کشمکش محافل سیاسی غرب برای بهره برداری از جنبش تسخیر

به گزارش خبرگزاری مهر، نشریه "دی سایت" در تحلیلی نوشت: از مرکز اعتراضات در میدان تحریر قاهره مکانهای اعتراضی دیگری در سراسر دنیا شکل گرفت و مشابه این اعتراضات در مادرید، آتن، لندن و پاریس هم به وجود آمد. و بالاخره گسترش این اعتراضات با نام جنبش تسخیر وال استریت به آمریکا نیز رسیده و معترضین دموکراسی حقیقی را می طلبند.

نویسنده در ادامه این پرسش را مطرح می کند که آیا این جنبش های اعتراضی به همین صورت باقی خواهد ماند؟ آیا توجه به اعتراضات ضد کاپیتالیسم و عواقب آن ادامه دار خواهد بود؟ امیدها، انتظارات و حدس و گمانهای فراوانی خود را به این جنبش عظیم متصل می کنند.

در این میان کمک کنندگان اوباما در مبارزات انتخاباتی تلاش می کنند تا از این جرکت اعتراضی به عنوان یک منبع انرژی جدید در مبارزات انتخاباتی و به نفع رئیس جمهوری نامحبوب آمریکا استفاده کنند. سوسیالیست های اسپانیایی نیز سعی می کنند تا در مبارزات انتخاباتی ناامیدانه خود در مقابل محافظه کاران از نیروی جنبش ضد سرمایه داری شکل گرفته در کشورشان استفاده کنند.

در برلین نیز رئیس حزب مخالف سوسیال دموکرات آرزو می کند که جرقه خشم مردمی که در نیویورک آغاز شد به شهرها و پارکها و جایگاههای مختلف آلمان نیز سرایت کرده تا بتواند از این شرایط به نفع خود استفاده کند.

نویسنده در ادامه این پرسش را مطرح می کند که آیا این جنبش ها و اعتراضات برون مجلسی و غیر پارلمانی کمکی برای احزاب سیاسی درگیر در انتخابات خواهد بود؟ آیا این جنبش ها کمکی برای دموکراتهای آمریکا که مشاور رئیس جمهوری آنها اولین اقدامات خود را در راستای سرمایه گذاری در بانک ها و به نفع آنها انجام داد خواهد بود؟ یا برای طرفداران حزب کارگر که تریبون مردمی آنها یعنی بلر با رابرت مرداک منفور ارتباطات تنگاتنگی داشته است؟ یا برای سوسیالیستهای اسپانیا و یا سوسیال دموکراتهای آلمانی که برنامه های اجتماعی را مورد بی توجهی قرار داده و زنده ماندن و حیات بانکها را مد نظر قرار دادند، یا برای سوسیالیستهای یونانی که تحت فشارهای بین المللی مردم خود را تحت فشارهای ریاضت اقتصادی قرار دادند؟

"دی سایت" در ادامه خاطرنشان کرد: این گروههای سیاسی نباید خود را فریب دهند آنها نمی توانند با جنبش اعتراضی تسخیر گره بخورند. از جنبش های اعتراض مردمی علیه بانک ها و سیستم حکومتی هیچ کمکی برای آنها به دست نخواهد آمد. حداقل در اروپا که این گونه است. این احتمال وجود دارد که برعکس همانگونه که نظرسنجی ها نشان می دهد خشم عمومی توجه مردم را بیش از پیش به بی عدالتی های در حال رشد اجتماعی سوق داده که این خوب و مهم است.

به این ترتیب برای هر گروه سیاسی که تلاش می کند با این جنبش اعتراضی هماهنگ شده (و از آن کمکی به نفع خود به دست آورد) این امر سخت یا غیر ممکن است. مثلا سیاستمداران چپ گرا و اتحادیه های کارگری طرفدار آنها که در مادرید و در شروع سال تلاش کردند خود را همراه جنبش های اعتراضی مردم نشان دهند با پاسخ رد صریح و بی پرده مردمی مواجه شدند.

"دی سایت" در بخش دیگری از این تحلیل خاطر نشان کرد: جنبش عظیم تسخیر شروع موفقی داشت و این موفقیت نتیجه یک تاکتیک مناسب و شایسته بود. اما یک طرح کلی که از موفقیت های اولیه این جنبش زنجیره ای از پیشرفتها و استراتژیهایی اساسی را مد نظر قرار دهد وجود ندارد.

جنبش تسخیر در آمریکا و یا حرکت های خواهان دموکراسی حقیقی در اسپانیا یک وضعیت جدیدی را ایجاد کرده و آن را گسترش داده اند. این جنبش ها به عنوان اعلام بیداری است، و این کم مسئله ای نیست. شرایط سیاسی در سایه این حرکت ها خود را تغییر داده است.

اما حالا این پرسش مطرح است که آیا شهروندان خشمگین شرکت کننده در این اعتراضات به اندازه کافی ازصبر و خلاقیت برای اینکه این احساس عمومی و انتقادی را در جامعه بیدار نگه دارند برخوردارند؟ 

نویسنده در ادامه به کم شدن صبر و تحمل معترضین و به وجود آمدن این خطر که گروههای بیگانه و خارجی با اهداف خود به این اجتماعات رخنه کنند اشاره کرده و نوشت: خشم مردمی به یک علامت تجاری دموکراسی در دنیا تبدیل شده است.که البته باید موفقیت آن تضمین شود.

یکی از نویسندگان و رهبران این جنبش به طرفداران جوان خود توصیه کرده است که اگر نمی خواهید تنها به واقعه ای در سال 2011 تبدیل شده و بعد به دست فراموشی سپرده شوید باید درخواست های صحیحی را تنظیم کرده و برآن اساس ائتلاف هایی را تشکیل داده و مسئولیت هایی را بر عهده بگیرید.

ما نباید هیچ حزبی تشکیل داده و یا عضو هیچ گروه خاصی شویم اما باید شجاعت و اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنیم. شروع ما خوب بود و حالا باید به راه خود ادامه دهیم. ما باید قدم های استراتژیکی در این مسیر برداریم.