حجت الاسلام ابوالحسن نواب رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب در گفتگو با خبرنگار مهر درمورد جایگاه تقوا در اسلام گفت: در مباحث وجوه القرآن، تقوا به دو معنا در اسلام به کار رفته است؛ یکی ترس از خدا و دیگری پرهیز از خدا که به آن تقوای ستیز با گناه و تقوای پرهیز از خدا نیز گفته می شود.
وی تقوای اجتماعی را ناظر به پرهیز از گناه دانست و گفت: گناه یا فردی و یا اجتماعی است که تقوای اجتماعی یعنی پرهیز از آلوده کردن اجتماع به گناه است.
رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب با تأکید بر نهادینه کردن تقوای اجتماعی تصریح کرد: یک جامعه خودساخته از افراد خودساخته تشکیل می شود. جامع ای که با گناه آلوده می شود نشان می دهد که افراد آن جامعه بی تقوا هستند.
وی با اشاره به رابطه تقوای اجتماعی با عدالت اجتماعی تصریح کرد: تقوا دارای مراتبی است که یک جامعه بیشتر و یک جامعه کمتر از تقوا برخوردار است. متأسفانه جامعه ما در سطح مطلوبی از تقوا نیست مثلا در دروغ ، تهمت، شایعه، از بین بردن آبروی دیگران، غیبت و... وضعیت جامعه نسبت به دهه اول و دوم انقلاب اسلامی به شدت نگران کننده است که مقام معظم رهبری در سفر اخیرشان به بجنورد هم از اشاعه دروغ در جامعه اظهار نگرانی کردند.
حجت الاسلام نواب افزود: علت گسترش این بی اخلاقی ها به ویژه دروغ و تهمت و شایعه پراکنی را باید در زمامداران یک جامعه جستجو کرد چراکه «الناس علی دین ملوکهم» وقتی در میان سیاستمداران، رسانه ها و در بین افرادی که خط دهنده جامعه هستند این مسائل رایج شده است، به جامعه نیز تسری می کند.
وی با اظهار تأسف از گسترش گناهان زبانی در جامعه یادآور شد: تبعات بی تقوایی در لایه های سیاسی و اجتماعی بیشتر خواهد بود که در نهایت به تمام سطوح جامعه آسیب می رساند. یکی از راهکارهای رفع این بی تقوایی های اجتماعی از طریق مباحث آموزشی و ترویجی و تبلیغی است.
رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب در پایان تأکید کرد: اصلاح آسیبهای اجتماعی طولانی و سخت است و نیاز به کار فرهنگی گسترده دارد چراکه کار فرهنگی به مانند یک جنگ نظامی است؛ به این معنی که در جنگ نظامی از یک کلتی با برد 50 متری تا یک موشک 3 هزار کیلومتری استفاده می شود. وقتی می خواهیم یک مسئله اجتماعی را اصلاح کنیم باید از همه توانمندی های فرهنگی استفاده کرد به ویژه نوع رفتار سیاستمداران بسیار تأثیرگذار است.
نظر شما