به گزارش خبرنگار مهر، نظام مند کردن پرداخت بودجه به فدراسیون‌ها طرحی است که به منظور تصویب و اجرا در کمیته ملی المپیک پیگیری می‌شود تا از این پس عددِ رقم پرداختی به هر یک از فدراسیون‌ها در قالب فرمول مالی مشخص شود.
نبود چنین الگویی طی سال‌های گذشته همواره انتقاداتی را به همراه داشت با این توجیه که در تعیین رقم پرداختی به فدراسیون‌ها، عدالت و رعایت آن خیلی مورد توجه قرار نمی‌گیرد و به همین دلیل افزایش بودجه تمام رشته‌ها - با هر سطح فعالیتی - به یک میزان انجام می‌شود.
با تصویب الگوی پیشنهادی که پیگیری آن به سید عبدی افتخاری رئیس فدراسیون اسکی و عضو هیأت اجرایی مسئولیت واگذار شده اما سهم سالیانه فدراسیون‌ها از بودجه این کمیته به یک نسبت نخواهد بود. موضوعی که محمد علیپور دیگر عضو هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک هم از آن استقبال می‌کند. البته وی تاکید دارد که در مجموع دستگاه ورزش شامل وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باید روال همیشگی در توزیع بودجه را کنار گذاشته و با سرمایه گذاری انفرادی و رشته‌ای، به سمت مهیا شدن شرایط برای مدال آوری قطعیِ طلا در بازی‌های المپیک برود.
وی با تاکید بر اینکه اجرای چنین طرحی برای المپیک توکیو کمی دیر است، گفت که چالش و دغدغه همیشگی ورزش بابت چگونگی نتیجه گیری در بازی‌های المپیک به خاطر نداشتن برنامه بلندمدت است و اینکه برای هیچ یک از ادوار این بازی‌ها، سرمایه گذاری هدفمند انجام نمی‌شود.
عبور از مدیریت سنتی و گلخانه‌ای در ورزش
محمد علیپور در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه تا به امروز ورزش ایران به صورت سنتی و گلخانه‌ای پیش رفته و با همین شیوه هم در میادین بزرگ بین المللی شرکت کرده است، گفت: در رابطه با بودجه که بحث همیشگی و مورد نقد توسط مدیران رشته‌های مختلف است، باید مشخص شود که مسیر ورزش ایران چگونه پیش خواهد رفت. قرار است مانند گذشته پیش رود یا اینکه از میان بیش از ۵۰ فدراسیون و ۱۵۰ رشته فعال، سرمایه گذاری بر روی رشته‌های دارای ظرفیت در برنامه باشد. طبیعی است که شیوه گذشته دیگر پاسخگو نیست.
لزوم سرمایه گذاری دراز مدت
وی ادامه داد: ۷۰ درصد از ۱۰ کشوری که جایگاه‌های برتر را در بازی‌های المپیک کسب می‌کنند، سال هاست که بر روی رشته‌های دارای ظرفیت و پُر مدال خود کار کرده اند و نتیجه این شیوه کار را در بزرگ‌ترین میدان ورزشی دیده اند. این موضوعی است که در ورزش ایران هم باید مورد توجه باشد البته که اگر مدیران به دنبال نتیجه گیری قطعی هستند. البته این نوع نگاه و نتیجه گیری از آن نیازمند زمان طولانی است. به همین دلیل است که اهمیت داشتن برنامه بلند مدت هم نباید نادیده گرفته شود.
ورزش ایران فاقد افق و چشم انداز است
رئیس فدراسیون انجمن‌های ورزشی با اشاره به حضور چند دهه‌ای خود در ورزش ایران گفت: مدیران زیادی در زمان تصدی مسئولیت و پست خود برای برنامه بلندمدت طرح داشتند. حتی در یک مقطع زمانی طرح جامع ورزش هم برای یک دوره ۲۰ ساله ارائه شد اما امروز از هیچ یک از آنها خبری نیست به همین دلیل ورزش کشور هیچ افق و چشم اندازی ندارد. البته که طرح جامع ورزش نقایصی داشت که اگر اجرا شده بود به مرور نقایص آن برطرف می‌شد ضمن اینکه امروز می‌توانستیم مدعی شویم که نیمی از یک راه را طی کرده و برای مابقی آن هم هدفمند هستیم.
نیاز ورزش به برنامه ۱۲ ساله
عضو هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک با تاکید بر اینکه در ورزش ایران تمام برنامه ریزی ها نهایتاً چهار ساله و برای هر دوره المپیک است، ادامه داد: به همین دلیل است که همیشه نسبت به کسب مدال و به خصوص طلا در این بازی‌ها ابهاماتی داریم. برای ورزش باید یک طرح ۱۲ ساله داشت تا بر اساس آن برای سه دوره بازی‌های المپیک برنامه ریزی داشت. اینگونه می‌توانیم امروز بر روی رشته‌هایی مانند دوومیدانی، تیراندازی و شنا که جزو رشته‌های پُرمدال در المپیک هستند، سرمایه گذاری کنیم و برای دو - سه دوره آتی بازی‌های المپیک نتیجه سرمایه گذاری خود را ببینیم.
