ادغام معاونت های فرهنگی و دانشجویی تجربه مثبتی نبود

به گزارش خبرگزاری مهر، مجید شجاعی،* گسترش فعالیت های فرهنگی دانشجویی در دهه ۷۰ و نبود برنامه و هدف گذاری مشخص موجب می شد بعضی از این فعالیت ها دانشگاه را در گیر سیاسی بازی و سیاست کند و دانشگاه از مسیر اصلی خود فاصله بگیرد.

 دلایل شکل گیری معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه ها

در اواخر دهه ۷۰ شورای عالی انقلاب فرهنگی در این زمینه ورود پیدا کرد و آیین نامه هایی را برای نظام‌مند کردن فعالیت های فرهنگی دانشگاه ها از جمله تشکل ها، کانون ها و نشریات وضع کرد.

با توجه به افزایش تعداد دانشجویان و گسترش واحد های مختلف دانشگاهی در دهه ۸۰ مسائل اجتماعی و آسیب های اجتماعی در دانشگاه ها نیز از دیگر موارد حائز اهمیت در بحث فرهنگی و اجتماعی دانشگاه است.

مشکلات ازدواج دانشجویان، مصرف سیگار، خود کشی، سوء مصرف مواد مخدر و امروز با توجه به گسترش شبکه های اجتماعی و سایر وسایل ارتباط جمعی همین شبکه ها از مسائل اجتماعی است که دانشگاه با آن درگیر است.

از طرف دیگر اگر ما به مسائل فرهنگی و اجتماعی یک نگاه تخصصی داشته باشیم و معتقد باشیم که می توان با مدیریت فرهنگی بسیاری از مشکلات را حل کنیم می بایست ابزاری هم برای این کار داشته باشیم ولی اگر نگاه به فرهنگ نگاه دیگری باشد آن وقت مسئله فرق می کند.

به طور کلی گسترش فعالیت های فرهنگی در دانشگاه ها، نظام مند شدن این فعالیت ها، آسیب های اجتماعی و مدیریت فرهنگی از جمله ضرورت های ایجاد معاونت های فرهنگی در دانشگاه ها است.

البته ایجاد معاونت های فرهنگی در دانشگاه ها مزایای دیگری از جمله تخصصی کردن فعالیت های فرهنگی دانشگاه ها، چابک شدن بروکراسی در بخش فرهنگی، تعامل بهتر با نهاد رهبری، تفکیک بودجه ها و سرانه های فرهنگی و دانشجویی از یکدیگر و ایجاد مدیریت های اجتماعی از این جمله است.

آسیب های ناشی از ادغام معاونت های فرهنگی و دانشجویی

اگر قرار باشد دانشگاه ها معاونت فرهنگی را در ساختار ایجاد کنند و پس از چند سال آن را ادغام یا جمع کنند اصلا به چه دلیل این معاونت باید شکل می گرفت البته ایجاد، ادغام یا حذف معاونت فرهنگی صورت مسئله را هم پاک نمی کند فقط باعث می شود که ما به جواب نرسیم. از هر نظر دانشگاه محیطی فرهنگی و دانشجویان دغدغه فرهنگی و اجتماعی دارند.

ادغام معاونت های فرهنگی به منظور چابک سازی در دانشگاه ها از ۲ بعد قابل بررسی است

اینکه دانشگاه با حذف یکی از معاونت های خود و کاهش مدیران و کارمندان بروکراسی خود را تسریع می کند.  

ولی از منظر دیگر این موضوع می تواند بروکراسی را برای فعالان فرهنگی دانشگاه ها پیچیده کند به این معنی که با حذف یا خلاصه شدن ساختار کارهای  معاون و یا مدیران فرهنگی و دانشجویی دغدغه دو چندان خواهد شد.

بودجه: در بخش بودجه تجربه ادغام معاونت های فرهنگی و دانشجویی تجربه مثبتی نبوده به این جهت که در اغلب موارد مدیران اولویت را به مسائل دانشجویی از جمله: غذا، خوابگاه و ... اختصاص داده اند و ردیف های بودجه سرانه فرهنگی و دانشجویی به تفکیک نیست و اگر هم تفکیک شود، باز نمی توان به صورت شفاف این بودجه را تفکیک و به درستی اختصاص داد.

تضعیف شورای فرهنگی دانشگاه ها

حذف معاونت فرهنگی با توجیه ایجاد معاونت بین المللی در دانشگاهها نیز کار درستی به نظر نمی رسد، لذا اگر بخواهیم دانشگاه را بین المللی کنیم و یا دانشجویان بین المللی داشته باشیم در وهله اول می بایست در زمینه فرهنگی کار کنیم.

همانطور که اکثر دانشگاه های سایر کشورهای جهان که آمار بیشترین پذیرش دانشجوی خارجی دارند اولویت اصلی شان زبان و فرهنگ است به عنوان مثال آموزش عالی فرانسه که از نظر تعداد دانشجوی خارجی رتبه سوم را در جهان دارد و هزینه های زیادی هم برای پذیرش دانشجو می کند اولویت اولش زبان و فرهنگی کشور و بعد علم است به طوری که این کشور کمترین دانشگاه انگلیسی زبان را دارد.

به هر حال ساختار و ماموریت هایی رابطه مستقیم یا غیر مستقیمی با یکدیگر دارند و حذف، ادغام و یا کوچک سازی ساختاری قطعا بر حداقلی شدن ماموریت های تاثیر دارد.

فعال فرهنگی و دانشجویی