احمد عربلو، نویسنده طنزپرداز در گفتگو با خبرنگار مهر به اینکه نویسندگان ما میتوانند تاریخ و فرهنگ ایرانزمین را در قالب طنز مطرح کنند گفت: متاسفانه کودکان و نوجوانان ما با گذشته و فرهنگ و آثار تاریخی خود ناآشنا هستند و بزرگترها، علاقه چندانی به حفظ زبان و فرهنگ و تاریخ این سرزمین ندارند در حالی که میتوان کودکان و نوجوانان را در قالب طنز، که جذاب و تاثیرگذار است با تاریخ و شخصیتهای تاریخی آشنا کرد.
به گفته نویسنده کتاب «آقامحمدخان قاجار»، تاریخ ایران سرشار از نکتههای زیبا و طنزآمیز است که میتوان به آن پرداخت و چه زبانی بهتر از زبان طنز که تاثیرگذارتر است و از بیان مستقیم دوری میکند؟ اما متاسفانه طنزپردازان ایرانی بیش از هرچیز به بیان مسایل سیاسی میپردازند و از توجه به فرهنگ و تاریخ و میراث فرهنگی باز میمانند.
همچنین مجموعه 10 داستان از احمد عربلو با عنوان «شاهنامه آخرش خوش است» نوشته شده و از سوی انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر میشود. عنوان این مجموعه از نام یکی از داستانها گرفته شده و حوادث این مجموعه داستان، پیرامون روزهایی است که به پیروزی انقلاب اسلامی منتهی میشود. شخصیت اصلی این داستانها، یک پسر نوجوان است که ماجراهای مختلفی برایش اتفاق میافتد و مخاطب با خواندن این کتاب، حوادث و رویدادهای انقلاب را میشناسد.
عربلو با اشاره به اینکه «شاهنامه آخرش خوش است» نخستین مجموعه داستانهای طنزآمیز با موضوع انقلاب اسلامی است گفت: من در حال نگارش جلد دوم این مجموعه داستان هستم چرا که فکر میکنم نوجوان امروز با انقلاب و آرمانهایش آشنا نیست و این اتفاق، رویداد خوشایندی نیست و ما نویسندگان کودک و نوجوان باید این گروه سنی را با انقلاب اسلامی و اهداف و آرمانها و سبک زندگی بنیانگذار آن آشنا کنیم.
این نویسنده همچنین، داستانی درباره محمدتقی بهلول گنابادی به زبان طنز نوشته است. او در این داستان به جنبههای مختلف بهلول پرداخته ؛ بهلولی که هم زاهد و مبارز و فقیه بوده و نام او با ماجرای کشف حجاب و مسجد گوهرشاد پیوند خورده و هم طنزپرداز بوده و اتفاقات جالبی در زندگیاش روی داده است.
عربلو در پاسخ به اینکه در پرداختن به زندگی بهلول، آن هم به زبان طنز، تا چه اندازه به مستندات توجه شده و چقدر نویسنده از تخیل خود بهره برده است، گفت: زندگی بهلول گنابادی، پر از ماجراهای جالب و خواندنی است بنابراین من از همه این داستانهای خواندنی استفاده کرده و کمتر به آن شاخ و برگ داده و از تخیل خود استفاده کردهام. اما همه شخصیتهای تاریخی چون بهلول طنزپرداز نیستند و زندگیشان سرشار از ماجراهای جذاب و خواندنی نیست پس اشکالی ندارد نویسندگان در پرداختن به تاریخ و شخصیتهای تاریخی، در عین وفادار ماندن به اصل واقعه از تخیل خود هم استفاده کنند.
نظر شما