به گزارش خبرنگار مهر، نامه امام علی(ع) به عثمان بن حُنَیف انصاری از نامه های برجسته و پر لطایف و آموزنده امام علی(ع) به کارگزارانش است.
این نامه بیانگر نوع حکمرانی امیرمؤمنان علی(ع) است و شدت نظارت حکومت بر عملکرد و رفتار و مناسبات کارگزاران آن از مهمرترین وجوه حکمرانی خوب، جمع شدن زمامداری و پارسایی در آن است.
در همه تاریخ بشر و عمر حکومتهایی که برآمده و از میان رفته اند، دشوارترین پدیده جمع شدن اخلاق و سیاست و زمامداری و پارسایی بوده است.
امیرمؤمنان(ع) چونان پیامبر اکرم(ص) اخلاق را مقدم بر همه چیز و حاکم بر همه امور می دانست و در مقام عمل در جایگاه سیاست و حکومت، اخلاق را بر آن حاکم ساخته و این دو امر سخت جمع شدنی را جمع کرده و در عمل به تمام معنا نشان داده است.
این نامه که محور آن زمامداری و پارسایی است، گوشه ای از نگاه امام علی(ع) به این امر و تلاشش برای آموزش تقدم اخلاق بر همه چیز و جمع کردن زمامداری و پارسایی است.
شرح نامه ۴۵ نهج البلاغه به عثمان بن حنیف انصاری با عنوان زمامداری و پارسایی به قلم دکتر مصطفی دلشاد تهرانی به همت انتشارات دریا منتشر شد.
نظر شما