ناصر سیفی هنرمند نقاش در گفتگو با خبرنگار مهر درباره نمود مفاهیم دفاع مقدس و شهدا در آثار هنری شهر تهران گفت: با توجه به اینکه ما میادین و خیابانهایی مرتبط با شهدا و دفاع مقدس داریم، اما اثری در این زمینه در مکانهای مورد نظر دیده نمیشود. در حالی که میتوان با هوشمندی و مدیریت مناسب، آثار خوبی در این مکانها قرار داد تا در معرض دید شهروندان باشد.
وی ادامه داد: به عنوان مثال در خیابان خرمشهر یا خیابان شهدا که نام مشخص و کاملاً مرتبطی با شهدا و جنگ تحمیلی دارند، هیچ اثری را نمیتوانیم در رابطه با این موضوع ببینیم. در سایر نقاط شهر نیز بیشتر آثار در مورد مسائل مادی است.
این هنرمند نقاش با انتقاد از به کار بردن چهره مشخص شهدا در نقاشیهای دیواری عنوان کرد: شهیدان بزرگی همچون ابراهیم همت هیچگاه برای شناخته شدن و مشهور شدن به جنگ نرفتند به همین خاطر بسیاری از مردم، چهره این شهیدان را تا زمانی که زنده بودند، نمیشناختند. بنابراین ما باید در آثارمان به دنبال نقاشی کردن مفهوم و هدف این شهدا باشیم تا با پرهیز از کارهای تکراری، به آثاری تاثیرگذار برسیم.
سیفی در ادامه بیان کرد: متاسفانه برخی مواقع شهدا و دفاع مقدس تبدیل به بهانههایی میشوند تا دلالی و سودجوییهایی به وجود آید. چرا که کار هنری در دست کارشناسان نیست و رفتارها در عرصه فرهنگ، با مسائل سیاسی در آمیخته است. این آثار تا زمانی ارزشمند و تاثیرگذار هستند که هنرمندان واقعی، متولی و مدافع آنها باشند.
وی با مطرحکردن این سئوال که چرا ما در استفاده از ارزشها دچار تکرار و بدبینی میشویم؟ ادامه داد: مردم ما در مواجه با یک اثر هنری که با موضوع دفاع مقدس و شهدا ارائه شده است، میفهمند که در آن کار معنویت وجود دارد یا هدف دیگری نهفته است. متاسفانه موضوع شهدا و دفاع مقدس برای برخی بهانهای شده است تا از طریق آن به ارتزاق و پیشرفت و تقویت کردن جناح و جریان سیاسی خود بپردازند. مادامی که ما به اصل موضوع دفاع مقدس نگاه صادقانه نداشته باشیم نتیجه درستی نیز نخواهیم گرفت.
سیفی برای آنکه آثار دفاع مقدسی دارای کیفیت و محتوای مناسب باشند، پیشنهاد کرد: در ابتدا باید کار را به دست کارشناسان که هنرمندان هستند سپرد نه اینکه کسانی متولی شوند که معرفت و شناخت کافی نسبت به فرهنگ و هنر ندارند. کسی که شناخت و تخصص ندارد مشخص است که که به فرهنگ ضربه میزند. با این حال، متاسفانه فضا و فرصت مناسب در دست هنرمندان قرار نمیگیرد. نهادهایی همچون صدا و سیما و حوزه هنری که متولی هنر ارزشی هستند، باید عملکردشان نسبت به این موضوع بررسی شود که چقدر به پیشرفت آن کمک کردهاند و تا چه حد به تخریباش دست زدهاند.
این نقاش در ادامه گفت: زمانی که نخبگان فرهنگی در مراسم و مناسبت مختلف دور هم قرار است جمع شوند میبینیم که جای خیلیها در آن جمع خالی است. تا زمانی که نگاه حذفی به هنرمندان وجود دارد پیشرفتی در کار نخواهد بود. ما در دهه اول انقلاب، که این همه نهاد فرهنگی نداشتیم، مشکلات کمتری گریبانگیر ما بود و شاهکارهای زیادی نیز خلق شد. اما در ادامه، برخی هنرمندان صاحب اندیشه، منزوی و خانهنشین شدند و برخی دیگر که بلهقربانگو بودند به بهرههای زیادی دست یافتند. متاسفانه باید بگویم روسای برخی از نهادهای فرهنگی به جای آنکه روحیه بسیجی داشته باشند، با یکدیگر بسیج شدهاند تا مقام و منصبها را به دست آورند.


نظر شما