۱۵ شهریور ۱۳۹۱، ۸:۵۵

گفتگو با بازیگران "ساقی"/

مرکز هنرهای نمایشی فضایی مناسب برای کارهای ارزشی فراهم کند

مرکز هنرهای نمایشی فضایی مناسب برای کارهای ارزشی فراهم کند

مرتضی آقاحسینی بازیگر و دستیار هنری نمایش "ساقی" گفت: تئاتر یک مقوله انسانی است پس ما باید به کاری که می‌کنیم انسانی نگاه کنیم و امیدوارم مرکز هنرهای نمایشی هم بستر مناسبی برای اجرای این نوع آثار ارزشی فراهم کند.

به گزارش خبرنگار مهر، نادیا فرجی بازیگر جوان تئاتر در نمایش "ساقی" که این روزها در تالار اصلی تئاتر شهر روی صحنه است در نقش یک زن ایرانی نقال ایفای نقش می‌کند که داستان جوانمردی‌های حضرت علی(ع) را در نقل فتاح و فاضل روایت می‌کند. با این بازیگر و همچنین حسام شریفی یکی دیگر از بازیگران جوان نمایش که در نقش محب‌الدین به ایفای نقش می‌پردازد و مرتضی آقا‌حسینی بازیگر نقش ثهلان و دستیار هنری کارگردان در این نمایش گفتگویی انجام داده‌ایم.

*خبرگزاری مهر، سرویس فرهنگ و هنر: خانم فرجی شما در این نمایش در نقش آوین که یک زنان نقال ایرانی است بازی تاثیرگذاری از خود به نمایش می‌گذارید قبلا نیز تجربه نقالی داشته‌اید؟

نادیا فرجی: من تا به حال تجربه نقالی نداشته‌ام. البته در کلاس‌های دانشگاه تخته حوضی و نقالی کار کرده بودم اما به طور حرفه‌ای تا به حال نقالی کار نکرده بودم و حتی سی‌دی‌های نقالی را هم متاسفانه ندیده بودم. اما خوشبختانه در طول این سال‌ها نمایش‌هایی با محوریت بازی در بازی و مونولوگ گویی زیاد کار کرده بودم و همین مسئله به من در اجرای نقش آوین کمک فراوانی کرد. چون در اجرای این نقالی آوین از شیوه بازی در بازی زیاد استفاده می‌کند.

من قبلا در نمایش "ابریشم بانو"به کارگردانی عزت‌الله مهرآوران و"افق در استانبول" نوشته آقای ناظرزاده کرمانی و نمایش "در خاک فراموشی" شیوه بازی در بازی را تجربه کرده بودم که برای بازی در نمایش "ابریشم بانو" کاندیدای بهترین بازیگر از طرف خانه تئاتر هم شدم.

* در طول تمرین‌ها نیز چیزی به نقش اضافه شد؟

 فرجی: در طول تمرین‌ها نیز به کمک امیر دژاکام و مرتضی آقا حسینی که قبلا دوره‌های نقالی را زیرنظر مرشد ترابی دیده است توانستم به هویت این زن دست یابم. چیزهایی به نقش اضافه و کم شد، برخی شعرها نیز اضافه و شیوه بازی در بازی نیز پررنگ‌تر به نمایش درآمد. در طول سال‌هایی که به‌عنوان بازیگر در تئاتر فعالیت می‌کنم این اولین‌بار بود که در نقش یک نقال حضور داشتم و دوست دارم که این اتفاق بازهم برایم بیفتد.

* بازی در چه نقش‌هایی را ترجیح می‌ دهید؟

 فرجی: بازی در نقش‌های سنگین، سخت و پیچیده را دوست دارم. نقش‌هایی که بشود شخصیت پردازی را به طور وسیع روی آنها انجام داد. نقش‌های پیچیده و چند بعدی که رو نباشند و به بازیگر اجازه کندوکاو بدهد. اصولا دو نوع بازیگر داریم. بازیگرانی که لحظه‌پردازان خوبی هستند و بازیگرانی که طراحی و کاریوگرافی برای نقش‌شان دارند و شناسنامه برای کاراکتر مورد نظر درست می‌کنند. این کار باعث تفاوت در نوع بازیگری هر بازیگر، در ارائه نقش‌های مختلف می‌شود.

