این درحالیست که در بوسان، ووشو از سوی فدراسیون ورزشهای رزمی با 40 سبک و با 60 میلیون تومان بودجه اعزام شد و همان زمان نیز مطبوعات و رسانه ها با انتقاد از عملکرد آن خواهان استعفای مسولین امر شدند.
اما در دوحه فدراسیون مستقل ووشو با هزینه ای 500 میلیونی اعزام شد و این نتایج را کسب کرد. بخصوص اگر بدانیم نفرات تیم ایران به ووشو کارانی غیر از چین و ویتنام که مدعیان جام جهانی هستند بازی را واگذار کردند. باخت به کشوری چون لائوس که تاکنون هیچ محلی از اعراب در ووشو نداشت نمی تواند توجیه پذیر باشد.
متاسفانه مسئولان فدراسیون به جای بررسی ریشه های شکست در دوحه و استفاده از آن برای موفقیتهای آتی به گونه های مختلف سعی در توجیه عملکرد ضعیف خود دارند .
علیرضا خسروی ناظرکمیته ملی المپیک در این فدارسیون به انتقاد از عملکرد ووشو پرداخت و متذکر شد که نتایج بدست آمده توسط ووشو کاران قابل دفاع نیست و آخر شدن ووشو در میان رشته های رزمی اعزامی به دوحه نشان از نتایج ضعیف آن دارد.
بعد ازاین اعلام نظر صریح ، صمد ولیزاده رئیس فدراسیون ووشو اعلام کرد که نتایج ووشو بسیار رضایت بخش بوده و ناظرکمیته ملی المپیک از مسائل فنی و تخصصی ووشو اطلاع چندانی ندارد. وی اظهارات خسروی را غیر کارشناسانه و غیر منصفانه دانست.
اینکه ولیزاده چگونه به این نتیجه رسیده که ناظر کمیته ملی المپیک را فاقد صلاحیت های فنی می داند مشخص نیست ولی چرا این نتیجه در ماههای قبل از سوی وی گرفته نشده است ؟ زمانیکه کمیته ملی المپیک بودجه لازم را برای دیدارهای تدارکاتی در اختیار می گذاشت اکثریت غریب به اتفاق اهالی فن و کارشناسان ووشو معتقدند ووشو در دوحه عملکرد ضعیفی داشته و دلیل آن مدیریت غیرصحیح در این فدارسیون می باشد.
متاسفانه در طول ماههای اخیر ووشو از پرحاشیه ترین فدارسیون ها بوده است و مسئولان آن به جای پذیرش انتقادات و رفع ضعف ها تنها به پاک کردن صورت مسائل پرداخته اند. شکست ووشو آنجا رقم خورد که تیم ملی را به تورنمنت های نه چندان معتبر لهستان و کره شمالی اعزام کردند و درحالیکه اکثر نفرات تیم با یکدیگر مبارزه کرده و مدال کسب کردند مسئولان فدراسیون با بکار بردن لفظ جهانی کارنامه خود را مقبول نشان دادند.
به صراحت باید گفت که علی رغم گفته رئیس فدراسیون که اکثرکشورهای آسیایی را مدعی اصلی قهرمان جهان دانسته و شکست ها را این چنین توجیه می کند، در آسیا تنها چین و ویتنام قدرتهای طراز اول هستند و سایر کشورها از جمله کره ، مالزی ، لائوس و یا کشورهای جنوب شرق آسیا تاکنون حرفی برای گفتن نداشتند.
به نظر می رسد که اگر مسئولان فدراسیون ووشو به جای توجیه و بهانه تراشی به فکر پذیرفتن انتقادات و پیدا کردن راه چاره ای باشند، می توانند از این شکست ها و تجربیان حضور در بازیهای آسیایی دوحه پلی بسازند برای کسب موفقیت در آینده.
نظر شما