برادر و خواهر بحرینی کاش در کنارتان بودیم

 این چه ظلمی است که بر فرزندان زهرا (س) می‌رود؟ این چه غربتی است که سهم من ایرانی فقط تماشای تصاویر لغزان و وحشتزده بحرینی باید باشد؟

 

این چه قاعده احمقانه‌ای است که آل سعود به دعوت حاکمِ غریبه نوازِ بحرین سرباز و آتش روانه میدان لولو کند و من ایرانی نباید به دریا بزنم تا در کنار مرواریدهای خونین میدان لولو باشم؟ این چه عید عزا آلودی است که سهم ما فقط یک حیرت است؟

 

برادر بحرینی ما دلمان در میدان لولو جا مانده. خواهر بحرینی ما پلک چشمانمان به صورت حیرتزده و فریاد بغض آلودتان همچنان باز مانده. عمو، خاله و عمه‌های بحرینی‌ام چه سخت است مرهم بر زخم فرزندان شجاع نهادن و آنها را امیدوار روانه کردن. کاش در کنارتان بودیم و حنجره خسته از فریادتان را می‌بوسیدیم. کاش در کنارتان بودیم.

 

ما اهل ذوق علم سیاست نمی‌دانیم ولی دلی داریم که آینده‌بین است. آینده با شماست!

 

سپاهِ اَبرهه آمریکا که دل به فیلهای آهنی خوش کرده و یَله بر سرزمین غصبی داده بداند که قرآن نوید داده است "و نُریدُ اَن نَمُنّ عَلَی الّذینَ استُضعِفُوا فِی الاَرضِ ، وَ نَجعَلَهُم اَئمّه وَ نَجعَلَهُم الوارِثین". "ما می‌خواهیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم" ( سوره مبارکه القصص. آیه 5 )