به گزارش خبرنگار مهر، بزرگترین موفقیت ترومن از نظر نتیجه گیری به زمانی بر می گردد که وی کمک مربی تیم ملی بسکتبال صربستان و مونته نگرو بوده وبه قهرمانی اروپا رسیده است . از آنجا که اول اینکه کمک مربیان چندان تاثیرگذار نیستند و همواره سرمربیان تصمیم گیرنده نهایی هستند و دوم کشوری چون صربستان و مونته نگرو آنقدر بازیکنان با قابلیت دارد که در هر دوره مسابقه که شرکت کنند از مدعیان قهرمانی هستند بنابراین حداقل سهم کمک مربیان در رسیدن به قهرمانی ها چندان پررنگ نیست. بنابراین در همین ابتدا باید از این فاکتور وی به عنوان عاملی برای موفقیت دربسکتبال ایران، صرف نظر کرد.
از طرفی این مربی بدون شک با بسکتبال و شرایط روحی و روانی بازیکنان ایرانی بیگانه است. موردی که به مراتب از شناخت به قابلیت های جسمانی مهم بوده است. بنابراین نیازبه زمان دارد تا خود را تطبیق دهد اما بسکتبال ایران این فرصت را دارد؟ مصطفی دنیزلی یک مربی ناآشنا در سطح فوتبال جهان بود که در این فوتبال شهرت و اعتبارش به مراتب بیشتر از ترومن در بسکتبال است اما با گذشت حدود دو سال نشان داد که برای موفقیت فقط شهرت وسوابق تعیین کننده نیست بلکه عملکردها نشانگر توفیقات است.
بنابراین با توجه به این موارد دست اندرکاران فدراسیون بسکتبال لازم است با ریز بینی و نکته بینی فقط ترومن را تا آنچه که امروز هست محک بزنند نه آنچه که بوده یا در مورد او می گویند. درغیراین صورت بسکتبال عقب گرد خواهد کرد.
نظر شما