شیرین ابوالقاسمی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره مدیریت مناطق حفاظت شده و ذخیره گاههای زیست کره افزود: نظر سازمانهای بین المللی بر حضور مردم و اتفاقا سپردن حفاظت مناطق به جوامع محلی است و آنها معتقدند می توان در این مناطق هم مردم را نگه داشت و هم بخشهایی را تحت حفاظت آنها گذاشت.
وی تاکید کرد: با شرایط پیش آمده در منطقه حفاظت شده دنا، باید بخشهای را در سطح پارک ملی در نظر گرفت اما در سطح یک کشور استاندارد جامع حفاظت نداریم، یعنی مناطقی که کاملا بکر و دست نخورده باشند در کشور وجود ندارند با این حال در زاگرس این امید هست که بتوان تنها منطقه ای که چنین وضعیتی دارد معرفی کرد.
ابوالقاسمی با اشاره به اینکه در بعضی مناطق زاگرس هرگز پای بشر نرسیده اضافه کرد: برای معرفی یک منطقه ویژه به سازمان جهانی حفاظت هیچ شاهدی جز زاگرس نداریم که ارائه دهیم تا به عنوان مناطق درجه یک لحاظ شود البته باید بحث طبقه بندی تعریف شده اتحادیه جهانی حفاظت در باره مناطق چهارگانه کشور بازنگری شود.
وی به پیشنهادی ارتقای دنا تا سطح پارک ملی در کمیته شورای عالی محیط زیست اشاره کرد و گفت: متاسفانه به دلیل مغایرت با اهداف طبقه بندی شده اتحادیه جهانی حفاظت، دنا موفق نشده عنوان پارک ملی را احراز کند و علی رغم تصویب دولت و بررسی های انجام شده، نقص هایی در این زمینه وجود دارد که به دلیل تعارض این منطقه با اهداف جهانی بی نتیجه مانده است.
مدیر پروژه بین المللی حفاظت از تنوع زیستی زاگرس مرکزی، پارک ملی را منطقه ای حفاظت شده که می تواند کوهستان، دشت، تالاب و ... باشد دانست و افزود: دنا به دلیل وجود چندین روستا در دامنه خود نتوانست امتیاز پارک ملی را بدست بیاورد.
به گفته وی، اگر بتوان یک محدوده کوچک حتی 10 هزار هکتاری از مجموع 80 هزار هکتاری کل پروژه که هیچ معارضی نداشته باشد پیدا کرد، می توان آن را به عنوان ذخیره گاه زیست کره به سازمانهای جهانی برای حفاظت بین المللی معرفی کرد.
ابوالقاسمی تاکید کرد: چنین منطقه ای را می توان در دنا مرکزی یا دنای شرقی پیدا کرد. اگر بتوانیم محدوده بدون معارض در این مناطق جستجو کنیم می توان ذخیره گاه زیست کره مناسبی را معرفی کرد. اما خروج روستا نشینان اصلا توصیه نمی شود، چون مجامع بین المللی حفاظت معتقدند نباید مردم از سرزمین خود بیرون رانده شوند.
نظر شما