تکلیف‌مداری که درگیر اما و اگرها نشد

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: چند روزی بیشتر نیست که با شناسایی پیکر شهید نسیم افغانی، بار دیگر رشادت‌های غیورمردانی از افغانستان در هشت سال جنگ تحمیلی برای جهانیان نشان داده شد اما این رشادت‌ها و ایثارگری‌ها همچنان در حال جوشش هستند و نسل بعدی این غیورمردان نقش پررنگ و حیاتی خود را در دفاع از حرم اهل بیت (ع) به همگان نشان دادند.

یکی از این غیورمردان که همواره در مسیر مجاهدت و ایثارگری پیشرو بوده، سخی غلامی است. وی جانباز مدافع حرم و از فرماندهان لشکر فاطمیون و همچنین جزو پیشکسوتان جهاد افغانستان و گروه ۲۲ نفره‌ای بود که تیپ فاطمیون را تشکیل داد.

او در کنار شغل شریف کارگری و نان حلالی که از طریق فعالیت در کارخانه بازیافت درمی‌آورد، در مسیر دفاع از حرم حضرت زینب (س) قدم برداشت تا جایی که پسرش نیز در این راه به شهادت رسید. هر چند جانباز سخی غلامی در میدان جنگ به شهادت نرسید و به دلیل بیماری از دنیا رفت ولی مجاهدت‌های او برای همرزمانش فراموش نشدنی است چه در قالب رزمنده و چه در قالب فرمانده.

سخی غلامی در فیلمی که از او به یادگار مانده است، از ارادت عمیقش به ایران اینگونه می‌گوید: «خدای نکرده اگر ایران متزلزل شود، شیعه در هیچ کشوری نخواهد بود..».

زهرا رضایی، همسر شهید سخی غلامی در گفتگو با خبرنگار مهر از دغدغه‌های همسرش برای جهاد و خدمت به اسلام برایمان گفت؛ دغدغه‌ای که باعث می‌شود او در پاسخ به مردم که می‌پرسند شغل همسرش چیست، بگوید: شوهر من همواره در حال مجاهدت است‌.

تعلق و ارادت عمیق قلبی سخی غلامی به شخص رهبری

وی با بیان اینکه همسرم تعلق و ارادت عمیق قلبی به شخص رهبری داشت، ادامه داد: در رفتار و گفتار همسرم، همیشه دفاع از ارزش‌های اسلامی آشکار بود.

همسر سخی غلامی افزود: این ارادت و عشق به خدمتگذاری فقط در همسرم وجود نداشت بلکه پسرم نیز اینگونه بود؛ شهریور ۹۲ پسرم عباس، عازم سوریه شد. پدر عباس نیز پیش از آن عازم سوریه شده بود و وقتی پسرم اول شهریور عازم شد، شوهرم ۱۶ شهریور با جراحت از ناحیه دست بازگشت.

رضایی از حال و هوای آن روزها که پسرش نیز در میدان جنگ حضور می‌یافت، برایمان اینگونه گفت: بعد از اعزام پسرم، همیشه روزهای دوشنبه، آشی به نیت سلامتی همه رزمندگان مدافع حرم حضرت زینب (س) درست می‌کردم. همه آن روزها سخت بود ولی مسیری که انتخاب کرده بودند، ارزش این سختی را داشت.

وی در ادامه بیان کرد: پسرم پس از اعزامش در شهریور ۹۲، آذرماه همان سال به مرخصی آمد. از نگاه مادرانه‌ام دوست نداشتم برگردد و از او می‌خواستم بماند؛ حتی به او گفتم دختری که دوست دارد را برایش خواستگاری می‌کنم؛ اما جواب عباس این بود که داماد می‌شوم، ولی الان نه! الان من سرباز حضرت زینب (س) هستم و باید به ایشان خدمت کنم. این را گفت و دوباره به جبهه بازگشت و یک تیرماه ۹۳ به شهادت رسید.

رضایی مطرح کرد: در آن روزها هیچکس اطلاع نداشت که شوهر یا پسرم به جبهه رفتند، خیلی‌ها می‌گفتند که این‌ها برای شهادت نرفته و هدفشان پول و مدرک بوده است. خداراشکر الان همه می‌دانند که انگیزه شهدای مدافع حرم از جنگیدن، پول و مدرک نیست بلکه دفاع از حرم حضرت زینب (س) است و که اگر مدافعان حرم نباشند، چند وقت دیگر ناامنی به کشور خودمان نیز سرایت خواهد کرد.

مسعود زارعیان، مستندساز مشهدی نیز در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: ویژگی عمده‌ای که در بین دوستان افغانستانی مشهود است، این است که در مجموع انسان‌هایی بسیط و یک‌دستی هستند و تکلیفشان با خودشان روشن است؛ شاید این امر به دلیل آن است که خاکشان همیشه مورد ظلم و ستم قرار گرفته و ناآرامی طولانی‌مدت در اعصار مختلف تاریخ موجب آرامش آن‌ها شده و تکلیفشان را با این عالم مشخص کرده است.

مجاهدان افغانستانی زمانی که احساس تکلیف کنند، درگیر اما و اگرها نمی‌شوند

وی افزود: این افراد درگیر پیچیدگی‌های رفتاری، خلق و خوی و زندگی نیستند و عموماً تکلیف‌محور هستند؛ یعنی زمانی که احساس کنند باید تکلیفی را انجام دهند، درگیر اما و اگرها و شک و تردیدها نمی‌شوند و اقدام می‌کنند.

