به گزارش خبرنگار مهر، یکی از برنامه‌های تلویزیونی که پس از سال‌ها بخش عمده‌ای از مخاطبانش آن را نه با جزئیات محتوایی که بیشتر با موسیقی تیتراژ و مجری‌اش به یاد می‌آورند بدون هیچ تردید مجموعه تلویزیونی «دیدنی‌ها» با اجرای هنرمند پیشکسوت عرصه گویندگی جلال مقامی و تهیه‌کنندگی طراحی غلامحسین میرزاده است که بین سال‌های ۱۳۶۱ تا ۱۳۷۴، ساعت ۲۰ یکشنبه‌ها از شبکه دوم سیما پخش می‌شد.
یک برنامه جذاب و سرگرم‌کننده برای مخاطبان تلویزیون در روزهای جنگ، با یک موسیقی جذاب‌تر که وقتی صدای آن از گیرنده‌های سیاه و سفید خانه‌ها شنیده می‌شد، گویی همه دنیا با تمام اتفاقات تلخ و شیرینش می‌ایستاد تا این برنامه با صدای مخملین جلال مقامی برای مخاطبانش پخش شود. در آن ساعت هر اتفاق دیگری چندان اهمیت نداشت؛ یکی از اولین تجربه‌های سیما در پخش برنامه‌ای خیابان خلوت کن!
تصور کنید در همین حال شیرین، به یک‌باره با صدای آژیر وضعیت قرمز اعلام و به ناچار پخش برنامه هم متوقف می‌شد و مجبور می‌شدیم در پناهگاه و در تاریکی به حرف و هراس‌های همسایه‌هایی گوش کنیم که البته در بین آن‌ها احیاناً ابراز تأسف نیمه تمام ماندن تماشای دیدنی‌ها هم وجود داشت.
پخش این برنامه تلویزیونی ابتدا از سال ۱۳۶۱ با اجرای مظفر مقدم در دو برنامه و سپس آزیتا لاچینی با هشت برنامه آغاز شد. این مجموعه بعد از مدتی توقف و تغییر در نوع ایده‌پردازی با اجرای جلال مقامی از سال ۱۳۶۲ از سر گرفته شد و از همان دوران نیز یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های تلویزیون لقب گرفت.
آنچه در این برنامه برای مخاطبان پخش می‌شد بخشی از توانمندی‌های جالب تعدادی از هم‌وطنانمان در ابتدای برنامه و پس از آن یکسری فیلم‌ها و تصاویری فانتزی و کارهای خارق‌العاده سایر مردم دنیا بود که در وقتی حدود یک ساعت لحظات سرگرم‌کننده‌ای را برای مخاطبان خلق می‌کرد. در این بین هم توضیحات جلال مقامی به عنوان مجری برنامه آنچنان بر دل مخاطبان می‌نشست که بدون این توضیحات تصاویر هم جذابیتی برای مخاطب پیدا نمی‌کرد.
اما از همه این‌ها که بگذریم موسیقی تیتراژ ابتدای این برنامه در مجموعه‌هایی بود که جلال مقامی به‌عنوان مجری حضور داشت. یک قطعه به شدت ماندگار و شنیدنی است که مخاطبان هنوز هم با شنیدنش به سال‌های دوری پرتاب می‌شوند که لحظه به لحظه آن اکنون که در روزهای کرونایی به سر می‌بریم دربرگیرنده خاطرات شیرینی است که فراموش شدنش ممکن نیست.
این موسیقی در آن روزگار دارای سبک جدید و ارائه‌ای متفاوت بود که حداقل برای مخاطبان ایرانی که کمتر با دنیای رسانه‌ها مواجه بود، تازگی داشت و کمتر مخاطبی می‌دانست که خالق آن چه هنرمندانی هستند. موسیقی که در آن زمان برای مردم چندان اهمیتی نداشت که چه کسی اثر را طراحی و تولید کرده؛ آنچه مهم بود شنیدن موسیقی بود که برای چند دقیقه هم شده به آن‌ها نوید ورود به دنیایی را می‌داد که به دلیل شرایط و محدودیت‌های آن دوران الهام بخش سفر در لحظات و ساعت‌هایی بود که اعضای یک خانواده همه دوستش داشتند.
آهنگساز این قطعه یک موسیقیدان فرانسوی با نام جول فاجرمن و اثر پخش شده از او آهنگی به نام «عشق گل‌ها» (Flowers Love) از آلبومی با نام «Inventions of Life» بود که گویا برای یک مجموعه مستند تلویزیونی محصول کشور فرانسه با موضوع طبیعت ساخته شده بود و دست‌اندرکاران برنامه «دیدنی‌ها» تصمیم گرفتند با یافتن این موسیقی آن را به عنوان تیتراژ برنامه انتخاب کنند.
قطعه‌ای که معلوم نیست از سازنده یا ناشر اثر خریداری شده باشد اما هر چه هست تبدیل به یکی از ماندگارترین موسیقی‌هایی شد که هنوز هم مخاطبان دهه شصت و هفتاد تلویزیون با شنیدن آن حال خوبی پیدا می‌کنند.
نظر شما