به گزارش خبر گزاری مهر، بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شیراز خطاب به وزیر بهداشت نامه ای منتشر کرد.
در این نامه آمده است:جناب وزیر تلاش شما در کاهش پرداختی مردم در بیمارستان‌ها و واقعی شدن تعرفه‌های سلامت قابل تقدیر است، اما به نظر می‌رسد اشتباهاتی و بی‌اعتنایی‌هایی از جانب وزارت شما در بعضی از زمینه‌ها صورت گرفته است که در آینده کشور را دچار چالش می‌کند.
در این نامه آمده است؛ جناب آقای دکتر هاشمی عمیقا نگرانیم که صحبت‌های شما و همکارانتان در اهمیت طب عمومی و پزشک خانواده فقط محدود به حرف باشد و در عمل چیزی از آن نبینیم. قاطعانه می‌گوییم نظام سلامت کشور ما هیچ وقت به ایده‌آل‌های لازم نمی‌رسد مگر با اجرای نظام ارجاع و پزشک خانواده. اما شاهدیم با گذشت سالها از اجرای پزشک خانواده روستایی در کل کشور و شهری در استان‌های فارس و مازندران عملا پیشرفتی در کیفیت و کمیت آن رخ نداده است و پزشک خانواده شهری هم محدود به دو استان فارس و مازندران شده است و مشکلات اجرایی پزشک خانواده روستایی و شهری برطرف نشده است. جناب وزیر تب مراجعه بی‌ضابطه به سطح تخصصی درمان برای هر بیماری پیش پا افتاده‌ای باعث شده است هزینه‌های هنگفتی بر نظام سلامت کشور وارد شود. عقب‌افتادگی بیش از هشت ماهه کارانه پزشکان و به مشکل خوردن واقعی شدن تعرفه‌ها گواهی بر این مدعاست و عملا منابع محدود کشور را در مسیر نادرست قرار داده است. دو مانع بزرگ و اصلی اجرای نظام ارجاع که متاسفانه وزارتخانه هم به آن بی‌توجه است آموزش با کیفیت پزشکان عمومی و فرهنگسازی مردم برای پذیرش نظام ارجاع است.
نگرانی نسبت به کیفیت آموزش پزشکی در کشور
این نامه می افزاید: جناب وزیر جدا نسبت به کیفیت آموزش پزشکی در کشور نگرانیم و هشدار می‌دهیم با وضعیت کنونی که متاسفانه با افزایش بیش از ۳۰ درصدی ظرفیت پزشکی در سال ۹۴ تشدید شده است کیفیت آموزش پزشکی روز به روز بیشتر تضعیف می‌شود. ما زمانی می‌توانیم طب عمومی که اساس و شالوده یک نظام سلامت ایده‌آل است را در کشور احیا کنیم که پزشکان عمومی توانمند و مسلط به طب داشته باشیم. این در حالیست که سال به سال کیفیت آموزش پزشکی در کشور افت کرده است. گسترش بی‌ضابطه دانشکده‌های پزشکی در شهرهای کوچک و فاقد امکانات و افزایش ظرفیت‌ها بدون تامین زیرساخت‌های آموزش بالینی آن باعث شده دانشجویان ما عملا در تئوری و انجام پروسیجرهای عملی لازم برای یک پزشک ضعیف باشند.
در بخش دیگری از این نامه آمده است: متاسفانه وزارت بهداشت مرتب تعداد پزشک در کشور را با کشورهای پیشرفته و مرفه دنیا مقایسه می‌کند، در حالیکه سرانه درمان آنها و توان آن کشورها برای استخدام تعداد بیشتر پزشک با کم نشدن درآمدشان به مراتب و شاید اصلا قابل مقایسه با کشور ما نباشد!
دانشجویان در این نامه خاطرنشان کرده اند چگونه می توانیم پزشک خانواده را در کشور اجرا کنیم در حالی که مردم به آن اعتماد ندارند و چرا اقدام جدی در تقویت کیفیت آموزش پزشکی و فرهنگسازی مردم انجام نمی شود. آیا گذاشتن تخصص پزشک خانواده در سیستم آموزشی یا برگزاری امتحان مهارت‌های بالینی در اتمام دوره پزشک عمومی کافیست؟ اگر ما در طول این هفت سال آموزش پزشکی، پزشکان عمومی مسلط به طب هم از نظر تئوری و هم از نظر عملی تربیت کنیم آیا احتیاج به این کارهای کم اثر است؟
در پایان این نامه خطاب به وزیر آمده است: با اجرا نشدن پزشک خانواده و افت کیفیت آموزش پزشکی در کشور در آینده شاهد اتفاق‌های تلخی از جمله ۱-کمرشکن شدن هزینه‌های تخصصی بر پیکره نظام سلامت کشور و ورشکستگی بیمه‌ها و عدم امکان تقبل تعهدات دولت، ۲-نبود یک سیستم مراقبت بهداشتی مناسب برای پایش سلامت مردم، ۳-افت قابل توجه کیفیت آموزش پزشکان به طوری که پزشک زیاد خواهیم داشت، اما درمان مردم روند مناسبی نخواهد داشت و ۴-بیکاری تعداد زیادی از پزشکان به خصوص پزشکان عمومی و اضافه شدن بار سنگین شاخه دیگری از تحصیل‌کنندگان کشور به دولت، خواهیم بود که امیدوارم تاریخ شما را یکی از مسببان آن نداند.
نظر شما