به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از میدل ایست آنلاین، تحلیلگران غربی مدعی هستند افزایش فروش نفت عربستان به چین، تصمیم گیری برای پکن در موافقت با تحریم شورای امنیت علیه تهران را بسیار ساده کرد.
بر این اساس، چین که از احتمال آسیب وارد آمدن به اقتصاد روبه رشد خود در صورت اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران واهمه داشته است، متقاعد شده که در ازای دریافت منابع نفتی بیشتری از عربستان رای موافق به قطعنامه 1929 بدهد.
در واقع در بررسی چرایی تغییر موضع چین همواره این مسئله باید مد نظر قرار گیرد که پکن هرگز حاضر نیست اقدامی بر خلاف جهت توسعه اقتصاد خود بر دارد. بر این اساس پکن با اطمینان از آسیب وارد نشدن به اقتصاد خود در صورت اعمال تحریمهای بیشتر علیه ایران حتی از دادن رای ممتنع نیز اجتناب کرده و در صف آمریکا و موافقان قرار می گیرد.
به طور کلی در نظام کنونی جهان بدست آوردن رای هر کشور هزینه های خاص خود را دارد. در جایی می توان با یک تهدید شفاهی علیه کشوری ضعیف رای آن کشور را عوض کرد، اما رای قدرت های جهانی بهای گزافی دارد که تنها از جیب شاهزادگان متمول آل سعود قابلیت تامین را دارد.
اینجاست که واشنگتن در ماه های قبل از تحریم علیه ایران مذاکرات خود با مقامات سعودی را شدت بخشیده تا آنان را راضی به فروش نفت به چین با قیمت های حتی پایین تر از سطح جهانی کند.
"سایمون هندرسون" از تحلیلگران موسسه مطالعاتی سیاست های خاورمیانه در واشنگتن با اشاره به مذاکرات هفته جاری میان "باراک اوباما" و "ملک عبدالله" که برای حضور در نشست G20 به کاناد سفر کرده است، می گوید: اوباما در این دیدار شاید به دنبال قانع کردن عربستان به افزایش تولید نفت باشد.
هندرسون می افزاید: افزایش تولیدات نفت عربستان به کاهش قیمت جهانی نفت منجر می شود، امری که در نهایت کاهش درآمدهای نفتی ایران را به دنبال دارد.
وی با اشاره به اینکه آمریکا همواره از عربستان در اوپک برای جلوگیری از افزایش قیمت نفت استفاده کرده است، اظهار می دارد: البته قدرت عربستان در اوپک همچون گذشته نیست.
خاطر نشان می شود که پادشاه عربستان در هفته جاری مذاکراتی را با اوباما خواهد داشت که تحلیلگران مهمترین مسائل مورد نظر ملک عبدالله را مسئله فلسطین و موضوع ایران دانسته اند.
نظر شما