به گزارش گروه دين و انديشه "مهر" به نقل از بي بي سي ، نظرسنجي هاي اينترنتي، از جمله اين نظرسنجي مذهبي، به طور عمومي جنبه علمي ندارند، اما مي توان گفت تا حدودي حاكي از ديدگاه رايج تر هستند. بيشتر شركت كنندگان در نظرسنجي Beliefnet.com، پاسخ خدا وجود دارد اما ارتباطي با زلزله دريايي اقيانوس هند نداشته است را انتخاب كردند.
محمد علي ايازي، روحاني ساكن قم، مي گويد : " اصولا خداوند متعال قوانيني را در طبيعت تعيين كرده و انسان را تشويق كرده است اين قوانين را بشناسد و براساس شناختي صحيح از آنها با بلاياي طبيعي و سختي ها- مانند زلزله و سيل - مبارزه و ايستادگي كند. اگر بشر در جهل بماند و از قدرت انديشه خود كمتر استفاده كند خواه ناخواه اين سختي ها را به خدا نسبت مي دهد در حالي كه اين خود انسان است كه بايد با اين قوانين طبيعت مبارزه كند. قوانين طبيعت از ديد ما مسلمانان جنبه مثبتي هم دارد كما اين كه اگر بارش باران را كنترل كند مي تواند از آن براي آبياري استفاده كند و اگر نكرد تبديل به سيل مخرب مي شود" .
ايازي بلاياي طبيعي را فرصتي براي رشد و تكامل بشر مي داند: " انسان هر چه بيشتر از عقل و دانش خود استفاده كند قدرت و بالندگي او هم افزون خواهد شد. هر چه فاجعه بزرگتر باشد بشر را بيشتر ترغيب مي كند كه دست به كاوش بزند و او را وادار مي كند در مقابل اين گونه اتفاقات برنامه ريزي كند. بشر گرايش به آسان گرفتن مسائل جهاني دارد و اين مسائل اگر كوچك باشد دقت و آينده نگري او هم كمتر خواهد بود اما هرچه حوادث سخت تر و شكننده تر باشد، قهرا بسيج كردن انديشه، تجربه و همكاري بشري براي غلبه بر آن افزايش پيدا مي كند" .
اين روحاني مي گويد قرباني شدن خيل بزرگي از انسان ها در اين حوادث دو وجه دارد: " انسان ها خواه ناخواه مي ميرند ولي اين كه چگونه بميرند و به چه قيمتي تمام بشود و چگونه بتوانند مرگ خودشان را در يك جهت سالم هدف گذاري كنند امر مهمي است. بلاياي طبيعي دو سو دارد: يك روي آن ما فجايع و داستان هاي غم انگيز را مي بينيم. اما روي ديگر اين وقايع فرصتي است براي تلاش و خلاقيت و پويايي در زندگي بشري. به دنبال حادثه زلزله اقيانوس هند مي بينيم كه كشورها تا چه حد با هم متحد شده اند و براي آينده و پيشگيري از اين بلاياي طبيعي برنامه ريزي كرده اند .
برايان بول، يك عابد مسيحي اهل بريتانيا، معتقد است : "به نظر من، به عنوان يك مسيحي معتقد كه مقام روحاني ندارم، گوهر مسيحيت بر اين پايه استوار است كه ما بايد بدانيم در عرصه گيتي موجوداتي كوچك و ناتوان هستيم؛ و در مقابل عظمت خداوند و گستره بيكران مخلوقات او، محدوده درك ما از جهان هستي بسيار ناچيز است. همچنين درك ما از درست و نادرست بسيار كم است. مخلوقات خرد و كوچكي همچون ما اين حق را نداريم كه براي خدا تعيين تكليف كنيم كه او چه بايد بكند يا نكند. انسان در بدو تولد موجودي خود محور است تا اين كه خداوند در زندگي او ظهور مي كند. از ديد مسيحيان خود مركز بودن و مسائل هستي را محدود به فهم و سليقه خود ديدن اصل گناه است. اشعياي نبي در كتاب عهد عتيق، وحي خدا را چنين بيان مي كند : به همان اندازه كه آسمان بلندتر از زمين است راه هاي من نيز از راه هاي شما و فكرهاي من از فكرهاي شما بلندتر و برتر است. همچنين از نقطه نظر مسيحيان خدا در هيئت عيسي مسيح رنج و عذاب را روي زمين تجربه كرده و با آن آشناست " .
آقاي بول در ادامه مي گويد: "هرچند برخي از مسيحيان غربي سركشي در برابر خدا را در شان آدمي نمي دانند، اما داشتن اين احساس قابل درك است. در كتاب مقدس نمونه هاي زيادي از خشم در برابر خواسته خدا ديده مي شود. ايوب پيامبر و ديگران به وضوح از خشم خود نسبت به خدا گفته اند. ما بايد به مفهوم عدالت و بي گناهي از ديدگاه وسيع تري بنگريم. اگر شخص به خدا اعتماد عميق و واقعي داشته باشد موفق خواهد شد خشم را پشت سر گذاشته و فرآيند هستي را به نوعي ديگر ببيند. به نظر من بينش درست پس از وقوع چنين فجايع طبيعي اين است كه بخواهيم حق را بفهميم و بهتر درك كنيم. همچنين بايد توجه كنيم كه همراه با وحشت و ترس حوادث طبيعي، نه تنها نمونه هايي معجزه آسا از نجات را مي بينيم بلكه شاهد تلاش بي امان انسانها براي امدادرساني و كمك هاي سخاوتمندانه هستيم" .
نظر شما