به گزارش خبرگزاری مهر، قرآن مجید با سوره "حمد" آغاز می شود كه نماز بدون خواندن آن صحيح نيست و دومين سوره (در آیه دوم) به اول عبادتي كه بعد از ايمان به غيب اشاره می کند"نماز" است كه در صفات متقين، مومنين، محسنين و صاحبان عقل بيان شده است. بعد در حالات پيامبران اين موضوع مشاهده مي شود كه گاهي سفارش به نماز را پروردگار جهان از صفاتشان به حساب آورده، چنانكه درباره حضرت اسماعيل (ع) دیده می شود كه خداوند در سوره مریم مي فرمايد در آن كتاب، اسماعيل را بيادآور! زيرا او صادق الوعد و فرستاده اي بود و اهل خود را به نماز و زكات فرمان مي داد.
گاهي خداوند سفارش به نماز را نسبت به خود آنان، بيان فرموده، چنانكه در حالات حضرت عيسي(ع) در آیه 3 سوره مریم ديده مي شود كه به امت خود گفت خداوند مرا به نماز و زكات تا زنده هستم سفارش نموده است. زماني حالات حضرت لقمان را بيان مي كند مي فرمايد: اي فرزندم! نماز را بپادار. خداوند متعال وقتي كه حالات ابراهيم(ع) را شرح مي دهد مي فرمايد؛ پروردگارا مرا و فرزندم را بپا دارنده نماز قرارده. همچنين خداوند صفات آباد كنندگان مساجد را آیه 11 سوره برائت بيان مي فرمايد؛ كسي مساجد را تعمير مي كند كه به خدا و روز قيامت گرويده و نماز را به پا مي دارد.
آيات فراواني موجود است كه در تمام آنها به اقامه نماز، امر شده، چنانكه در سوره هاي مزمل، مجادله، نور، حج، بقره، مائده، نسا، انعام، اعراف، انفال و غيره آن،ديده مي شود. همچنين آيات چندي وجود دارد كه درباره محافظت بر نماز وارد شده چنانكه در سوره انعام، مومنون، معارج و بقره مشاهده مي گردد.
آياتي هم وجود دارد كه بعضي فوائد نماز را بيان داشته، چنانكه آیه 45 سوره عنکبوت فرموده است: "بدرستي كه نماز از فحشا و منكر جلوگيري مي نمايد". فحشا چيزي است كه زشتي آن بسيار بزرگ است چه در گفتار باشد يا در رفتار، و منكر آن است كه عقل به زشتي آن حكم نموده و شريعت هم آن را تاييد مي كند.
علت وجوب نماز
در تمام عبادات، براي ما تنها فرمان الهي كفايت مي كند، زيرا مي دانيم خداوند حكيم و پروردگارعليم، هيچ فرماني را بدون جهت صادر نمي كند و هيچ دستوري را بدون حكمت و مصلحت نمي دهد، پس امر و حكمش به تنهايي ما را بس ،و نيازي به دانستن فلسفه آن نيست، بلكه مي توان گفت اگر زماني ماموريتي انجام گرفت، از جهت شناخت فلسفه آن بدون توجه به فرمان خدا،چنان عملي پذيرفته نخواهد شد. زيرا به عنوان امر مولي انجام نگرفته، مگر آنكه هدف و انگيزه از انجام عمل، فرمان خدا باشد، كه چون او فرمان فرما و من بنده ام و غرض از فلسفه آن، معرفت بيشتري نسبت به مولي باشد، چون وقتي حكمت و فلسفه عمل را فهميد، محبتش نسبت به خدا زيادتر گشته و بداند كه اوست به مصالح و مفاسد داناست و لذا به چيزي فرمان مي دهد و از چيزي منع مي فرمايد.
بنابر روایتی از حضرت رضا(ع) سوال شد كه چرا نماز واجب گرديده است؟ و حضرت فرمود: علت وجوب نماز آن است كه آن نماز اقرار به ربوبيت براي خداي عزوجل و برانداختن شرك و طاغوت و به پا ايستادن در برابرخداي جبار"جل جلاله" با ذلت و مسكنت، و خضوع، و اعتراف و طلب اقاله از گناهان گذشته، و نهادن صورت بر زمين در هر روز به جهت بزرگداشت خداي بزرگ است و اينك ياد كننده باشد بدون فراموشي و كراهت و گردن كشي و خاشع و ذليل و راغب و طالب براي زيادتي در دين و دنيا علاوه برآنچه در آن است از لزوم و مداومت بر ذكر خداي عزوجل در شب و روز، تا اينكه بنده آقا و مدبر و آفريدگار خود را فراموش ننمايد، پس گردنكشي كرده و طغيان نمايد و در ياد خدايش باشد و در پيشگاه پروردگار خود بايستد،در حالي كه از گناهان بيزار و نماز او را از تمام انواع فساد مانع گردد.
نظر شما