مرحوم خزایی اهلِ کارِ بی‌وقفه و مستمر بود

به گزارش خبرگزاری مهر، پیرو درگذشت «حسین خزائی» عضو هیات علمی گروه فرهنگ‌پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، «مهدی جمشیدی» عضو هیات علمی این گروه، در یادداشتی به برخی ویژگی های وی اشاره کرد.

در ادامه این مطلب، یادداشت «مهدی جمشیدی» عضو هیات علمی گروه فرهنگ‌پژوهی پژوهشکده فرهنگ و مطالعات اجتماعی را می خوانید؛

«مرحوم حسین خزایی، از همکاران باثبات و دیرینه پژوهشگاه به‌شمار می‌آمدند که سالیانِ سال در گروه فرهنگ‌پژوهی، به تحقیق و مطالعه اشتغال داشت و در تلاش بود تا به نوعی، نگاه‌های دینی و انقلابی را به مطالعاتِ فرهنگی و آینده‌شناسانه، وارد کند. نوشته‌ها و تحقیق‌هایی که از ایشان به‌جا مانده، از این جهت، در خورِ توجّه است.

این همکارِ خدوم و متواضع، با همه همکاران، رفتاری دوستانه و برخوردی صمیمی داشت و هیچ‌گاه بر کسی خشم نگرفت و زبان به تندی باز نکرد. خوش‌خُلقی و متانت و ادب، خصوصیاتِ ‌بارز و مشهود ایشان بود، به‌طوری‌که ایشان اهتمام داشت همکاران را نسبت به خود، دچارِ رنجش نکند و خاطرِ کسی را نیازارد. مرحوم خزایی، به دیده مساعدت به دیگران می‌نگریست و به آنها، خوش‌بین بود؛ چنانچه کمکی از وی خواسته می‌شد، دریغ نمی‌کرد و می‌کوشید تا از زندگیِ ‌دیگران، گُره‌گشایی کند؛ بی‌ادعا و گوشه‌نشین و متواضع بود؛ از این‌که خود را در نزدِ دیگران، مطرح کند و بزرگ جلوه دهد، پرهیز داشت. مرحوم خزایی، تقیّد به نمازِ ‌اوّلِ وقت داشت، به‌طوری‌که با شنیدن صدای اذان، دست از کار می‌کشید و به سراغِ اقامه نماز می‌رفت. در عینِ حال، در پیِ تظاهر به دیانت و مقدس‌مآبی نبود و دین‌نمایی و دین‌فروشی نمی‌کرد. در مجالسِ اهلِ بیت علیهم السلام شرکت می‌کرد و به ایشان، تعلق و دلبستگیِ عمیق داشت. در عقاید و ارزش‌های دینی، مطیعِ عالِمانِ دین‌شناس بود و هیچ نسبتی با جریان‌های فکری و دینیِ دگراندیش و غیرِ انقلابی نداشت.

از خدای متعال، مسألت می‌کنیم که وی را مشمولِ لطف و مغفرتِ خویش قرار دهد و در جوارِ رحمت و عنایتِ خود و اولیائش، مستقر گرداند، و به خانواده ایشان در برابرِ ‌این مصیبتِ ‌تلخ، صبر و بردباری دهد. إن‌شاءالله»