یک میلیون تن چغندرقند پائیزه در کشور برداشت شد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از وزارت جهاد کشاورزی، مجری طرح چغندرقند با بیان اینکه: ۱۰۳ هزار هکتار چغندر بهاره تاکنون در کشور کشت شده که بخشی از آن با تنش خشکسالی و کم آبی روبرو است، گفت: در سال جاری با توجه به اعلام به موقع قیمت خرید تضمینی چغندرقند و استقبال کشاورزان از کشت چغندر بهاره، در ابتدای فصل کشت کارخانه‌های قند نزدیک به ۱۱۰ هزار هکتار قرارداد کشت با کشاورزان منعقد کردند.

پیمان حصادی افزود: با این وجود به دلیل بروز بی سابقه خشکی در کشور و کمبود شدید منابع آبی، چغندرکاران بخشی از قراردادهای کشت خود را با کارخانه‌های قند فسخ کردند و سطح کشت نسبت به قراردادها کاهش یافت.

وی پیش بینی کرد: عملکرد تولید چغندرقند بهاره در واحد سطح با توجه به خشکسالی سال جاری آن گونه که در ابتدای فصل انتظار می‌رفت، نباشد.

حصادی درباره کشت پاییزه چغندرقند در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ نیز یادآور شد: در سال زراعی جاری ۲۷ هزار هکتار چغندر پاییزه در کشور کشت شد و استان‌های خوزستان با ۱۸ هزار هکتار و گلستان با ۴۴۰۰ هکتار بیشترین سطح کشت چغندرقند را به خود اختصاص داده‌اند.

وی با بیان این که برداشت چغندر پاییزه از مزارع آغاز شده است، اذعان داشت: تاکنون نزدیک به ۱۵ هزار هکتار چغندرقند پاییزه از مزارع برداشت شده و کشاورزان نزدیک به یک میلیون تن چغندرقند تولید شده را به کارخانه‌های قند تحویل داده‌اند.

مجری طرح چغندرقند وزارت جهاد کشاورزی گفت: خشکسالی و کمبود آب از یک طرف و افزایش دمای هوا و کمبود کامیون برای حمل به موقع چغندر تولیدی به ویژه در استان خوزستان موجب شده برداشت با سختی و کندی صورت گیرد.

وی افزود: بیم آن می‌رود در صورت عدم تخصیص آب و تأمین کامیون به اندازه کافی، امکان برداشت بخشی از مزارع وجود نداشته باشد که در این صورت قسمتی از تولید از بین می‌رود.

حصادی در مورد نیشکر نیز اظهار داشت: در سال گذشته وضعیت نیشکر نسبت به سال ۹۸ بهبود یافت به طوری که تولید شکر نیشکری از حدود ۴۱۵ هزار تن در سال ۹۸ به ۸۲۰ هزار تن در سال ۹۹ افزایش یافت.

وی افزود: انتظار می‌رفت در سال جاری نیز با توجه به وجود بیش از ۹۲ هزار هکتار اراضی نیشکر قابل برداشت، نزدیک به ۸ میلیون تن نی تولید شود، اما به دلیل تداوم خشکی، کمبود منابع آبی و کاهش ۴۰ تا ۵۰ درصدی سهم آب کشت و صنعت‌ها، پیش بینی می‌شود نه تنها امکان کشت‌های جدید وجود نداشته باشد بلکه بخشی از مزارع فعلی خسارت ببینند و عملکرد تولید در واحد سطح کاهش پیدا کند.