* درباره دیگر فعالیت‌هایتان هم توضیح می‌دهید؟

 فرجی: من حدود دو ترم است که در کارگاه آزاد بازیگری امین تارخ بداهه‌سازی تدریس می‌کنم. همچنین سریال "دختران حوا" به کارگردانی سعید سهیلی‌زاده را نیز آماده پخش دارم. برای این دوره از جشنواره تئاتر فجر هم دو متن "نان و دندان" نوشته امیر دژاکام و "یادگار سیلی سرد زمستان" نوشته مرجان علی‌زاده را برای اجرا پیشنهاد داده‌ام که امیدوارم پذیرفته شود.

همچنین دو فیلمنامه "پیکان 59" که اثری کمدی است و "سفیر" را نوشته‌ام که برای تولید فیلم ویدئویی به تلویزوین ارائه داده‌ام که اولی تصویب شده و دومی در شبکه چهار سیما در دست بررسی است.

 قضاوت‌های شخصی‌ را وارد کار نمی‌کنم

*آقای آقاحسینی شما به جز بازیگری و دستیاری کارگردان معمولا به‌عنوان بازیگردان هم در تئاتر حضور دارید درباره این تجربه کمی توضیح می‌دهید؟

آقا حسینی: در برخی نمایش‌ها من علاوه‌بر بازیگر به‌عنوان بازیگردان نیز فعالیت می‌کردم. البته این واژه‌ای است که در طول چند سال گذشته باب شده و شاید برای بعضی مفهوم قابل توجیهی نداشته باشد. بازیگردانی را در کنار داریوش رعیت حدود چند سال قبل آغاز کردم. در نمایش‌های "حاشیه‌ای بر خسرو و شیرین"، "شبی با آقامحمدخان" و "پینوکیو می‌خواهد بمیرد" که بعدها با نام "به دهکده جهانی خوش آمدی پینوکیو" توسط مسعود موسوی روی صحنه رفت. در این آثار هم به‌عنوان بازیگر و دستیار کارگردان و هم بازیگردان حضور داشتم.

با پیش‌زمینه همکاری در کارهای دانشجویی و پایان‌نامه‌ها فعالیتم را در این زمینه آغاز کردم. همچنین قبلا نیز در مجموعه تلویزیونی "تلنگر" به‌‌عنوان کارگردان هنری حضور داشتم. اما در نمایش "ساقی" به‌عنوان دستیار هنری کارگردان و بازیگر فعالیت می‌کردم.

* از آنجا که شما در نقالی پیش زمینه دارید در اجرای نقش زنی نقال هم به نادیا فرجی کمک کردید؟

 آقا حسینی: من از سال‌ها قبل در زمینه نقالی تجربه داشتم و در خدمت مرشد ترابی بودم. هر چند این حضور کوتاه مدت بود اما چیزهای بسیاری را به من آموخت. بعدا نیز با حسن سرچاهی که در حیطه نمایش سنتی و نقالی فعالیت می‌کند همکاری کردم. سرچاهی در این زمینه بسیار با اطلاع و صاحب سبک است و من نیز از این فرصت استفاده فراوانی بردم.

با توجه به اینکه در زمینه نقالی فعالیت‌هایی داشتم کمک کوچکی به نادیا فرجی در زمینه ایفای این نقش کردم. اما فرجی بازیگر بسیار خلاقی است که در یک بستر مناسب فعالیت می‌کند بنابراین کوچکترین اشاره‌ای کافی بود تا او همه چیز را به درستی درک کند. بسیار هم خوب توانسته از عهده ایفای این نقش بربیاید.

* شما علاوه‌بر دستیار هنری کارگردان به‌عنوان بازیگر هم در نمایش حضور دارید. از ابتدا قرار بود بازی هم بکنید؟

آقا حسینی: بله از همان ابتدا قرار بود من در نمایش به‌عنوان بازیگر حضور داشته باشم. از آنجا که در طول تمرینات در شرایط خاصی بودیم آقای دژاکام از من خواستند که به عنوان یک یار آزاد در اختیار ایشان باشم و بازی در نقش‌های مختلف را اتود کنم. اما از ابتدا علاقمند بودم در نقش ثهلان بازی کنم چون ارتباط خاصی با این کاراکتر برقرار کرده بودم. دستیاری و بازی  در یک نمایش به طور همزمان بسیار سخت است. اما تلاش کردم در هر دو حوزه مثمرثمر باشم.

