به گزارش خبرنگار پارلماني" مهر" ، سيد مصطفي تقوي در همايش يكصدمين سالگرد بزرگداشت نهضت مشروطيت درمقاله اي تحت عنوان" رابطه دين و سياست در عصر مشروطيت" اظهار داشت : تا زماني كه تكليف ما با مباحث تئوري مشخص نشود امكان ارزيابي مسائل مشروطيت را نخواهيم داشت.
وي افزود: تمدن غرب وقتي به بشريت اينگونه القاء كرد كه نيازهايي كه توسط دين پاسخ داده مي شد امروز در چارچوب تمدن غرب پاسخ داده مي شود و ديگر پديده دين مورد نياز زندگي اجتماعي نيست در چنين شرايطي موجي عظيم از معنويت و دين گرايي در سراسر جهان سر بر آورد و تمدن غرب كه قرن ها زحمت كشيد و تمام امكان خود را براي تسخير اذهان به كار برد سعي داشت بگويد سعادت تنها دراين دنيا است و تنها راه آن سكولاريسم است.
تقوي تصريح كرد رويكرد جديد به مذهب و موج گرايش به معنويت ، تمدن غرب را به چالش كشاند.
اين پژوهشگر گفت: اين تمدنها تمام اهرم هاي خود را براي مبارزه با اين رويكرد به كار گفت در كشور ما پس از پيروزي اسلامي به دليل تشكيل حكومت ديني در كشور مباحث بسياري در رابطه با دين مطرح شده است.
وي ادامه داد: اينكه دين و سياست را از يك مقوله بپنداريم يك خطاي علمي است اين دو از يك مقوله نيستند كه براي آنها يك حوزه "كاركرد"، مشخص كنيم.
تقوي اظهار داشت:دين درحوزه بينش است اما سياست در حوزه روش و كنش است و امكان ندارد بينش بر روش تاثير گذاري نباشد و امكان جدايي دراين دو نيست، بنابراين دين با اين تعريف مشرف بر سياست است.
وي ياد آور شد: دين يك امر خصوصي نيست و اين معضل بزرگ كه براي تبيين سكولاريسم ارايه مي شود كه حوزه دين و سياست جدا است از حرفهايي است كه از لحاظ علمي بي پايه است.
تقوي گفت: از دوره صفويه تا مشروطه به لحاظ سياسي تقسيم كاري ميان علما و سياستمداران بود كه در اين موازنه تا مشروطه ادامه داشت و رجال قم پذيرفته بودند كه متكلف بخشي از امور هستند.
اين صاحبنظر امور ديني ادامه داد: علما هم اين موازنه را رعايت مي كردند در مشروطه اين تلقي فرقي نكرد اما پس از آن بازيگراني وارد بازي شدند كه آن معادله و تلقي از دين و سياست را ديگر قبول نداشتند و بازيگران جديد تحت عنوان" منورالفكر" تحصيل كرده غرب تلقي شان از دين اين بود كه دين مانع از ترقي است و اين افراد بازيگران صحنه پس از مشروطه شدند.
وي خاطر نشان كرد: عدم اين موازنه باعث شد مشروطه به اهداف خود نرسد و با بحران هاي پس از آن مواجه شود.
تقوي در پايان گفت: در نهايت اگر كساني كه به بازيگران جديد تبديل شدند اگر همان موازنه را مي پذيرفتند و صرفا ترقي كشور را لحاظ قرار مي دادند در اين صورت آن تلقي علما از سياست و دين كار آمدي داشت.
نظر شما