رييس قطب مخابرات دانشگاه صنعتي شريف در گفتگو با "مهر" : كمبود نشاط علمي در دانشگاه ها از ضعف سيستم آموزش و پرورش ناشي مي شود // مشكلات رفاهي دانشجويان تحصيلات تكميلي، نشاط علمي در آنها را كاهش مي دهد

دكتر جواد صالحي در گفتگو با خبرنگار حوزه و دانشگاه "مهر" افزود: دانشجو و اساتيد در دانشگاه هاي كشور، تصوير شفافي از آينده ندارند. تكليف خود را درجامعه نمي دانند. اين باعث پايين آمدن احساس اعتماد به نفس در آنها مي شود.

وي تصريح كرد: پايين بودن سطح نشاط علمي در دانشگاه ها به سيستم آموزش و پرورش برمي گردد. دانش آموزان از همان زمان كه در مدارس و در ساختمان هاي قديمي، نامناسب و استيجاري درس مي خوانند از روحيه شاد علمي فاصله مي گيرند. تحصيل در مكان هايي كه از نظر نوع معماري با روحيه دانش آموزان و دانشجويان تناسبي ندارد، نيازهاي روحي آنها را برآورده نمي سازد و تاثير بسزايي در كاهش نشاط علمي خواهد داشت.

وي همچنين در اين زمينه خاطر نشان كرد: معلمان به جاي ايجاد و تقويت كنجكاوي و حس گري در دانش آموزان بيشتر به آموزش و پر كردن ذهن آنها از حفظيات تأكيد مي ورزند. در چنين شرايطي است كه روحيه نشاط از همان ابتدا از كودكان گرفته مي شود و بعد در دانشگاه، دانشجويان بر اساس تخصص، علاقه و جوهر واقعي خود، نمي توانند تصميم گيري كنند.

دكتر جواد صالحي در ادامه افزود: مقوله كنكور هم با استرس زيادي كه وارد مي كند مانع از ايجاد روحيه نشاط علمي مي شود. در كشور ما به دليل اين كه تعداد دانشگاه هاي مطرح از نظر علمي محدود است و تعدادشان به 7 يا 8 دانشگاه نمي رسد، همه داوطلبان ورود به دانشگاه تلاش مي كنند تا وارد دانشگاه شوند و استرس زيادي را متحمل مي شوند. بايد تعداد دانشگاه ها در سطح كشور بيشتر شود تا دانشجويان خوب هم در تمام كشور پراكنده شوند.

وي يادآور شد: در حال حاضر گرفتن مدرك ليسانس حق هر كسي است و هر فردي به هر دليلي بايد در مقطع ليسانس به دانشگاه وارد شود. دولت هم بايد امكانات لازم را براي افراد فراهم كند تا همه مدرك ليسانس را كسب نمايند.

رييس قطب مخابرات دانشگاه صنعتي شريف اظهار كرد: اما در مقطع كارشناسي ارشد و دكتري بايد فيلترهاي سنگيني وجود داشته باشد، تا افراد صرفا بر اساس علاقه و انگيزه علمي وارد اين مقاطع شوند نه به دلايل ديگري مثل فرار از سربازي و اعتبار اجتماعي. در اين صورت نشاط علمي هم در دانشگاه ها بيشتر مي شود.

وي در پايان خاطرنشان كرد: يك دليل ديگر براي كمبود نشاط علمي در دانشگاه ها وضعيت نامناسب رفاهي و معيشتي دانشجويان دوره هاي تحصيلات تكميلي است. دانشجويان در اين مقاطع بايد فرصت كافي براي انجام تحقيق داشته باشند. در صورتي كه آنها به كار مشغول شوند، اين فرصت برايشان كمتر پيش مي آيد و در نتيجه روحيه نشاط علمي را هم از آنها مي گيرد.