به گزارش خبرنگار مهر، حسام اسلامی نویسنده و کارگردان سینمای مستند و کارگردان فیلم مستند «متهمین دایره بیستم» طی یادداشتی به بررسی فیلم «دریا از دور به ما خیره می شود» به کارگردانی مانوئل مونیوز ریواس پرداخت که در بخش «مستند زیر ذره بین» سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر حضور دارد.
در این یادداشت چنین آمده است:
«همه چیز سرجایش است، ظرف‌های غذا، لباس‌ها، وسایل آشپزخانه اما خبری از ساکنان خانه نیست. دانه‌های شن راه شان را از هر روزنه‌ای به خانه باز کرده‌اند و بیابان بیرون و درون را به هم وصل کرده است.
روایت شهرهای پر رونقی که ناگهان متروک و خالی از سکنه می‌شوند می‌تواند جادویی و سحرانگیز باشد مخصوصا اگر در سرزمینی رخ داده باشد که برای ما ناآشنا و پر راز و رمز است. گوست تاون، شهر ارواح، شهر متروکه. خانه‌هایی که با تمام اسباب و اشیا زندگی رها شده‌اند.
در روایت مونیوز ریواس از متروکه‌ای که دوباره شهر شده، سهم برابر آب و خاک و باد هم در نماها به چشم می‌آید و هم در روایت فیلم. همه چیز زنده است و در حرکت. حرکت شن‌ها، امواج، علف‌ها. دانه‌های شن آرام روی هم می‌لغزند و شکل و انحنای خطوط زمین را تغییر می‌دهند. زیبایی تصاویر شما را به سفر دعوت می‌کند ولی بی‌زمانی و مکانی روایت اجازه نمی‌دهد به راحتی به مقصد برسید و سفر را تبدیل به مکاشفه یک مکان غریب می‌کند.
این عناصر در کنار هم کافی است تا فیلم را تبدیل به تجربه‌ای دیدنی کند ولی فیلمساز به این ها اکتفا نمی‌کند و سکانس‌ها را طوری کنار هم می‌گذارد که مثل ورق خوردن یک آلبوم قدیمی عکس، نامربوط اما متصل، داستان ساکنان شهر را پیش می‌برد. سرگردان بین تابلوهای رنگی ساکنین جدید و ارواح سیاه و سفید ساکنین قدیم. با هر ورق خوردن آلبوم ۱۰۰ سال به جلو و عقب می‌رویم ولی همه‌چیز همان طور است که بوده، آب و خاک و باد. خانه ها کمی دورتر دوباره بنا شده اند و قصه ساکنان در ذهن ما به هم وصل می‌شود».
نظر شما