دکتر محمد ضیمران در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص شرایط و پیش فرضهای یک گفتگوی اصیل فلسفی گفت: برای اینکه گفتگوی مفید و مؤثر باشد باید طرفین پذیرای اندیشههای یکدیگر بوده و هدف از گفتگو این نباشد که فرد فقط عقاید خود را بیان و به اندیشه ها و آرای طرف مقابل بی اعتنا باشد.
وی یادآور شد: طرفین باید این گفتگو را زمینهای بدانند برای باز شدن و شکوفا و روشن شدن جهات مبهمی که در اندیشه آنها وجود دارد. بنابراین دیالوگ یا گفتگو یکی ازبزرگترین ابزارهای فلسفی است که از دوره سقراط همواره در این حوزه نقش کارسازی را ایفا داشته است و محمل دقیق و اساسی در پیشبرد اندیشه فلسفی است.
این استاد فلسفه هنر دانشگاه هنر درباره تفاوت یک گفتگوی فلسفی با گفتگوهایی که در سایر عرصهها رخ میدهد نیز اظهار داشت: گفتگوی فلسفی بطور معمول هدفهای مشخصی دنبال میکنند و فرآیند ویژهای پیش رو دارد زیرا یک رشته تخصصی است که باید با رشتههای دیگر تفاوت عمده داشته باشد .
این محقق و پژوهشگر تصریح کرد: حسن نظر و یادگیری باید در همه گفتگوها اساس و ملاک قرار بگیرد و پیش فرض گفتگو باشد . این مهم است که انسانها سعی کنند از پیشداوریهای نسنجیده در اثر شرکت در چنین گفتگوهایی اجتناب کنند.
نظر شما