به گزارش خبرگزاری مهر، انستیتو بروکینگز در تحلیلی نوشت : جرج بوش رئیس جمهوری آمریکا در حالی 12 ژوئن از ایتالیا دیدن کرد که ورود ایتالیا به گروه 1+5 در دستورالعمل سفر وی قرار داشت . گروهی که متشکل از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به علاوه آلمان (و همچنین نماینده ارشد اتحادیه اروپا به عنوان سخنگو) است تا با ایران درباره مسائل هسته ای مذاکره کنند.
فدریگا بیندی نویسنده این مطلب خاطرنشان کرده است : ورود ایتالیا به این گروه قبلا از سوی دولت رومانو پرودی مطرح شده بود و هم اکنون یک اولویت سیاست خارجی برای دولت جدید برلوسکنی به شمار می رود.
در ادامه این مطلب آمده است : بوش پیش از سفر خود به ایتالیا در گفتگویی با تلویزیون ایتالیا حمایت خود را از ورود این کشور به این گروه اعلام کرده و آنچه را که کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمریکا قبلا به فرانکو فراتینی همتای ایتالیایی خود گفته بود تایید نموده بود. نیکلا سارکوزی رئیس جمهوری فرانسه – که به حمایت کامل ایتالیا برای اتحادیه مدیترانه ای خود نیاز دارد- هر چه بیشتر از این ایده استقبال می کند،همچنین چینیها که از مقامهای ایتالیا برای دیدار نکردن با دالای لاما سپاسگزار هستند از این مسئله استقبال کرده اند.
نویسنده خاطرنشان کرده است : در واقع ورود ایتالیا به مذاکرات با ایران نتیجه بخش است. گروه 1+5 به نتایج امیدوار کننده ای دست نیافته است. مذاکرات متوقف شده اند و قطعنامه دیگر (شورای امنیت) سازمان ملل متحد در مسئله هسته ای به دلیل مخالفتهای چین و روسیه بعید به نظر می رسد.
به عقیده بیندی، ایتالیا هم به دلایل ژئوپلیتیکی و هم به دلایل تجاری روابط مهمی با ایران دارد و پس از آلمان به دومین شریک اقتصادی اروپایی با ایران پس از آلمان تبدیل شده است. ایتالیا همچنین رابطه محکمی با روسیه دارد و همین امر نیز می تواند با توجه به نفوذ روسیه بر ایران یک امتیاز باشد. همچنین با ورود یک بازیگر جدید حرکت جدیدی نیز در مذاکرات صورت خواهد گرفت و این مسئله می تواند وزنه تعادلی برای نقش ضعیفی باشد که آمریکا در ماههای آتی به دلیل انتخابات ریاست جمهوری در این کشور و آغاز به کار یک دولت جدید ایفا خواهد کرد.
نویسنده خاطرنشان کرده است : نکته دیگر آنکه ایتالیا سابقه بهتری در زمینه تخصص دیپلماتیک برای انعقاد توافقنامه های سخت دارد. انتخابات آتی در ایران یا فرصتی برای مذاکرات خواهد بود یا بسته شدن این در فرصت به مدت چندین ماه. بنابراین به نفع همه است که هر گونه تلاشی برای رسیدن به پیشرفتی انجام گیرد.
بروکینگز افزوده است : در چنین شرایطی می توان گفت که توانایی برای آرام کردن طرفها و نشان دادن همدردی با ایران یک تفاوت واقعی را ایجاد خواهد کرد. مذاکرات کنونی به یک بازیگر جدید نیاز دارند بازیگری که ایران نیز از آن استقبال کند. ایران در آغاز مذاکرات خودش از رم برای ورود به این گروه دعوت کرده بود.
در ادامه این مطلب آمده است : به این دلایل مشارکت ایتالیا در تیم مذاکره کننده باید مورد استقبال همه بازیگران قرار گیرد. با این حال، بسیاری هم در ایتالیا و هم در آلمان مسئله 1+5 و 2+5 را به مسئله بازسازی احتمالی شورای امنیت سازمان ملل متحد مرتبط و رسیدن به توافقنامه را هر چه دشوارتر می کنند. برای هر دو کشور پیوستن به اعضای دائم در واقع ستون سیاست خارجی آنها را تشکیل می دهد و تا حد بسیار بالایی در منافع ملی آنها قرار دارد. در این زمینه موضوع وارد شدن به گروه 1+5 به مسئله ای تبدیل می شود که از مذاکرات واقعی با ایران فراتر می رود.
به عقیده نویسنده، اما این دو مسئله باید از هم جدا شوند و مسئله چگونگی جلوگیری نکردن از مذاکرات با ایران باید در ابتدای هر گونه دستورالعمل کشورهای اروپایی قرار گیرد. در برخورد با ایران نمی توان یک تیم مذاکره کننده دارای اختلاف داشت.
نظر شما