به گزارش خبرنگار مهر، بر اساس اعلام دفتر برنامه ریزی و اقتصاد مسکن معاونت مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی، بر اساس نتایج سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۷۵، تعداد خانوارهای کشور ۱۲.۴ میلیون خانوار و ۱۰.۷ میلیون واحد مسکونی موجودی مسکن بوده است.
کمبود مسکن در سال ۷۵ نسبت به تعداد خانوارها: ۱.۷ میلیون واحد مسکونی
بنابراین ۱.۷ میلیون واحد مسکونی در سال ۷۵ کمبود داشته ایم که از این تعداد، منفی ۱ میلیون واحد به خانوارهای شهری و منفی ۵۰۰ هزار واحد مسکونی نیز به خانوارهای روستایی تعلق داشته است.
همچنین ۸ میلیون خانوار شهری و ۴.۵ میلیون خانوار روستایی در کشور زندگی می کرده اند که نشان می دهد ۴۴.۳ درصد خانواده های کشور، روستایی و ۵۵.۶ درصد خانوارها شهری بوده اند.
کمبود مسکن نسبت به تعداد خانوار در سال ۸۵: همچنان منفی ۱.۷ میلیون واحد
داده های سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵ نیز نشان می دهد در این سال، ۱۷.۵ میلیون خانوار و ۱۵.۸ میلیون واحد مسکونی در کشور وجود داشته است که نسبت کمبود مسکن به خانوارها در رقم ۱.۷ میلیون واحد مسکونی در طول ۱۰ سال ثابت مانده است.
همچنین ۱۲.۴ میلیون خانوار شهری و ۵ میلیون خانوار روستایی در سال ۸۵ در کشور زندگی می کرده اند که نسبت آنها ۵۹.۷ درصد شهری به ۴۰.۳ درصد روستایی بوده است.
به عبارت دیگر، در طول ۱۰ سال، جمعیت خانواده های شهری ۵ درصد رشد داشته و این دهه (۷۵ تا ۸۵)، اوج مهاجرت روستاییان به شهرها بوده است.
سال ۹۰: نقش مسکن مهر در کاهش فاصله تعداد خانوار با تعداد مسکن
در سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰، تعداد خانوارهای کشور ۲۱.۲ میلیون و تعداد واحد مسکونی ۲۰ میلیون واحد تخمین زده شد. بر اساس نتایج حاصله از این سرشماری، کمبود مسکن نسبت به خانوارها یه ۱.۲ میلیون واحد کاهش یافت که نقش مسکن مهر در کاهش این فاصله کاملا در نتایج سرشماری مشهود است.
همچنین در این سال، ۱۵.۴ میلیون خانوار شهری و ۵.۷ میلیون خانوار روستایی داریم که نسبت ۶۳ درصد خانوار شهری به ۳۷ درصد خانوار روستایی، نشان دهنده کاهش مهاجرت روستاییان به شهر در ۵ سال منتهی به ۹۰ نسبت به مدت مشابه قبل از آن بوده است.
سال ۹۵: نقش سیاست های انقباضی آخوندی علیه ساخت و ساز در کمبود مجدد مسکن
تأمل در نتایج سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ از افزایش مجدد کمبود مسکن در ۵ ساله منتهی به سال ۹۵ حکایت دارد. بر اساس داده های به دست آمده از سرشماری سال ۹۵، ۲۴.۲ میلیون خانوار در کشور در ۲۲.۸ میلیون واحد مسکونی زندگی می کنند.
به عبارت دیگر در حال حاضر ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار واحد مسکونی در کشور کمبود داریم که این افزایش فاصله میان تعداد خانوار با واحد مسکونی، از نتایج سیاست های انقباضی عباس آخوندی در دوره وزارت خود بر راه و شهرسازی است.
وزیر سابق راه و شهرسازی به بهانه وجود ۲.۶ میلیون واحد مسکونی خالی و نیز مخالفت با ادامه ساخت مسکن مهر، توجه چندانی به تحریک سمت عرضه مسکن نداشت و معتقد بود پس از تحریک سمت عرضه و افزایش سقف تسهیلات خرید مسکن، باید مجددا به دنبال افزایش تولید رفت.
نتیجه این سیاست، افزایش ناگهانی قیمت مسکن در یک سال و نیم اخیر بوده است که عمده ترین دلیل آن، کمبود مسکن نوساز و توقف برخی پروژه های مسکن مهر در شهرهای جدید اطراف تهران در سال های گذشته محسوب می شود.
همچنین تعداد خانوارهای شهری ۱۸.۱ میلیون و روستایی ۶ میلیون خانوار است که ۶۶.۸ درصد خانوارهای کشور، شهری و ۳۳.۲ درصد روستایی هستند که نشان دهنده موج دوم مهاجرت روستاییان به شهرها در ۵ ساله منتهی به ۹۵ است.
نظر شما