به گزارش خبرگزاری مهر، در طول زندگی انسانها بیشتر از آنچه مغز توانایی ثبت کردن داشته باشد با اطلاعات و خاطرات مواجه می شوند و به همین دلیل بیشتر این خاطرات به مرور زمان به دست فراموشی سپرده می شوند. گوردون بل محقق شرکت مایکروسافت معتقد است این زیادی اطلاعات و گنجایش ناکافی مغز خصوصیت طبیعی مغز نیست بلکه مشکلی است که باید به گونه ای رفع شود.
وی از سال 2001 تا کنون به شکلی جدی به اسکن، ضبط و ثبت اطلاعات و خاطرات شخصی خود که در طول زندگی اش با آنها مواجه شده پرداخته است. این اطلاعات شامل تمامی 221 هزار و 173 وب سایتی که وی تا به حال بازدید کرده، تمامی 56 هزار و 282 عکسی که به ثبت رسانده، 156 هزار و 041 نامه الکتریکی که ارسال کرده، 18 هزار و 883 مطالبی که خوانده و نوشته، دو هزار تماس تلفنی که برقرار کرده، هفت هزار و 139 قطعه موسیقی که شنیده و دوهزار و 164 فیلم ویدئویی که توسط وی به ثبت رسانده است می شود.
وی برای جمع آوری تمامی این اطلاعات از مجموعه ای از سخت افزارها از قبیل اسکنر، دوربین دیجیتال، کنترل ضربان قلب، سیستم ضبط صدا، جی پی اس، قدم شمار، تلفن هوشمند و کتاب خوان الکتریکی استفاده می کند.
این پروژه که "تکه های زندگی من" شهرت دارد تنها در زمانی ممکن خواهد بود که هزینه ذخیره سازی اطلاعات در آن محدود باشد. با این حال ذخیره سازی اطلاعات تنها قسمتی از مشکلات این پروژه است. به گفته بل جمع آوری اطلاعات مشکل بزرگی نیست، برداشت از آنها مشکل اصلی به شمار می رود. وی برای ذخیره سازی اطلاعات و خاطرات خود آنها را به پایگاه دادهایی اتصال داده است که به اطلاعات این امکان را می دهد در طبقه بندی های چند گانه قرار بگیرند و امکان جستجو در میان این اطلاعات وجود داشته باشد.
بر اساس گزارش ویرد نیوز، بل معتقد است با استفاده از حافظه الکتریکی به عنوان جایگزینی برای حافظه طبیعی می توان ذهن را با خلاقیت، یادگیری و ابداع درگیر کرده و به یاد داشتن خاطرات را به عهده حافظه ای دیگر سپرد.
بل درباره خاطرات فراموش شدنی نیز می گوید: "اگر فکر می کنید باید خاطره ای را فراموش بکنید پس باید آن را فراموش کنید اما هرگز مطالبی را که می نویسید و یا تصاویری که به ثبت می رسانید را از بین نبرید زیرا حتما روزی به آن نیازمند خواهد شد و در آن روز هیچ شانسی برای یافتن این مطالب و اطلاعات برای شما وجود نخواهد داشت."
نظر شما