به گزارش خبرگزاری مهر، رضا رنجبر عصر شنبه در نشست برخط بررسی عملکرد مدارس استعدادهای درخشان با بیان اینکه نقاط قوت و آسیب‌های مدارس تیزهوشان را باید در مقایسه با سایر مدارس زمان خودشان بررسی کنیم، اظهار داشت: مهم‌ترین ارزش افزوده این مدارس نسبت به سایر مراکز آموزشی، وجود آزادی بیشتر برای دانش آموزان بود. دانش آموزان در مدارس سمپاد از سوی مربیان خود احترام دریافت می‌کردند و به چشم یک نخبه به آنان نگاه می‌شد.
وی گفت: به نظر من برای شکوفا شدن دانش آموزان مدارس سمپاد، استعداد آنان مهم‌ترین نقطه قوت نبود بلکه نکته اصلی آن بود که مدرسه و جامعه با نگاه تیزهوشی به نوجوان نگاه می‌کردند و همین مطلب به او شخصیت می‌داد. این شخصیت بخشی خود را در موفقیت‌های متعددی مانند المپیاد نشان می‌داد. حتی تیزهوشان با ورود به المپیاد ادبی هم درخشیدند با آنکه سابقه و زمینه ادبیات در گذشته مدرسه چندان دیده نمی‌شد پس مشخص می‌شود آن موفقیت‌ها بیشتر حاصل همان عزت بخشیدن است.
این کارشناس فلسفه پس از ذکر برتری مدارس سمپاد به سایر مدارس امروز ایران نسبت به وضع فعلی مدارس استعدادهای درخشان گفت: کارکرد مراکز تیزهوشان امروز به طور کلی تغییر کرده است و هدف مسئولان آن ارائه نتیجه درخشان در کنکور و المپیاد شده است.
وی ادامه داد: وظیفه مدرسه تربیت انسان رشد یافته است. اگر چه داشتن امکانات آموزشی مهم است اما گاهی با نگاه عاقلانه یک مدیر می‌توان برای دانش آموزان فضا ایجاد کرد، می‌توان با میدان دادن به آنها دانش آموزان و دانش آموختگان زمینه را برای فعالیت آنان و خلق روش‌های متفاوت به گذشته و متناسب با زمان امروز باز کرد.
رنجبر با اشاره به اینکه همه مشکلات با افزایش بودجه برطرف نمی‌شود اضافه کرد: بسیاری از روش‌های دهه‌های پیشین دیگر در مدراس استعدادهای درخشان جواب نمی‌دهد. پیشنهاد مشخص من آن است که دانش آموزان برای آنکه شخصیت پیدا کنند با ادبیات و تاریخ آشنا شوند. البته روش آموزشی رسمی فعلی این دروس هم اشکال دارد اما اگر می‌خواهید نوجوان شخصیت پیدا کند باید با تاریخ خود انس بگیرد و توانایی زبان نیز کسب کند.
نوجوانان باید با محدودیت‌هایشان آشنا شوند
همچنین در ادامه این نشست جلال کریمیان، کارشناس تعلیم و تربیت با توجه به اینکه آزادی و برچسب تیزهوش بودن می‌تواند آسیب‌زا هم باشد، تصریح کرد: آزادی به دانش آموزان زمانی جواب می‌دهد که همراه با مسئولیت دادن به آنها باشد. به نوجوان باید شوق پرواز بخشید اما در عین حال او را باید با محدودیت‌های خودش و محدودیت‌های پیرامونش آشنا کنیم که متأسفانه در مدارس استعداد درخشان چنین مطلبی رخ نداد.
این کارشناس تعلیم و تربیت در ادامه افزود: بسیاری از دانش آموختگان دبیرستان شهید اژه ای، در زندگی شخصی و اجتماعی خود دچار توهماتی شدند و نگاه آرمان گرایانه به اطرافیان موجب شد که آنان روابطشان محدود شود. البته عده‌ای با سیلی روزگار بیدار شدند اما نفس نظام تربیتی تیزهوشان برای رفع این مشکل کاری نمی‌کند و در کل سطح مفاهمه و همدلی در دانش آموختگان مرکز شهید اژه‌ای پایین است.
کریمیان با نگاهی انتقادی به مدارس سمپاد ادامه داد: اولویت بخشی به هوش ریاضی ما را از توجه به سایر استعدادها باز می‌دارد. در مقابل تربیت صحیح زمانی رخ می‌دهد که بتوانیم روابط اجتماعی شخص را ارتقا دهیم.
وی اضافه کرد: بزرگترین راه برای کاهش اضطراب آن است که دانش آموز را وارد فعالیت‌های اجتماعی کنیم و به او مسئولیت بدهیم. بهترین لحظات من در مدرسه زمانی بود که مسئولیتی را بر عهده داشتم.
این کارشناس تعلیم و تربیت ادامه داد: دانش آموزان باید یاد بگیرند که چگونه با افراد پایین‌تر از سطح خود نیز تعامل کنند و آرمان گرایی خود را به سمت واقع گرایی ببرند تا بتوانند در برابر مسیر دشوار زندگی تاب آوری بیشتری داشته باشند.
نظر شما