صندلی‌های خالی پذیرای نمایش‌های جشنواره تئاتر مقاومت است

به گزارش خبرنگار مهر، این روزها سالن‌های نمایشی با کنار گذاشتن اجراهای متداول خود میزبان نمایش‌های شرکت کننده در سیزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت هستند که طی یک هفته به صحنه می‌روند. این روزها وقتی به سالن‌های نمایش مجموعه تئاتر شهر و سالن‌های دیگر میزبان جشنواره تئاتر مقاومت نگاه می‌شود، میزان استقبال مخاطبان قابل توجه نیست.

اکثر کارهای شرکت کننده در جشنواره با حداقل مخاطب اجرا می‌شوند و صندلی‌های خالی در سالن‌های میزبان این اجراها چشم‌نوازی می‌کنند. از سوی دیگر در برخی سالن‌ها که مخاطبان بیشتری قصد تماشای اثری ار آثار سیزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت را داشتند، پس از گذشت دقایقی از اجرای نمایش مخاطبان سالن را ترک کرده و اجرای نمایش باز هم با صندلی‌های خالی مواجه می‌شد.

به زعم کارشناسان و منتقدانی که از آثار سیزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت دیدن کرده‌اند پایین بودن سطح کیفی اکثر آثار یکی از دلایل پایین بودن میزان استقبال مخاطبان از آثار اجرا شده در این جشنواره است. از سوی دیگر نبود نام‌های آشنا و آثار شناخته شده عرصه تئاتر دفاع مقدس نیز باعث کم بودن مخاطبان در سالن‌های میزبان جشنواره شده است.

از سوی دیگر بخش اعظمی از اندک مخاطبانی هم که در سالن‌های نمایشی حضور پیدا کرده و به تماشای آثار سیزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت نشستند نیز از بلیت‌های مهمان استفاده کردند. این در حالی است که برگزاری این جشنواره باعث تعطیلی موقت اجرای عمومی آثاری شد که در سالن‌های مورد نظر به اجرا می‌شدند.

جشنواره تئاتر مقاومت که پیش از این با نام تئاتر دفاع مقدس برگزار می‌شد،‌ دوره‌های توانسته بود جایگاه مطلوبی را به خود اختصاص دهد، اما با بی‌توجهی برخی مدیران و مسئولان این جشنواره تأثیرگذار روندی نزولی در پیش گرفت و شاهد بودیم که بعد از برگزاری دوازدهمین دوره جشنواره در شهر سنندج، جشنواره تعطیل شد.

در دوره‌های موفق جشنواره تئاتر دفاع مقدس آثار قابل قبولی به لحاظ کیفی تولید و اجرا می‌شدند که هم با استقبال مخاطبان در اجرای جشنواره و هم با استقبال مخاطبان در اجرای عمومی مواجه می‌شدند. اما حال بعد از وقفه‌ای طولانی شاهد برگزاری سیزدهمین دوره این جشنواره با نام تئاتر مقاومت هستیم که در سطح گسترده‌ای برگزار می‌شود.

اما این گستردگی در کمیت باعث بالا رفتن کیفیت نشده و این امر نشانگر آن است که هنوز فاصله ایجاد شده تا سطح کیفی مناسب و قابل قبول جشنواره در برخی دوره‌ها، هنوز برداشته نشده است. از سوی دیگر گویا هنوز هم نگاه ممیزی در خصوص آثار شرکت کننده در جشنواره وجود داشته و اعمال می‌شود.

نگاهی که باعث پایین آمدن سطح کیفی آثار تئاتری می‌شود. شاید بهتر باشد از دوره‌های آینده جشنواره، سیاستگذاران و برگزار کنندگان جشنواره به فکر برگزاری این جشنواره در استان‌ها و شهرهای دیگر باشند و همچنین توجه‌شان به سطح کیفی آثار باشد آن هم نه تنها در کلام که در عمل و از کمیت بکاهند.