* سارا رضایی: آقای سرهنگی از کتاب «حرف ما» بگوئید.
- مرتضی سرهنگی: می‌دانید دو هفته‌نامه کمان دو یادداشت داشت که هردو سر مقاله‌های این نشریه محسوب می‌شدند، یکی «ستون اول» بود که جناب آقای بهبودی زحمت نوشتن آن را می‌کشیدند، یکی هم «حرف ما» بود که من می‌نوشتم.
* کتاب حرف ما همه آن سر مقاله‌هاست؟
- نه. گزیده آنها است.
* تعداد سرمقاله‌ها یادتان هست؟
- بله. حدود یکصد سرمقاله بود که من از میان آنها سی سر مقاله را انتخاب کردم و سپردم به انتشارات.
* ممکن است «حرف ما» به نمایشگاه کتاب برسد؟
- زمان انتشار کتاب‌ها را انتشارات سوره مهر معین می‌کند. فرقی نمی‌کند، کتاب‌های دیگران هم که منتشر می‌شود همان‌قدر خوشحال می‌شوم که نوشته‌ای از من چاپ می‌شود.
* چه معیاری برای انتخاب این سرمقاله داشتید؟
- بله! سعی کردم موضوع‌هایی که در این یادداشت‌ها هست، موضوع اصلی باشند که پیوند محکمی با جنگ دارند و دائمی‌اند.
* مثال هم می‌زنید؟
- بله. مثل سینما، داستان کوتاه، قدرت ارتش عراق، خرمشهر، خاطرات اسیران عراقی در ایران و ...
* یادم هست بعضی از این سرمقاله‌های درباره «درست» حرف زدن درباره جنگ بود.
- همین‌طور است. دستور زبان هردوره با دوره قبل از خودش متفاوت است، نمی‌توان همان‌طور که دوره جنگ حرف می‌زدیم امروز هم با همان دستور زبان درباره جنگ حرف بزنیم.
* برای این کتاب مقدمه هم نوشته‌اید؟
- بله. مقدمه کوتاهی است، اصل حرف این است که وقتی این سرمقاله‌ها منتشر می‌شد، معجزه‌ای نکرد، حالا هم که کتاب منتشر می‌شود معجزه نخواهد کرد، ولی این حرف‌هایی بود که باید گفته می‌شد.
* کتاب حرف ما به شناخت ما در جنگ کمک می‌کند؟
- امیدوارم. چون به اندازه شناختی که از ابعاد مختلف جنگ به دست آورده‌ام این یادداشت‌ها سامان گرفته‌اند. یعنی به اندازه‌ای که یاد گرفته‌ام عمل کرده‌ام. حالا هرچقدر هم که کم باشد از مرز حرف زدن به عمل کردن که همان نوشتن این یادداشت‌هاست عبور کرده‌ام. ولو به اندازه یک قدم برای خودم این یک قدم مسافت زیادی است اما برای جنگ نه!
* پس از گذشت ده‌سال کتاب «حرف ما» تازه‌ترین اثر است که از شما منتشر می‌شود. چرا این‌قدر کم می‌نویسید یا کم حرف می‌زنید؟
- فکر می‌کنم به عکس باشد. هم زیاد حرف می‌زنیم و هم زیاد می‌نویسیم. اما نوشته‌ای که بخواهد شأن و منزلت یک عنوان کتاب را داشته باشد، آسان بدست نمی‌آید. حتی برای چاپ کتاب «حرف ما» تردید داشتم، به همین خاطر از یکصد یادداشت، سی یادداشت انتخاب کردم به این امید که شاید بعضی‌هاش به درد دیگران بخورد.
* ممکن است پس از چاپ، نقدهایی به آن نوشته شود و حتی ایراد هم بگیرند.
- وقتی کتاب می‌نویسید و آن را دست اهلش می‌دهید باید منتظر واکنش آن هم باشید. اگر این اتفاق بیفتد خوشحالم می‌کند. چون خواننده اثر به ازای وقتی که صرف خواندن نوشته شما کرده است، حق اظهار نظر دارد. به معنای دیگر نسبت به اثر شما بی‌تفاوت نبوده است.
نظر شما