به گزارش خبرنگار مهر، هشتمین مراسم شب شاعر، با موضوع پاسداشت مقام ادبی محمد کاظم کاظمی شاعر و ادیب افغان عصر سه شنبه 17 دی با حضور سیدعباس صالحی معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، سعید جلیلی نماینده مقام معظم رهبری در شورای عالی امنیت ملی و همچنین جمع زیادی از شعرای کشور در سازمان فرهنگی رسانه‌ای اوج برگزار شد.
در ابتدای این مراسم اسماعیلی امینی شاعر و محقق در سخنانی با اشاره به وجوه طنز آثار کاظمی اظهار داشت: من در سال‌های گذشته تلاش زیادی کرده‌ام تا در تحقیقاتم نشان دهم که طنز مقوله‌ای بسیار جدی است و خطاست که بخواهیم طنز را در مقابل جد قرار دهیم. طنز موضوعی به شدت جدی است و به ویژه زمانی این جدیت بیشتر خود را نشان می‌دهد که بخواهیم در مورد مقولاتی چون میهن از آن در بیان شاعرانه بهره ببریم.
امینی ادامه داد: طنز در ادبیات، معنایی بر خلاف طنز در نظر عامه دارد. طنز یک وضعیت متناقض را به تصویر می‌کشد، تا خنده‌ناکی آن موقعیت مورد توجه ما قرار بگیرد.
این شاعر همچنین به شعر حماسی طنزآلود در برخی اشعار شاعران به ویژه اشعار کاظمی اشاره کرد و گفت: آقای کاظمی شاعری حماسی است و به تاریخ مشترک میان ایران و افغانستان نگاهی حماسی دارد، در عین حال از مسائل و مشکلات موجود در آن نیز غافل نبود و گاهی اوقات مضحک بودن موقعیت‌های خلق شده در آن را در بیانی حماسی و مضحک روایت کرده است، او در این شیوه با ظرافت بسیار از مضامین بهره برده و زبانی را خلق کرده که بسیار قابل توجه است.
در ادامه این مراسم حجت‌الاسلام سیدعبدالله حسینی مسئول سابق مرکز فرهنگی ایران در آفریقای جنوبی از بانیان جلسات شعر حوزه در خراسان، به سخنرانی پرداخت، وی با اشاره به اینکه اگر استعدادی را پیدا کنیم، نباید آن را از دست بدهیم، بلکه باید در مقابل آن برخورد مناسبی از خود نشان دهیم، گفت: در جلسات اول شعر حوزه در مشهد، ما بیش از شش نفر نبودیم و با همین تعداد جمعیت بود که به دنبال جذب استعدادهای جوان رفتیم و کم کم تعدادمان به 120 شاعر رسید، جالب است بگویم که از این 120 نفر 10 نفر را تنها به عنوان اینکه حس می‌کردم استعدادی در شعر دارند، به آن جلسه دعوت کردم که یکی از آنها آقای کاظمی بود. در همان جلسه نخست وقتی شعر او را دیدم، فهمیدم که استعداد در آن موج می زند، اما این استعداد نیاز به چکش کاری دارد.
حسینی ادامه داد: کاظمی از همان جلسه نخست به بعد عضو دائم شد، با او به شکلی برخورد کردم که انگار سال هاست می‌شناسمش. او هم با همان برخورد نخست، با کمال ناباوری ما را پذیرفت، و در مسیری افتاد که شعرش هر جلسه بهتر از جلسه قبل می‌شد، آن روزها سبک و سیاق شعرش شبیه سبک بیدل بود، اما اصرار داشتم که او باید به سبک خودش برسد، به او می‌گفتم ایرادی ندارد که فعلا از امین پور و حسینی تقلید کنی تا بتوانی روزی به سبک خودت دست یابی و امروز شاهدیم که او به این مقام رسیده است.
مدیر سابق مرکز فرهنگی ایران در ژوهانسبورگ افزود: کاظمی انسانی است کاملاً بیادعا و سرشار از فخامت و همین موضوع از رازهای موفقیت او نیز هست، او در حق همه کسانی که در ارتقای شعرش نقش داشته اند، حق شناس است.
وی در پایان تأکید کرد: در همان جلسات شعر حوزه در مشهد به او گفتم که ادبیات افغانستان را در ایران به راه بیانداز و همین مسئله شد که او جلسه مستقلی را تشکیل داد که از آن به بعد محل پرورش بسیاری از شاعران افغانستان در سال های پس از انقلاب شد.
در ادامه این مراسم قنبرعلی تابش شاعر افغان با قرائت غزلی، آن را به کاظمی تقدیم کرد. سپس صفیه بیات همسر محمدکاظم کاظمی در سخنانی گفت: حضور او و همراهی‌اش در طول زندگی برای من، همانند یک بال بود و از ما در جهان قصه این پرواز باقی خواهد ماند، تجربه زندگی با کاظمی برای من پر از خاطره است و به جرئت می‌گویم که تمام زندگی ام با او پر بوده از صبوری و مهربانی و عشق.
وی ادامه داد: یادم هست در روزهای نخست ازدواج شعری از سیدحسن حسینی برای من خواند: شاعری روی زمین سیب سرخی دید / زیر لب فاتحه ای خواند و گذشت.
بیان ادامه داد: میان مردم و اهالی سیاست خیلی‌ها کاظمی را می‌شناسند و این برایش این امکان را فراهم می‌کرد تا بتواند به موقعیت‌های بالاتری برسد اما او تن به این مسئله نداد هنوز هم مثل همه مهاجرین مدارک معمول آنها را دارد و در صف تمدید آنها می‌ایستد و مهمترین دغدغه اش تنها مردم است و حرف های مردم و پرداختن به درد آنها.
وی در ادامه غزلی از سروده‌هایش را به کاظمی تقدیم کرد.
در این مراسم علی‌محمد مودب پس از شعرخوانی، وقت خود را در اختیار سفیر احمد نور سفیر کبیر کشور افغانستان قرار داد. احمد نور هم در سخنان خود با اشاره به موضوع هجرت در شعر شاعران افغانستان، گفت: وقتی صحبت از هجرت می شود، ملت ما 4 دهه است که در حال تجربه کردن آن است، هجرت هم محنت دارد هم فرصت، بازده‌اش هم گاهی معصیت دارد و گاهی هم محنت، مردم ما به همه جهان مهاجرت کرده‌اند ولی بازده آن برای ملت ما گاهی اوقات انتحاری‌ها بوده‌اند و گاهی اوقات هم کاظمی‌ها.
سفیر افغانستان ادامه داد: ملت ما و ایران اشتراکات زیادی دارند که ستونش دین و فرهنگ مشترک است، ما نسل هاست که با هم مشترکیم زبانمان در قرون متمادی مشترک بوده و در اثر مهاجرت میلیونی میان دو کشور در حال تجربه لهجه‌های مشترک هم هستیم.
وی در پایان افزود: در گذشته رسم بر این بود که مشاهیر پس از رفتن به دیار باقی تکریم می‌شدند، اما به واقع آنهایی که شایسته تکریم هستند، در امتداد قرون از سوی مردم بزرگ داشته شده اند. کاظمی نیز بی شک در زمره مشاهیری است که در طول قرون و اعصار متمادی گرامی داشته خواهد شد.
نظر شما