طيف مخاطبان نشريات تجسمي محدود است

رعنا جوادي، مدير مسئول نشريه عكسنامه، در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص وضعيت نشريات تجسمي گفت: "در ميان نشريات حوزه هنرهاي تجسمي مجلات معماري از همه موفقترند. زيرا بيشتر با زندگي مردم سر و كار دارند و به دليل سر و كار داشتن با مشاغل تخصصي در حوزه مصالح و تجهيزات گوناگون ساختماني مي توانند با گرفتن آگهي هاي بسيار از بخش خصوصي از عهده مخارج گزاف چاپ رنگي، كاغذ گلاسه و ... برآيند."

وي افزود: "ولي مجلات عكس از اين شرايط برخوردار نيستند. البته از وضعيت مالي ساير نشريات باخبر نيستم، ولي مجله اي مثل عكسنامه كه مجله اي كاملا تخصصي با مباحث نظري است، ظاهرا جذابيتي براي آگهي دهنده ندارد. چون آن را ورق مي زند و از آن سر درنمي آورد. در نتيجه آگهي هم نمي دهد. حمايت دولت هم در حد فروش كاغذ هفتاد گرمي با نرخ دولتي است كه به كار چاپ عكس نمي آيد. در نهايت ما مي مانيم و فشار مالي و علاقه كه معلوم نيست تا كي مي توان به اين وضعيت ادامه داد."

مدير مسئول عكسنامه تصريح كرد: "يكي ديگر از مشكلات مجلات تخصصي مصيبت توزيع است. تجربه شخصي ما براي مثال  اين است كه يك سال مجله را براي توزيع در شهرستان داديم كه حتي يك دينار هم برگشت نداشت. در واقع نه مجله را پس دادند و نه پولش را. در نتيجه توزيع مجله منحصر شد به تهران كه اين خود باعث پائين آمدن تيراژ و محدود شدن آن به يك حوزه جغرافيايي كوچك مي شود. جايي كه سرمايه گذاري ناچيز روي نشر كتاب هاي تخصصي عكاسي مي شود، حضور مجلات تخصصي براي دانشجويان و جامعه عكاسي غنيمت است. اما مي دانيم كه با اين وضعيت به تدريج بيشتر نشريات دچار مشكلات عديده خواهند شد."

وي افزود: "يكي ديگر از معضلات حوزه نشريات تخصصي پائين بودن مصرف كالاهاي فرهنگي است. در جامعه به مقوله مطالعه مطالب تخصصي اهميت داده نمي شود. آموزش و پرورش، استادان دانشگاهها و معلمان، دانشجويان و دانش آموزان را تشويق به خواندن نمي كنند. مجلات را براي كتابخانه ها تهيه نمي كنند. مراكز فني و حرفه اي كتابخانه مجهز ندارند. حتي كتابخانه دانشگاهي را سراغ دارم كه رشته عكاسي دارد ولي عكسنامه در كتابخانه اش نيست. مراكز فرهنگي و موزه ها همه موظف به خريد و حمايت از نشريات تجسمي هستند اما چون اعتقاد به مصرف اين نوع كالاهاي فرهنگي ندارند آن را نمي خرند. پس ما مجله را براي افراد معدودي منتشر مي كنيم كه به دليل علاقه شخصي آن را تهيه مي كنند."

جوادي تصريح كرد: "دولت مي تواند حداقل تعدادي از هر عنوان مجله را براي كتابخانه هاي سراسر كشور خريداري كند كه از اين طريق هم به نشريات كمك شود تا روي پا بايستند و هم اين نشريات به دست جوانان علاقمند در شهرستان ها برسد. متاسفانه دولت همواره تنها مدعي عدالت فرهنگي است، اما همه چيز در سطح شعار و حرف باقي مانده است. اي كاش تمام شعارهاي زيبا جامه عمل مي پوشيد."