شخصیت ثهلان فردی است که خوارج عشق او را کشته و خانه‌اش را به آتش کشیده‌اند بنابراین این شخص وارد فضای ذهنی خاصی می‌شود که البته نمی‌توان نام دیوانه بر روی او گذاشت چون ثهلان همه چیز را می‌فهمد اما نمی‌داند کدام کار درست و کدام کار غلط است. این بهترین تعریفی است که من می‌توانم از این شخصیت ارائه دهم. ثهلان دوست دارد در کنار فتاح حضور داشته باشد و حتی از او تأسی بگیرد.

* از بازتاب‌های نمایش تا به حال راضی بوده‌اید؟

آقا حسینی: من همیشه گروهی به یک نمایش نگاه و تلاش می‌کنم قضاوت‌های شخصی‌ام را وارد کار نکنم. ممکن است من نقدهای شخصی نسبت به کار داشته باشم اما همیشه باید به صورت گروهی و در مجموع به یک اثر نگریست. با توجه به آمارهای اعلام شده در مطبوعات بعد از نمایش "نصرت خانم، مادرم و نوروز" که نوروز 90 در سالن اصلی تئاترشهر روی صحنه رفت نمایش‌های سالن اصلی تماشاگران زیادی نداشته‌اند. اما تا امروز اقبال خوبی از نمایش "ساقی" شده است و همین نکته برای من به عنوان عضوی از گروه نمایش برای رضایت داشتن از کار کافی است.

امیدوارم مرکز هنرهای نمایشی به‌عنوان پرچم‌دار تئاتر کشور فضای مناسبی را برای کارهای ارزشی به وجود بیاورد. تئاتر یک مقوله انسانی با یک مفهوم و دغدغه انسانی است پس ما باید به کاری که می‌کنیم انسانی نگاه کنیم. بنابراین امیدوارم مرکز هنرهای نمایشی بستر مناسبی برای اجرای این نوع آثار فراهم کند. چون درست نیست که سرمایه مادی و معنوی هنرمندان با مجوز اجرا نگرفتن آثارشان هدر برود. من در طول یک سال گذشته 4 کار توقیفی و نیمه توقیفی داشته‌ام با این وجود چطور می‌توان به فعالیت ادامه داد.

 محب‌الدین سیلی اول را به تماشاگر می‌زند

* آقای شریفی لطفا درباره شما هم تجربه همکاری با امیر دژاکام توضیح کوتاهی بدهید؟

حسام شریفی: من حدود 4 سال است که با امیر دژاکام همکاری می‌کنم و زیر نظر ایشان دوره‌های آموزشی را می‌گذرانم. اولین بار با تله تئاتر"منم اومدم" با گروه ماهان به عنوان بازیگر همکاری داشتم. پس از آن در نمایش"یک دامان ماه و ستاره" نیز حضور داشتم. نمایش"ساقی" سومین همکاری من با گروه ماهان به حساب می آید.

*محب‌الدین را در این نمایش چگونه تعریف می‌کنید؟

شریفی: نقش محب‌الدین در واقع نقش زیاد پیچیده‌ای نیست اما چگونگی روند نمایش را به مخاطب معرفی می‌کند. محب‌الدین در ابتدای نمایش سیلی اول را به تماشاگر می‌زند و او را بیدار می‌کند و سرنخ قصه را به دست او می‌دهد. در ابتدا مخاطب بعد از روبرو شدن با شخصیت محب‌الدین می‌فهمد که از این به بعد قرار است چه چیزی را ببیند.

* از حضور در نمایش چقدر راضی هستید؟

شریفی: صددرصد از حضور در کنار این گروه و بازی در نمایش "ساقی" راضی هستم. فکر می‌کنم راه درستی را برای بازیگر شدن انتخاب کرده‌ام. اگر فردی علاقمند به بازیگری است باید از راه درست و اصولی آن وارد این حرفه شود و خوشبختانه من این راه را پیدا کردم و از حضور در آن هم راضی هستم.

--------------------------

گفتگو آروین موذن زاده

کد خبر 1688960

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha