مدرسه‌ای که در آن عشق و عاطفه تدریس را شیرین می کند/ گام بلند روشندلان در مسیر شکوفایی

به گزارش خبرنگار مهر، روز جهانی عصای سفید که به یاد نابینایان در تقویم کشورها جای خود را باز کرده فرصتی است تا به اطراف خود بهتر نگاه کنیم و با چشمانی باز انسان هایی را نظاره گر باشیم که شاید نقص عضوی دارند اما با همت خود و انسان های مخلص و شیفته تلاش می کنند تا از انسان های عادی عقب نمانند که گاهی نیز گوی سبقت را در برخی رشته ها از افراد طبیعی بربایند.

وقتی اطلاع رسانی شد که مدیرکل آموزش و پرورش استان تصمیم دارد دیداری ساده و صمیمی با کودکان استثنایی داشته باشد فرصت را غنیمت دانستیم و با کاغذ و قلم خود به راه افتادیم تا ما هم از این خبر باز نمانیم و آن را منعکس کنیم.

در شهرک مینودر قزوین در محدوده میدان دهخدا فرد خیری به نام بیاضیان مدرسه ای برای کودکان نابینا و کم بینا احداث کرده تا هم باقیات صالحات باشد و هم مکانی برای تحصیل این دانش آموزان که به هرحال نقصی در عضوی از بدن خود دارند.

وارد مدرسه که می شوید آنقدر صمیمیت و مهربانی خالصانه از سوی معلمان و مربیان و دانش آموزان می بینی که حاضر می شوی ساعتها با لبخند و تحسین میزبان آنجا بمانی و متوجه شوی که چقدر از قافله انسانیت، نجابت، تعهد، ایمان و ایثار و عشق فاصله داری و شاید کمی از ادعایت کم شود.

مدرسه ای زیبا با اتاقهایی تمیز که کودکان مقطع اول ابتدایی تا ششم را در خود جای داده است و هر کلاس با تزئینی خاص و زیبا آراسته شده تا فضای شادی برای کودکان نابینا ایجاد کند.

سالار قاسمی مدیرکل آموزش و پرورش استان از این مدرسه بازدیدی دو ساعته داشت و با همه 40 دانش آموز این مدرسه صمیمانه گفتگو کرد و با لبخند کودکان خندید و با شاخه گل و هدیه ای آنها را نوازش کرد تا بدانند در دیارشان فراموش شده نیستند.

کودکانی که با محبت و چشمانی کم سو و بی سو اما دلهایی بیناتر از ما به استقبال میهمانان می آمدند و چه زیبا و صادقانه عشق و محبت خود را نثار می کردند و صمیمانه و کم توقع خواستار دایر شدن سرویس رفت و آمد و تامین برخی دستگاههای آموزشی مانند "پرکینز"دستگاه چاپ خط بریل و آسفالت حیات مدرسه شدند.

با کودکان که صحبت کردیم همه از رفتار مادرانه و پدرانه معلمان و مربیان خود بسیار راضی بودند که باعث شده بود با این محبت شاید بهترین انگیزه برای تحصیل آنها علیرغم مشکلات بدنی فراهم شده باشد.

محمد بابایی دانش آموز کلاس ششم ابتدایی است و می خواهد وکیل شود و با مهربانی به خبرنگار مهر می گوید: بهترین معلمان در این مدرسه هستند و برخوردهای صمیمی و مهربان مدیر، ناظم و معلمان باعث شده هیچ کمبودی احساس نکنیم و با اشتیاق درس بخوانیم.

بابایی با اصرار خبرنگار مهر برای بیان مشکلات مدرسه گفت: وضعیت مالی خوبی نداریم و به همین دلیل پرداخت هزینه سرویس مدرسه برای بیشتر ما سخت است.

وی که قاری قرآن هم هست اضافه کرد: محوطه مدرسه آسفالت خوبی ندارد و ما گاهی زمین می خوریم وآسیب می بینیم و اگر مسئولان این مشکل را برطرف کنند خوشحال می شویم.

این دانش آموز از کمبود دستگاه پرکینز هم گفت و خواستار تامین آن شد.

مربیان و معلمانی دلسوز و مومن/ نگاه ترحم آمیز مردم تغییر کند

اکرم خلفی کارشناس گروه ناشنوایان و نابینایان مدرسه بیاضیان هم به خبرنگار مهر گفت: 22 سال سابقه کار دارم و در کنکور آگاهانه رشته کودکان استثنایی را برگزیدم تا به این افراد خدمت کنم و امروز از این انتخاب بسیار خوشحالم و با علاقه کار می کنم.

خلفی بیان کرد: کودکان این مدرسه صادق، مهربان و بی دفاع هستند و این مظلومیت آنها باعث شده عاشقانه برای آنها کارکنم و سختی کار هرگز خللی در عزم و اراده معلمان این مدرسه ایجاد نمی کند و اجر و پاداش این کار را در زندگی کاملا لمس می کنم.

وی بیان کرد: شاید یکی از مسائلی که عذاب آور است دیدگاه ترحم آمیز مردم به این کودکان است که باید اصلاح شود و مردم برای این بچه ها دلسوزی نکنند و متاسف نشوند بلکه مانند کودکان عادی با آنها رفتار کنند و بدانند شاید آنها معلول هستند اما در کنار یک محدودیت توانمندی های دیگری دارند که گاهی از افراد عادی بهتر است.

این کارشناس از کمک خیرین برای ساخت این مدرسه و تامین برخی هزینه های آن تقدیر کرد.

علیرضا امیدی که هفت سال است به عنوان معلم مدرسه استثنایی با کودکان تلفیقی کار می کند به خبرنگار مهر اظهارداشت: هرچند کارم ابتدا کمی سخت بود اما چون این کودکان احساسات عاطفی عمیقی دارند هر معلمی را جذب خود می کنند و شما قادرید براحتی با آنها کار کنید و خسته نشوید.

امیدی تصریح کرد: متاسفانه حتی والدین نحوه برخورد با این کودکان را بلد نیستند و مردم هم نگاه درستی ندارند که با فرهنگ سازی باید این دید را اصلاح کنیم و اجازه ندهیم این معلولیت آنها را از زندگی در اجتماع بازدارد زیرا گاهی شاهد عقب ماندن بچه ها از درس هستیم زیرا والدین با این مدارس آشنا نیستند و کودکان خود را خیلی دیر وارد فضای تحصیل می کنند که کار سخت می شود.

کمبودها را برطرف کنید

وی از کمبودها نیز گفت و اظهارداشت: در کنار کمبود دستگاه پرکینز، توزیع کتب بریل هم دیر انجام می شود و نداشتن برنامه نویس خط بریل هم از مسائلی است که در صورت رفع شدن آن می توان کیفیت آموزشی را بالا برد.

امیدی گفت: دانش آموزان باهوش ونابغه ای میان این افراد وجود دارند و ما شاهد ارتقاء برخی از آنها تا کارشناسی ارشد و دکتری هم بوده ایم.

طاهره باقری معلم کلاس اول ابتدایی هم چون سایر همکاران خود با عشق به کار تعلیم کودکان استثنایی مشغول است و از این کار لذت می برد.

وی نیز به خبرنگار مهر گفت: سه سال است معلمی می کنم و چون این بچه ها را دوست دارم هرگز از کارم خسته نمی شوم و اگر این بچه ها یک حس ضعیف یا نقص دارند در عوض حس های دیگر آنها قوی است و هر چند گاهی ساعتها یادگیری آنها طول می کشد اما خوب یاد می گیرند و اگر معلمان صبور باشند نتیجه کار رضایت بخش و ماندگار است.

باقری یادآورشد: وقتی این کودکان را به سینما و پارک می بریم مردم با تعجب و نگاهی دلسوزانه و توام با ترحم برخورد می کنند که شایسته نیست و بچه ها را آزار می دهد که باید تغییر کند.

 تحصیل 1100 دانش آموز استثنایی در استان قزوین

سراغ محمدرضا لطفی رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی استان قزوین رفتیم که در حال بازدید از کلاسهاست و از وی در خصوص تعداد دانش آموزان پرسیدیم که گفت: در استان قزوین 27 مرکز استثنایی داریم که هفت مرکز اختلال یادگیری و بقیه استثنایی است و دانش آموز عادی هم داریم.

وی افزود: یک مدرسه تخصصی نابینایان بیاضیان و سه مدرسه ویژه ناشنوایان داریم و مابقی مدارس دانش آموزن کم توان ذهنی است.

رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی استان قزوین یادآورشد: در حال حاضر در مدارس استثنایی استان یک هزار و 100 دانش آموز تحصیل می کنند که 300 دانش آموز تلفیقی است و در مدارس عادی در گروههای نابینا، ناشنوا، جسمی و حرکتی درس می خوانند که در طول هفته پنج ساعت از معلمان رابط استفاده می کنیم که تخصص لازم را دارند و کمبود معلم در برخی رشته های فنی و حرفه ای از طریق معلمان عادی تامین می شود.

این مسئول بیان کرد: در بخش توانبخشی کمبود نیرو داریم و در رشته های کاردرمانی، گفتار درمانی و فیزیوتراپی هم کمبودهایی هست که باید جبران شود.

فوزیه بابایی مدیرآموزشگاه نابینایان بیاضیان هم در این باره به خبرنگار مهر گفت: این مدرسه تنها آموزشگاه تخصصی ویژه نابینایان استان است که در سال 82 توسط خیر نیکوکار بیاضیان احداث شده که تعداد 40 دانش آموز در این مدرسه که مدرسه مرجع است تحصیل می کنند که 45 نفر هم به صورت تلفیقی در خارج از این مرکز درس می خوانند.

وی افزود: در این مدرسه شش کلاس درس داریم و 15 نفر آموزگار، کاردرمان، مشاور، گفتار درمان، مربی بهداشت، مسئول سایت و مسئول بریل در آن خدمت می کنند و دانش آموزان آموزشگاه نیز افراد نیمه بینا، نابینا و چند معلولی، کم توان ذهنی و ویژه هستند.

مدیر آموزشگاه استثنایی بیاضیان تصریح کرد: از نظر آموزشی کتاب های ما با مدارس عادی یکسان است اما به خط بریل تبدیل می شود و خوشبختانه این مدرسه دارای یک کتابخانه با 700 جلد کتاب، سالن ورزشی، آزمایشگاه، سایت کامپیوتر و تکنولوژی روز و یک کلاس هوشمند است و فضای خوبی برای تحصیل کودکان استثنایی ایجاد شده است.

بابایی یادآورشد: تمامی 40 دانش آموز این مدرسه در فعالیتهای قرآنی مشارکت دارند و 12 نفر نیز از دانش آموزان تلفیقی در دانشگاه پذیرفته شده اند و در رشته های حقوق و مشاوره تحصیل می کنند و یک معلم نابینا نیز در این مرکز تدریس می کند.

وی نیز مشکلات این مدرسه را نداشتن دستگاه پرکینز به تعداد کافی، هزینه سرویس کودکان، آسفالت محوطه مدرسه و سالن ورزشی ذکر کرد و از مسئولان برای رفع آنها درخواست مساعدت کرد.

کار با روشندلان زیباست

این مدیر مدرسه استثنایی تصریح کرد: همه معلمان انگیزه خدمت در این فضا را دارند و در مدت 15 سالی که با این کودکان کار کرده ام هرگز احساس خستگی نکردم زیرا این بچه ها دلهای روشنی دارند و با چشم دل می بینند و معلولیت آنها محدودیت نیست و ما تلاش می کنیم استعداد این کودکان شکوفا شود و مردم آنها را بیشتر بشناسند و با آنها مانند بچه های عادی رفتار کنند.

گفتگوهای خود را که با مسئولان و معلمان به اتمام می رسانیم با روحیه ای مضاعف که ناشی از دیدن ایثار و از خودگذشتگی، نجابت و خدمت صادقانه است بازمی گردیم و ضمن شکرگزاری به پاس سلامتی که خدواند به بسیاری از ما ارزانی داشته به صبوری و ایثار معلمان احسنت می گوئیم و برای این انسانهای بزرگ آرزوی سلامتی و بهروزی کرده و توصیه می کنیم هم معلمان مدارس عادی و هم والدین و مردم حتما یک بار از این مدرسه دیدن کنند تا انسانیت و ایثار را ببینند و شاید با خود عهد کنند هم به اینگونه مدارس کمک مالی کنند و هم با تغییر رفتار به کودکان استثنایی نیز به چشم تحسین نگاه کنند.

یادمان نرود در استان ما و شهر ما هم کودکان استثنایی و هم معلولانی هستند که گاهی نیازمند دیدار با مردم هستند تا هم روحیه بخش باشند و هم روحیه بدهند و به زندگی امیدوارانه تر ادامه دهند، فراموششان نکنیم.

...................................

گفتگو: محمدرضا جباری