وی در پاسخ به پرسش حاضران درباره ترس از تکراری‌نشدن آثارش افزود: این مسئله ممکن است برای هر کسی رخ دهد و این ترس با همه است وفقط می‌توان مراقب آن بود.
وی با بیان اینکه نوشته‌هایم در واقع جستارهای داستانی هستند تصریح کرد: جستار داستانی در واقع مقاله‌ای هستند که از ابزار روایت برای جذاب‌سازی آنها استفاده شده است و امروزه اغلب مقاله‌ها به داستان‌شدن میل پیدا کرده‌اند.
این کارگردان سینما تاکید کرد: دوست دارم به عنوان یک داستان‌نویس و علاقه‌مند به ادبیات شناخته شوم تا کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینما.
جلسه نقد و بررسی داستان‌های بومی احسان عبدی‌پور به همت انجمن داستان شهرزاد جهرم، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی جهرم و خانه مهر جوان گهرم با داستان‌خوانی برخی نویسندگان جهرمی و گروه‌نوازی کودکان برگزار شد.
احسان عبدی‌پور نویسنده و کارگردان بوشهری دانش‌آموخته سینما و سازنده فیلم‌های تنهای تنها، همسنگار، پاپ، تیک‌آف و... است. وی در سال ۱۳۹۲ برنده‌ی جایزه‌ی خلاقیت و استعداد درخشان ویژه‌ی فیلم‌سازان اول برای فیلم «تنهای تنهای تنها» شد. عبدی‌پور علاوه بر کارگردانی، نویسنده داستان‌هایی چون «رساله مموسیاه»، «زینت و مک‌لوهان»، «دوکو»، «کبریت»، «جیجو»، «ماشو»، «استرالیا»، «گرگی که هیچ از راسپوتین کم نداشت» و... است. این داستان‌ها در مجلاتی چون همشهری داستان و مکتوب طنز سه نقطه و برخی چون روایت «صبحدم‌خوانی» در کتاب «رست‌خیز» از نشر اطراف منتشر شده است. اغلب این داستان‌ها به صورت پادکست با صدای نویسنده نیز منتشر شده‌اند.
داستان‌واره‌های عبدی‌پور بیشتر قصه‌های تلخ مردمی است که از درد، تنهایی، غربت و مانند آن رنج می‌برند. این روایات مبتنی بر شخصیت‌پردازی و در فضای بومی شهر بوشهر است و اغلب لحنی طنزآمیز دارند.
نظر شما