رحمانيان : اگرانسان با خداي خود خلوت نكند،به آرامش حقيقي دست پيدا نخواهد كرد

عبدالمجيد رحمانيان از آزادگان سرافرازميهن اسلامي ايران ومديرمسئول انتشارات اميد آزادگان درگفتگو با گروه دفاع مقدس خبرگزاري مهر پيرامون ماه مبارك رمضان و جايگاه دعا وتوسل دراسارت اظهاركرد:درحقيقت زيربناي زندگي دراسارت،دعا بود و اگرنبود اين ارتباط  و اين توسلات قطعاً اسرا در زير فشارهاي روحي وجسمي مي بريدند.

وي درمورد طريقه بدست آمدن ادعيه با وجود محدوديتهاي شديد دراردوگاههاي اسارت تصريح كرد:دو مفاتيح بدست ما رسيد واين ديگرخواست خدا بود و نمي دانم به چه صورت وارد اردوگاه شد.اما سريعاً عده اي كه خط خوبي داشتند به بازنويسي دعاها دردفترچه هاي كوچكي كه بچه ها درست كرده بودند، مشغول شدند . البته تهيه كاغذ اين دفترچه ها نيز جرياناتي دارد.اين عده كه اهل دعا بودند مسئول نگهداري اين دعاها بودند وبا آن روحيه عالي ومعنوي كه داشتند خطرنگهداري را پذيرفتند،چراكه عراقيها بسيار روي دعا حساس بودند وحفظ اين ادعيه كار بسيار مشكلي بود.با وجود ممنوعيتهاي شديد حاكم براردوگاه،اسرا كارخود را به هرصورتي انجام مي دادندوبا قراردادن نگهبان،خواندن دعاهاي دسته جمعي راداشتيم؛ معمولاًصبح جمعه وشب جمعه دعاي ندبه وكميل را برگزارمي كرديم و درشب دوشنبه يا شب چهارشنبه دعاي توسل يا زيارت عاشورا داشتيم.

رحمانيان درادامه درخصوص برگزاري برنامه هاي مختلف درماه مبارك رمضان اظهاركرد:اين دعا وتوسلات به ائمه اطهار«عليهم السلام» درماه مبارك رمضان به اوج خود مي رسيد واين مطالبي كه عرض مي كنم با شرايط بسيارسختي انجام مي شدوبعضاً با كتك وشكنجه همراه بود.به فرمايش مرحوم ابوترابي اسرا نيم ساعت قبل ازافطاربا وضوبرسرجاهاي خود مي نشستندومناجات دروني با خدا داشتند. دعاي «ربنا ...»دعاي «اللهم لك صومنا... »را دسته جمعي مي خوانديم كه درآن لحظات آنقدرشعف ومعنويت خاصي احساس مي كرديم كه وصف ناشدني است.

وي افزود:كلاسهاي مختلفي برگزارمي شد ازجمله؛كلاس قرائت وشرح دعاي ابوحمزه ثمالي كه طي سي جلسه به پايان مي رسيد.درشبهاي قدراين مناجاتها تا صبح بود وبه علت كمبود قرآن اسرا دركاغذهاي كوچك يكي ازسوره هاي كوتاه را مي نوشتند وبين اسرا براي احياء توزيع مي كردند.يادم مي آيد شب 21 رمضان سال 65حال عجيبي داشتيم وهمه درحال ذكر و دعا بودند ونگهباني كه گذاشته بوديم مشغول دعا شده بود ومتوجه آمدن عراقيها نشد. فرمانده اردوگاه آمد وهمه چيز به هم ريخت ودونفرازاسرا ايثاركرده ورفتند خودرا به عنوان مسئول اين مراسم معرفي كردندكه كتك مفصلي خوردند.

مديرمسئول انتشارات اميد آزادگان با بيان اينكه بعدازآزادي پرتويي ازآن حالات معنوي را درماه مبارك رمضان داريم ؛خاطرنشان كرد:اثراتي ازآن دوران با آن شرايط سخت درما باقي مانده وخيلي همت مي خواهد تا مثل آنروزها پايبند دعا باشيم چراكه دعا درنظراسراي ايراني هم هدف بود وهم وسيله ،هدف بود چون به اصل معنويت رسيديم و وسيله بود براي اينكه نجات دهنده بود وبسياري از مسائل ما با دعا رفع مي شد وبسياري ازبچه هايي كه براثركمبود امكانات بهداشتي ودارويي بيمارشده بودند شفا گرفتند.

وي كه درعمليات بيت المقدس ازسال 61 به مدت هشت سال دراسارت بوده است ،ضمن تاكيد بر زهد وآرامش دروني كه اسرا با سخت‌ترين شرايط بدست آورده بودند ودرمقابل،مردم با تمام امكانات بدنبال آرامش خاطرهستند؛گفت:اگرانسان متوجه نباشندتوسط ابزاروامكانات،دست وپاگيرمي شنود وابزاروامكانات آنجا كم بود واگرهم بود دست وپاگيرنبود،چراكه اسرا واقعاً زهد داشتند؛يعني عدم وابستگي وعدم تعلق خاطرنسبت به همه چيزداشتند.

عبدالمجيد رحمانيان درپايان افزود:به طورمنطقي بايد تمام اسرا نگران زن وبچه وپدرومادروخيلي مسائل ديگرباشند وخيلي مشغوليات فكري براثراين فشارهاي اعمال شده داشته باشند،اما به خداي متعال اعتماد داشتند واين توكل حقيقي است.من دراين صد ماه اسارت به اين نتيجه رسيدم كه اگرانسان با خداي خودخلوت نكند،به آرامش حقيقي دست پيدا نخواهد كرد وبدليل اينكه مردم بدنبال آرامشهاي ظاهري وكاذب هستند آرامش دروني هم ندارند واين مسئله نمي گذارد به خود وخداي خود فكركنند.