این کارگردان و مستندساز در ادامه بیان کرد: در خصوص شهید غلامی نیز این ویژگی‌ها صدق می‌کند و وقتی وارد زندگی شخصی ایشان شدم، متوجه شدم که از چیزی که مد نظرم بود، بسیار فراتر بودند.

وی افزود: سخی غلامی، جوانی ۱۹ ساله بود که در حمله شوروی به افغانستان حضور پیدا کرده و حتی پایش نیز مورد اصابت ترکش قرار گرفته بود. او بعدها در درگیری‌ها با طالبان، هشت سال دفاع مقدس، ناآرامی‌های شرق کشور و اعزام به سوریه نیز حضور داشته است.

زارعیان بیان کرد: شهید سخی غلامی، جزو آن دسته‌ای بود که از بین حدود ۲۰۰ داوطلب اعزام به سوریه، فقط ۲۲ نفر به سوریه اعزام شدند. این‌ها همگی نشان از آن دارد که ایشان تکلیفشان با این زندگی و عالم بسیار روشن بود. این افراد وقتی ندای «یاحسین» سر می‌دهند، زلالی و خلوص نیت را از بیانشان به مخاطب منتقل می‌کنند.

کارگردان مستند «مرهم» اظهار کرد: سخی غلامی جزو افرادی بود که با خلوص نیت در هر زمان که نیاز بوده از دین و کشورش محافظت کرده است. این فرد آنقدر در جبهه حضور پیدا کرده بود که حتی این اواخر به او گفته بودند، سنش بالاست و اجازه حضور در جبهه را ندارد.

وی ادامه داد: زندگی افرادی مثل سخی غلامی، بسیط و بی‌پیرایه است و برای شناخت زندگی این افراد نیازی نیست که انرژی بگذاریم و دنبال نکات و ویژگی‌های پیچیده برویم؛ زمانی که احساس کردند باید از حرم حضرت زینب (س) محافظت کنند، دیگر حرفی به میان نمی‌آمد و دچار تردید نمی‌شدند. وقتی این حجم از سادگی و زلالی را در وجود این آدم‌ها می‌بینی، احساس می‌کنی که با آئینه سر و کار داری‌.

زارعیان با بیان اینکه غلامی فرزندی داشته که وضعیت جسمانی و حواس مناسبی نداشته است، مطرح کرد: یک فرزند وی در جبهه به شهادت می‌رسد. علی‌رغم اینکه سخی غلامی اینقدر سابقه جبهه و ایثارگری دارد و فرزندش نیز به شهادت رسیده، در تأمین هزینه‌های فرزند بیمارش مشکل داشت.

وی در ادامه افزود: روز تدفین غریبانه سخی غلامی به این نتیجه رسیدم که شاید واقعاً استرس و اضطراب‌های جنگ در این سال‌های متمادی همراه با سابقه ۳۰ ساله حضور در جبهه‌ها موجب شده که سرطان بگیرد. شاید ایشان توفیق شهادت در منطقه عملیاتی را نداشتند، اما می‌توان به معنای واقعی کلمه ایشان را شهید دانست چون مرگ ایشان طبیعی نبود و بر اثر تبعات حضورشان در جبهه‌های مختلف بود.

نان بازویم را می‌خورم تا شأن خودم را حفظ کنم

زارعیان در ادامه بیان کرد: من در جریان سختی‌های زندگی سخی غلامی بودم، فردی که تا این حد کمک می‌کند و تکلیفش را انجام می‌دهد، از کم‌ترین حقوق و امکانات برخوردار بود. او باید ساعت ۷ صبح تا ۹ شب در محل کارش حضور پیدا می‌کرد و یک‌سره کار می‌کرد. اما علی‌رغم این‌ها باز همیشه می‌گفت «نان بازویم را می‌خورم تا شأن خودم را حفظ کنم».

این کارگردان و مستندساز در ادامه ابراز کرد: روزی که خدمت ایشان رسیدیم و قصد ضبط داشتیم، حین تصویربرداری دائم می‌گفتند که از کارشان عقب می‌افتند و به کارشان ضربه می‌خورد و حتی در نهایت به ما گفتند که حقوق امروز را دریافت نمی‌کنند تا به خاطر چند ساعتی که با ما مشغول مصاحبه بودند، مدیون صاحب کار نباشند.

زارعیان ادامه داد: ویژگی‌های این‌چنینی تا حدی ساده است که از فرط روشن بودن، آن را نمی‌بینیم. گاهی رشادت و ایثارگری را صرفاً در این می‌بینیم که فردی تانکی را در جبهه منفجر کند و یا فرمانده جایی باشد، در حالی‌که در شخصیت‌هایی مثل شهید غلامی ویژگی‌هایی می‌بینید که به سادگی به چشم نمی‌آید.

شهدا، آئینه تمام‌نمای انسانیت و شجاعت هستند که همواره رهنمودهایشان مسیر زندگی را برای ما روشن می‌کند. در این بین افرادی نیز هستند که اگرچه لقب شهید ندارند، اما مجاهدت‌های بی‌شمار آن‌ها همواره نام و یاد شهدا را برایمان زنده نگه می‌دارند.

شهید سخی غلامی یک نمونه از مجاهدان افغانستانی است که وقتی پای اسلام و اهل بیت به میان آمد از هر آنچه که داشتند، گذشتند و راه جهاد را برگزیدند؛ وی پس از عمری مجاهدت، ۷ خرداد ماه پس از یک عمل جراحی دار فانی را وداع گفت و در بهشت رضا مشهد به خاک سپرده شد.