به سمت افزایش رشته‌های مدال آورِ المپیک برویم
علیپور تصریح کرد: این شیوه کمک می‌کند رشته‌های جدیدی برای مدال آوری داشته باشیم. طی ۱۲ سال گذشته به جز دوومیدانی در رشته جدید دیگری مدال المپیک نداشتیم. اینگونه برنامه ریزی اما کمک می‌کند که تعداد رشته‌های مدال آورمان بیشتر شده و به دنبال آن بر تعداد مدال‌ها هم اضافه خواهد شد. کاراته نمونه عینی در این زمینه است. سال‌ها از فعالیت و سرمایه گذاری بر روی کاراته در ورزش کشور می‌گذرد و حالا این رشته جزو رشته‌های مسلم برای مدال آوری در بازی‌های توکیو است. کبدی نمونه دیگر است، سال ۷۹ من برای این رشته انجمن تشکیل دادم، فدراسیون کبدی هم سال ۸۳ تشکیل شد. همان زمان خیلی‌ها به توجهی که من به کبدی داشتم، گرفتند اما همین رشته در بازی‌های آسیایی دو مدال طلا گرفت.
تأثیر برنامه بلند مدت بر روی ساخت و سازهای ورزشی
وی به یک نکته دیگر هم اشاره کرد و گفت: وقتی ورزش دارای برنامه بلند مدت باشد و مشخص شود که سرمایه گذاری روی چه رشته‌هایی در اولویت است، مسیر ساخت و سازهای ورزشی هم هدفمند می‌شود چراکه قاعدتاً تصمیم گیری ها در این زمینه در راستای پاسخ به کم و کاستی‌ها انجام خواهد شد.
سرمایه گذاری ها با رقم‌های بزرگ باشد
رئیس فدراسیون انجمن‌های ورزشی در بخشی دیگر از این گفتگو تاکید کرد: بودجه دولت محدود است و بالاخره تصمیم گیرندگان ورزش یک روز به این نتیجه می رسند که همه فدراسیون‌ها نمی‌توانند از آن سهم داشته باشد. مثلاً بیشتر فدراسیون‌ها سهم کمی داشته باشند وخودشان برای تأمین اعتبارات و درآمدزایی تلاش کنند و اینگونه بخش اعظم بودجه صرفِ ۲۰ فدراسیون شود، رقم پرداختی به این فدراسیون‌ها باید بزرگ و قابل توجه باشد نه در حد ۳۰ - ۲۰ درصد افزایش؛ مثلاً وقتی بودجه ۲ میلیاردی یک فدراسیون به ۲۰ میلیارد افزایش می یابد می‌توانیم انتظار تغییرات مثبت را داشته باشیم نه وقتی که مثلاً بودجه به ۲.۵ میلیارد افزایش پیدا می‌کند.
تاکید بر سرمایه گذاری انفرادی
این مدیر ورزشی بر سرمایه گذاری انفرادی در ورزش به عنوان یکی از برنامه‌های کوتاه مدت که نتیجه گیری در آن طی چهار سال قابل دسترسی است نیز تاکید کرد و گفت: تقریباً ۴ - ۳ سال پیش از هر دوره بازی‌های المپیک ۷۰ درصد ورزشکارانی که می‌توانند کسب سهمیه کنند و مدال بگیرند، مشخص هستند. می‌توان این افراد را برای یک بازه زمانی کوتاه مدت یعنی ۴ - ۳ ساله تحت حمایت و پوشش ویژه مالی قرار داد. این کار سخت نیست؛ مثلاً تعداد این ورزشکاران ۸۰ نفر است، اگر برای هر یک ۵ میلیارد هزینه شود در مجموع به ۴۰۰ میلیارد اعتبار نیاز است. این رقم بزرگی نیست نسبت به هفت هشت میلیاردی که سالیانه در ورزش هزینه می‌شود.
در المپیک پاریس ۵ تا ۱۰ مدال طلا خواهیم داشت اگر....
محمد علیپور در پایان این گفتگو تاکید کرد: تأثیر رنگ مدال و طلا بودن آن در المپیک بر کسی پوشیده نیست. امروز در مورد المپیک توکیو می‌توانیم از ۳ و نهایتاً ۵ مدال طلا صحبت کنیم در حالیکه اگر چنین سرمایه گذاری‌های انفرادی و رشته‌ای را داشته باشیم قطعاً در المپیک پاریس ۵ تا ۱۰ طلای قطعی خواهیم داشت.
نظر شما