به گزارش خبرنگار مهر، این راه کوهستانی که یکی از شاهکارهای مهندسی راهسازی است از جاده های مرتبط به جاده ابریشم است که در دل کوه ساخته شده و جهرم را به لار متصل می کرد.
هنوز قسمتی از سنگ فرش های این جاده تاریخی سالم مانده است به عنوان مثال حدود یک کیلومتر از این جاده سالم است و بقایای آثاری تاریخی نیز در ادامه مسیر دیده می شود.
در بالای کوه و در مسیر این جاده بقایایی از یک آب انبار تاریخی دیده می شود و بنابر اظهار برخی از کارشناسان در دوره صفوی نیز پلی در این منطقه ساخته شده که متاسفانه هم اکنون اثری از این پل وجود ندارد.
شاردن از سیاحان به نام در سال 1059 هجری شمسی از جاده ادویه عبور کرده و در سفرنامه خود نوشته که در کوه البرز به عنوان سخت ترین و خطرناکترین کوهی که در ایران وجود دارد و جاده ای سنگ فرش شده با عرض بیش از چهار قدم تنها مسیر عبوری از این کوه است. در قله این کوه سه آب انبار وجود دارد که به دلیل خشکسالی بودن آب هستند.
دو سال پیش اعضای انجمن میراث فرهنگی جهرم در خواست کتبی خود را مبنی بر شناسایی و حتی ثبت این اثر تاریخی به مسئولان میراث فرهنگی ارایه کردند اما متاسفانه تاکنون پاسخی از سوی آنها دریافت نشده است. این درحالی است که راه ادویه می تواند به عنوان یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری و میراث فرهنگی این شهر به حساب بیاید.
نظر شما