محمدعلی علومی در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص تأسیس خانه فرهنگ مردم اظهار کرد: علاقه دیرین من به قصه ها، اشعار و آداب و رسوم من را بر آن داشت که در این زمینه کاری انجام دهم.
وی ادامه داد: این واقعیت را نیز از یاد نبریم که بم شهری دارای تاریخی عمیق است. بم؛ میراث فرهنگی مشترک بین ایران بزرگ و ملت های همسایه است؛ در نتیجه به این فکر افتادم که به طور خاص به فرهنگ مردم بم و نرماشیر پرداخته شود.
این نویسنده و پژوهشگر افزود: پروفسور عدل و پیش از او احمد مستوفی اعتقاد داشته اند که «دارستان» و«نارتیچ» پیش زمینه تمدن سومر بوده اند؛ تاکنون تصور بر این بود که بین النهرین منشأ تمدن جهان است. در حالی که سومری ها می گویند از کوه های شرقی«ارته» به بین النهرین مهاجرت کرده اند.
وی ادامه داد: پروفسور عدل معتقد است که ارته حوالی هلیل، دارستان، نارتیچ، بم و شهر سوخته است پس این منطقه اهمیت جهانی دارد؛ بنا بر این شایسته است که خانه مستقلی برای فرهنگ مردم این منطقه تشکیل شود تا آخرین بقایای قصه ها، باورها، ترانه ها، نقالی ها و آداب و رسوم آن که در حال نابودی است، گردآوری شود.
موسس خانه فرهنگ مردم بم و نرماشیر در مورد روند اخذ مجوز برای تأسیس این خانه اظهار کرد: دو سال قبل به شهرداری بم پیشنهاد تأسیس خانه فرهنگ مردم را دادم. اما از آن جایی که کشور ما در محاصره انواع بحران های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی است، کارهای فرهنگی در حاشیه قرار دارد. در نتیجه، این پیشنهاد در پیچ و خم های اداری به چشم نیامد. تا این که امسال پس از دو سال پی گیری به ثمر نشست.
وی تصویب این طرح را نیز مرهون بخشی از اعضای شورای شهر بم دانست و گفت: برخی از اعضای شهر بم در کسوت روزنامه نگاری، هنر و استادی دانشگاه هستند؛ دوستان روزنامه نگار بمی و دانشجویان نیز همراهی کردند اما آن چه که روند کار را تسریع کرد، حمایت فرماندار بم بود که از جمله افراد فرهنگ دوست، کتاب خوان و فرهیخته این شهرستان هستند. امیدوارم فرهنگ ما که در طول سالیان متمادی لطمه خورده است، با تلاش دولتمردانی که شیوه غالب آن ها عقلانیت، تدبیر و ایجاد امید است، جان تازه ای بگیرد.
وی ادامه داد: کارِ خانه فرهنگ مردم بم و نرماشیر نیز گردآوری، ثبت و تحلیل قصه ها و اشعار کهن است؛ بدیهی است که تمرکز بر شهرستان های بم و نرماشیر خواهد بود؛ اما میراث معنوی در ارتباط با ایران است.
علومی ادامه داد: بخشی از وظیفه فرهنگ مردم، حفظ میراث معنوی است. بخشی دیگر به دستاوردهای ملموس و محسوس مانند معماری و مهندسی آبیاری، صنایع دستی، پوشاک، خوراک و... می پردازد؛ کار بسیار وسیع است و از عهده یک نفر ساخته نیست. بدون شک کسانی می توانند در این زمینه کار کنند که عاشق و شیفته فرهنگ مردم باشند.
وی ضمن تأکید بر ضرورت حفظ فرهنگ مردم تصریح کرد: شهرنشینی رواج گسترده ای یافته است تقریباً هیچ مادری برای کودکش لالایی نمی خواند و هیچ قصه ای بلد نیست که برایش تعریف کند. ما در مرحله بحرانی فرهنگ مردم چند هزار ساله قرار داریم.
علومی ادامه داد: اگر این میراث معنوی جمع آوری شود برای آیندگان باقی خواهد ماند و اگر در این زمینه سهل انگاری شود، برای همیشه از بین خواهد رفت. زیرا هم نسل کسانی که این میراث را در سینه دارند از بین خواهند رفت و هم شیوه زندگی کهن در حال برچیده شدن است. شاید من از معدود بقایای نسلی باشم که آرزوهای خوب برای وطن و هموطنانش داشت و در این راه به جان می کوشید.
نظر شما