به گزارش خبرنگار مهر در خرم آباد، تئاتر خیابانی از دو واژه تشکیل شده و در آن از شکل رسمی تئاتر خبری نیست بلکه تئاتر در خیابان و برای عموم مردم و بر پایه مسائل روزمره اجرا می‌شود. تئاتر خیابانی از چارچوبهای رسمی تئاتر تبعیت نمی‌کند چون نمی‌خواهد خود را در حصار بسته‌ای قرار دهد و چندان نیز پایبند تفکرات بسیط و عمیق نیست زیرا با عموم مردم سر و کار دارد و در مدت زمان محدودی باید خود را به مخاطبان در حال گذرش نشان دهد. تئاتر خیابانی از وجوه مستند و اجتماعی برخوردار است و درباره مسائل روز مردم اظهارنظر می‌کند و یا مردم را نسبت به مسائل بیشتر آگاه می‌سازد. در تئاتر خیابانی گیشه حذف می‌شود چون قرار نیست که بده و بستان مادی بین هنرمندان و مردم صورت بگیرد. در تئاتر خیابانی گروه هنرمندان پیش از مخاطبان خود در وجود یک مسئله آگاه شده‌اند و حتی درباره چگونگی خروج از آن نیز مطالعاتی را انجام داده‌اند بنابراین آنها در صدد خواهند بود تا دریک موقعیت زنده و فراروی مخاطبان و با مشارکت گذاشتن آن مسئله در یک بستر نمایشی همه را دعوت به تفکر و پیدا کردن راه خروج از یک مسئله کنند. تئاتر خیابانی بر آن است تا از کاستیها و نواقص موجود بکاهد و جامعه را در مسیر بهتری قرار دهد.
تعریف غلط از تئاتر خیابانی بزرگترین مشکل و آسیب در این حوزه است
معاون هنری مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری کشور در این رابطه در جمع خبرنگاران رسانه های گروهی با اشاره به جایگاه تئاتر خیابانی در کشور در سخنانی اظهار داشت: بزرگترین مشکل و آسیبی که تئاتر خیابانی ما با آن موجه است تعریف غلطی است که از تئاتر در ایران جا افتاده و غالب هنرمندان تئاتر خیابانی ما شناخت درستی از آن ندارند.
محمود صابری با تاکید بر اینکه تئاتر خیابانی ویژگیهایی دارد که آن را به طور کامل از تئاتر صحنه ای متمایز می کند افزود: عدم اشراف به این ویژگیها باعث شده که ما در غالب نمایشهای خیابانی در ایران شاهد نمایشهایی باشیم که بهتر بود در روی صحنه اجرا می شد.
وی با اشاره به اینکه کارگاههای آموزشی به خصوص با حضور اساتید خارجی می تواند در جهت بهبود وضعیت تئاتر خیابانی کشور مفید باشد ادامه داد: برای یک هنرمند تئاتر خیابانی دستیابی به پاسخ برخی سوالها ضروری است.
سئوالاتی که باید هنرمندان تئاتر خیابانی به آن پاسخ دهند
معاونت هنری مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری کشور گفت: اینکه چرا این نمایش باید در فضای پارک، خیابان، میدان یا ... اجرا شود نه در صحنه؟ فضای خارجی چه چیز دارد که در صحنه نمی توان آن را پیدا کرد یا ساخت؟ و اصولا اگر نمایشی در پارک اجرا شود از فضای پارک چه استفاده ای می شود که در صحنه امکان پذیر نبود؟ مخاطب تئاتر خیابانی چه ویژگیهایی دارد؟ این سوالها و ده ها سوال دیگر مواردی است که مرز تئاتر خیابانی و صحنه ای را مشخص می کند.
تئاتر خیابانی و مشترکات با گونه های نمایشی اصیل ایرانی
صابری خاطرنشان کرد: این در حالی است که ما باید بدانیم که جامعه ما با تئاتر خیابانی بیگانه نبوده است و گونه های نمایشی چون نقالی، پرده خوانی، معرکه گیری و ... مشترکات زیادی با تئاتر خیابانی به مفهوم جهانی آن دارد.
وی با تاکید بر اینکه این گونه های ایرانی نمایش همواره مورد توجه مخاطب ایرانی بوده اند یادآور شد: با این اوصاف نمی توان گفت که تئاتر خیابانی مخاطب ندارد و چندان مورد توجه فرهنگ ایرانی نخواهد بود.
صابری همچنین پیرامون آثار رسیده به جشنواره منطقه ای تئاتر خیابانی غرب کشور در لرستان اظهار داشت: به طور معمول از اولین دوره هر جشنواره توقع زیادی چه به لحاظ کمیت و کیفیت آثار و چه از لحاظ کیفیت برگزاری وجود نخواهد داشت چرا که هنرمندان از وجود چنین جشنواره ای که پیشینه ندارد دیر باخبر می شوند و فرصت زیادی برای آماده سازی خود و آثارشان ندارند.
نظر شما