دکتر پریسا محمدی در گفتگو با خبرنگار مهر تاکید کرد : سرعت تخریب سنگها و بناهای تاریخی ساخته شده از جنس سنگ بعد از صنعتی شدن جهان و افزایش میزان آلاینده های شیمیایی افزایش زیادی یافته و تحقیقات دانشگاهی این مسئله را به وضوح نشان می دهد.
این دکترای میکروبیولوژی با اشاره به تحقیقاتی که یکی از اساتید دانشگاهی آمریکا دراین زمینه انجام داده است گفت: پروفسور "کمباین" با پژوهشهایی که در رابطه با اثر تخریبی آلاینده های شیمایی بر روی سنگ انجام داده ثابت کرده است اگر پیش از صنعتی شدن فرآیند تخریب یک سانتیمتر سنگ 1000 سال طول می کشید هم اکنون این زمان به یک چهارم یعنی 250 سال کاهش یافته است.
گفته های این عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا در حالی اعلام می شود که چندی پیش خبرگزاری مهر از تاثیر مخرب آلاینده های تولید شده از فعالیت کارخانه پتروشیمی مرودشت که باعث بارش بارانهای اسیدی و سمی بر سر مجموعه تاریخی تخت جمشید و افزایش سرعت تخریب آن خبر داده بود.
| پروفسور کمباین با پژوهشهایی که در رابطه با اثر تخریبی آلاینده های شیمایی بر روی سنگ انجام داده ثابت کرده است اگر پیش از صنعتی شدن فرآیند تخریب یک سانتی متر سنگ هزار سال طول می کشید هم اکنون این زمان به250 سال کاهش یافته است |
| دکتر پریسا محمدی |
پریسا محمدی در ادامه اظهار داشت : اگر چه آلاینده های پتروشیمی مرودشت به علت نزدیکی به تخت جمشید می تواند عامل اصلی تخریب و فرسودگی زیستی سنگهای این بنای تاریخی باشد اما نباید این اتفاق را تنها منحصر به این مسئله بدانیم چون با تحقیق ثابت شده است آلاینده های موجود در هوا که موجب اینگونه تخریبها می شود از نقاط بسیار دور جابه جا شده و تاثیرات خود را بر جای می گذارند.
این دکترای میکروبیولوژی افزود : میکروارگانیکهایی که در آفریقا شناسایی شده بودند در فاصله ای بسیار دورتر یعنی در اروپا نیز مشاهده شده اند و همینطور مشابه این مسئله در مورد آلاینده هایی که در آسیا تولید شده و خود را به قاره آمریکا رسانده اند نیز دیده شده است.
| اگر چه آلاینده های پتروشیمی مرودشت به علت نزدیکی به تخت جمشید می تواند عامل مهمی در تخریب و فرسودگی زیستی سنگهای این بنای تاریخی باشد اما نباید این اتفاق را تنها منحصر به این مسئله بدانیم |
| عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا |
محمدی در ادامه گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با راهکارهای مقابله با این مسئله تخریبی برای این آثار باستانی تاکید کرد: باتوجه به اینکه محفوظ کردن محوطه های باستانی در فضاهای بسته امکانپذیر نیست مطمئنأ نمی توان به صورت کامل جلوی چنین مسئله ای را گرفت اما با اتخاذ راهکارهایی می شود از شدت آن کم کرد.
این دکترای میکروبیولوژی با تشریح راهکارهای کاستن از سطح تخریب بناهای تاریخی استان فارس که از جنس سنگ ساخته شده اند گفت : یکی از اصلیترین این راهکارها کم کردن از میزان رطوبت هوای این منطقه است، در حالی که با احداث سد سیوند رطوبت منطقه به میزان زیادی افزایش می یابد.
محمدی افزود : باید توجه کرد همه مخالفتهای صورت گرفته با احداث سد سیوند مربوط به زیرآب رفتن آثار باستانی نبود بلکه باید توجه داشت که با راه اندازی این سد اکوسیستم منطقه تغییر پیدا می کند و تغییر اکوسیستم خطر تخریب و فرسودگی زیستی آثار را بالا می برد.
عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا از دیگر راهکارهای کاستن از تاثیر آلاینده های مخرب را توجه به مسائل زیست محیطی کارخانه ها دانست : رعایت مسائل زیست محیطی صنایع و به ویژه کارخانه های نزدیک به محوطه باستانی و نصب فیلترهای مورد نیاز برای کم کردن از حجم گازهای گوگردی و مخرب می تواند تا حدی از شدت تخریب این آثار کم کند.
نظر شما