پیام‌نما

الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَ صَلَوَاتٌ وَ مَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ‌اللَّهِ كَثِيرًا وَ لَيَنْصُرَنَّ‌اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ‌اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ * * * همانان که به ناحق از خانه‌هایشان اخراج شدند [و گناه و جرمی نداشتند] جز اینکه می‌گفتند: پروردگار ما خداست و اگر خدا برخی از مردم را به وسیله برخی دیگر دفع نمی‌کرد، همانا صومعه‌ها و کلیساها و کنیسه‌ها و مسجدهایی که در آنها بسیار نام خدا ذکر می‌شود به شدت ویران می‌شدند؛ و قطعاً خدا به کسانی که [دین] او را یاری می‌دهند یاری می‌رساند؛ مسلماً خدا نیرومند و توانای شکست‌ناپذیر است. * * كسى كاو دهد يارى كردگار / بود ياورش نيز پروردگار

۸ آذر ۱۳۸۴، ۱۲:۵۴

در پيام محمود دولت آبادي به جشنواره فرهنگي گلاويز سليمانيه ( كردستان عراق ) تصريح شد :

" ادبيات مكتوب " كتبيه هاي حافظه تاريخي مردمان به شمار مي رود

محمود دولت آبادي - نويسنده ، براي جشنواره فرهنگي گلاويز سليمانيه ( كردستان عراق ) پيامي ارسال كرد .

به گزارش خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، در اين پيام كوتاه كه توسط سيد علي صالحي خوانده شد ، آمده است :

انجمن فرهنگي - ادبي گلاويز

دبيران محترم
نويسندگان شاعران - دوستداران هنر و ادبيات

از اينكه نتوانستم در ميان شما باشم متاسفم . اما خرسندم كه آگاه شدم دوستاني از تهران - ايران در آن انجمن خواهند بود و آگاهي ازحضورچند تن ازشاعران - نويسندگان ايران در ميان شما ممكن ساخت كه بتوانم بدين واسطه دعوت شما را پاس بدارم و شكل پذيري جمعيت اديبان كردستان عراق را شادباش بگويم وآرزومند باشم كه ادبيات وخلاقيت شما كه همواره ازامكان كتابت محروم مانده بود مجال روش و پرورش و بالندگي بيابد .

بي گمان در دوره معاصر با وجود امكانات رسانه هاي جمعي اغلب كسان درجريان تاريخ پرفراز و نشيب و دشوار مردم كرد قرار گرفته اند و شخصا در پراكنده نوشته هايي كه خوانده و شنيده ام اين احساس را داشته ام كه زندگي سخت دشوار كوهستاني و مصائب روا شده بر شما بارها و بارها قلب هاي آدميان را به درد آورده است .

نويسنده " كليدر " در ادامه پيام خود آورده است : پس اكنون شكرگزار و اميدوار بايد بود كه دوران مصائب پايان يافته و فرصت آن فراهم آمده باشد كه آميزه رنج ها و عشق هاي مردماني سختي كشيده تجلي شايسته خود را درادبيات مكتوب بيابد . زيرا به راستي اين ادبيات است كه بيان انباشت روحي هر قوم و ملتي را پيكري زيبنده و شايسته تواند بود ، چنانكه ادبيات مكتوب را مي توان كتبيه هاي حافظه تاريخي مردمان به شمار آورد . كتيبه هايي كه همواره تجلي گاه شناخت و انتقال شناختنامه اقوام و ملل بوده و هستند. از اين رو به راستي توان گفت : ادبيات برخوردار از ويژگي بيان روح و روان آدميان هر قوم با ايجاد امكان شناخت ، زيباترين و صميمانه ترين بسترتفاهم ، دوستي و خويشاوندي با ديگرمردمان بوده است و مي تواند هم كه باشد .

بي گمان ادبيات از اين توانايي خود ويژه برخوردار است كه دشمنخويي ها را تلطيف كند و به دوستي ميان آدميان ژرفا و نيز روشنايي ببخشد.

در پايان سخن بياورم كه ما نويسندگان - چون نيك بنگريم - مگرخيرونيكي ، آزادي و شايسته زيستن همه فرزندان بني آدم كار و آرزويي نداشته ايم . آرزوهايي كه در واقعيت هستي البته چه بسيار دشوار و غمبار بوده اند . با اين همه ، آرزومندي خود بوده آدميزاد و باز آفريده هاي او در هنر و ادبيات بوده است ، چنانكه اين قلم براي شما آرزو مي كند .

کد خبر 259527