اوج دلتنگی خداحافظی با رمضان در کلام امام معصوم/ وداعی که دلها را به درد آورد

به گزارش خبرنگار مهر، امام چهارم شیعیان در نیایش 45 صحیفه سجادیه با عنوان وداع با رمضان چنان در اوج دلتنگی ندا سر می دهد که عظمت این ماه را در تک تک کلمات و واژگان آن می توان جستجو کرد و یافت.

علی بن حسین (ع) عاشقانه ندا سر می دهد: "خدایا ، این ماه در میان ما در جایگاهی پسندیده قرار داشت و مصاحب و همراهی نیکو بود و بیشترین سودهای جهانیان را برای ما آورد، سپس هنگامی که وقت آن به پایان رسید و زمانش به سر آمد و شماره اش را کامل و تمام کرد، از ما جدا شد. از این رو، ما هم همچون کسی که فراقش برای ما سنگین و ناگوار است، او را بدرود می گوییم، در حالیکه روی برتافتنش برای ما غمبار و وحشت زاست..."

وی با رمضان وداع می کند در حالیکه در کلماتش اوج اندوهی آشکار است که همه را همراه می کند و ناخودآگاه با وی هم آوا می شویم که: "بدرود بر ماهی که آرزوها در آن نزدیک است و کارهای نیکو در آن سرشار است ... بدرود بر تو ای همراهی که بودنش گرانقدر و ارجمند و نبودش غم انگیز و مصیبت بار است و نقطه امیدی که دوری از آن دردناک است ... بدرود بر تو ای همراه مهرورزی که چون آمد مونس و همراز شد و شادی و سرود انگیخت و چون به سر آمد وحشت افزود و دلها را به درد آورد ... بدرود بر تو همسایه و همجواری که دلها را به یکدیگر مهربان کرد و گناهان را کاهش داد... بدرود بر تو ای یاوری که ما را در چیرگی بر شیطان یاری کردی و رفیق همراهی که راه های احسان و نیکی را هموار ساخت ..."

همراه با نیایشهای امام سجاد دست به دعا بر می داریم و در اوج بندگی خویش زمزمه می کنیم: "خدایا، ما اهل آشنای این ماه هستیم، ماهی که ما را به آن بزرگی بخشیدی و آنگاه که شوربختان منزلت آن را نمی دانستند ما را به درک جایگاه آن موفق کردی، خدایا مولا و کارسازی ما تویی که ما را به آگاهی از عظمت آن برگزیدی و ما را به آداب آن آشنا کردی و با همه کوتاهی ها که درباره آن روا داشتی و اندکی که حق بسیار آن را به جا آوردی توفیق روزه داری و شب زنده داری آن را بر ما عطا کردی..."

با چشمانی اشکبار و دلی اندوهگین از به سر آمدن این رمضان، مهمانی خداوند را در رمضان دیگر می طلبیم و چه آرام و دردناک نجوا خواهیم کرد که: "خدایا در آنچه درباره تو کوتاهی کردیم پوزش ما را بپذیر و عمر ما به ماه رمضان آینده برسان و چون رسانیدی به دست یافتن به عبادتی که سزاوار آنی یاریمان کن و به پرداختن به طاعتی که در خور این ماه است مدد فرما و عمل صالحی را که به ادای حق تو می انجامد در این دو ماه گذشته و آینده به دست ما جاری کن..."

آری ای خدای بزرگ و مهربان ما به امید رحمت و بخشش تو این ماه را روزه داشتیم و حال رمضان را با عید فطر ختم می کنیم تا شاید این عید در سایه لطف و کرم خداوندی ات منشا شادی و سروری وصف ناشدنی باشد ... "خدایا در این روز فطر ما روزی که برای مومنان منشا جشن و سرور و برای پیروان دین خود روز گرد آمدن و تعاون قرار دادی به درگاه تو از هر گناهی که انجام داده ایم یا کارهای زشتی که از پیش فرستاده ایم و اندیشه بدی که به نهان ما راه یافته است توبه می کنیم، توبه کسی که عزم بازگشت به گناه را ندارد و پس از آن، خود را به گناهی نمی آلاید، توبه ای خالص که از هر شک و تردیدی پاک گرداند. پس آن را از ما بپذیر و از ما خشنود باش و ما را بر آن ثابت و پایدار بدار ..."

دستهایمان را بلند می کنیم و به طلب بخشش بر آستان کبریایی ات ندا سر می دهیم که "خداوندا ، در ایـن ماه اگر بــه گناه کوچک یا بزرگى نزدیک شدیم و یا اگر در معصیتى افتادیم و یا عمدا مرتکب خطایى شدیم و یا از روى فراموشى بـر خود ستم نمودیم و یا حریم و حرمت کسى را زیر پا گذاشتیم، پس تو بر محمد و آل او درود فرست و ما را در پــرده عفوت بپوشان و بر ما ببخش و ما را نصب العین ملامتگران قرار مده، و زبان طعنه زنندگان را بر ما باز مکن و ما را به کارى وا بدار که سبب جبران و کفاره گناهى باشد که در ماه رمضان از آن نهى کرده بودى، به حق رأفتت که هرگز پایان ندارد و فضلت که هرگز کاستى نمى پذیرد."

و امروز در عید بزرگ بندگی دوباره چشم امید به رحمتت دوخته ایم؛ "خدایا بر محمد و آلش درود فرست و مصیبت و اندوه ما را در غم رفتن این ماه، خودت جبران کن و روز عید فطر را بر ما مبارک گردان و آن را از بهترین روزهایى قرار ده که بــر ما گذشته است تا پسندیده ترین روز براى جلب عفو و بخشش و محو گناهان باشد و گناهان پنهان و نهان ما را مورد آمرزش قرار ده."

و بازهم چه محتاجانه با نیایش امام سجاد هم آوا می شویم که: "خدایا! بر محمد و دودمانش درود فرست و پاداش کسی را که تا روز رستاخیز، این ماه را روزه بدارد یا در عبادت بکوشد برای ما مقدر فرما!"