به گزارش خبرگزاری مهر، این نگاه بی سابقه به فوران کرونالی می تواند به دانشمندان کمک کند تا درک بهتری از چگونگی شکل گیری توفانهای خورشیدی که با سرعتی باورنکردنی به سوی زمین حرکت می کنند، به دست آورند و به این شکل می توان پیش بینی های آب و هوایی فضا را بهبود بخشید و به انسانها در آماده شدن برای مقابله با هر نوع توفان مخرب خورشیدی زمان کافی داد.
CME ها در اصل میلیاردها تن ابر از پلاسمای خورشیدی هستند که از خورشید با سرعتی برابر پنج میلیون کیلومتر بر ساعت فوران می کند. چنین توفانهای عظیمی در صورت برخورد با زمین فاجعه بار خواهند بود، در پی آن سیگنالهای GPS از کار افتاده، ارتباطات رادیویی قطع می شوند و شبکه برق تخریب خواهد شد.
دانشمندان پیش از این نیز فوران CME ها را دیده بودند اما معمولا زمانی متوجه آن شده بودند که توفان به سوی زمین فروان کرده و در حال برخورد با زمین یا عبور از کنار آن بوده است. فضاپیمای استریو A ناسا یکی از این توفانها را که در دسامبر 2008 از خورشید فوران کرده بود را تحت نظر گرفت. این فضاپیما جلوتر از زمین در مدار خورشید حرکت می کند از این رو توانست تغییر این توده ابری را حین حرکت آن به سوی زمین مشاهده کند.
تصاویر ویدیویی که از این پدیده به ثبت رسیده نشان می دهد CME ذرات بادهای خورشیدی را در مسیر حرکت خود به بیرون از خورشید زیر و رو کرده و سپس دیواره ای بلند از پلاسمای خورشیدی تبدیل می شود. این تصاویر به محققان اجازه داد ویژگی های کلیدی CME را تعیین کنند. به این شکل می توانند زمان دقیق رسیدن شعله خورشیدی به زمین را پیش بینی کنند و با محاسبه میزان درخشندگی ابر دانشمندان توانستند جرم آن را مشخص کنند.
CME ها بلافاصله پس از فوران به شدت پر نور هستند اما زمانی که وارد فضا می شوند ردیابی آنها بسیار دشوار می شود. برای مثال زمانی که یک CME معمولی به مدار ونوس می رسد، یک میلیارد بار کمرنگ تر از سطح ماه کامل می شود، از این رو دانشمندان برای تبدیل کردن تصاویر ویدیویی که توسط پنج دوربین استریو A به ثبت رسیده بود، سالها زمان صرف کردند تا اطلاعات آن را به شکل تصاویری قابل مشاهده پردازش کنند.
اکنون که این پروژه با موفقیت به پایان رسیده محققان امیدوارند بتوانند به شیوه ای مشابه دیگر تصاویر ثبت شده توسط این فضاپیما را به اطلاعاتی قابل مشاهده و ارزشمند تبدیل کنند. این کار می تواند به دانشمندان کمک کند تا درک بهتری از ساختار CME ها زمانی که به زمین برخورد می کنند و زمانی که با زمین برخورد خواهند کرد، به دست آورند.
به گفته محققان در گذشته دقیق ترین پیش بینی ها درباره زمان رسیدن CME به زمین با تاخیر مثبت یا منفی چهار ساعت همراه بود اما دسترسی به تصاویر دقیقی که اکنون در اختیار دانشمندان است می تواند میزان خطاها در پیش بینی را کاهش دهد.
بر اساس گزارش اسپیس، دانشمندان همچنین با استفاده از این شیوه می توانند مناطق فعال بر روی خورشید را در حدود یک یا دو روز پیش از آغاز فوران شناسایی کنند.
نظر شما