به گزارش خبرنگار مهر، کرمانشاه را می توان مهد شعر و ادب در غرب کشور دانست به طوری که همین ادعا مورد تایید بسیاری از ادیبان و شاعران بزرگی است که با این خطه آشنایی دارند و بزرگان این عرصه را در کرمانشاه می شناسند.
کرمانشاه در میزان تعداد فعالان این عرصه شاید یکی از به اصطلاح پر شاعر ترین و پر ادیب ترین شهر هاست اما به ندرت می توان از کرمانشاه شاعری یا نویسنده ای را دید به اندازه وسعت معرفتش، شهرت داشته باشد.
گاه بسیاری از این شاعران در خاموشی از دنیا رفته اند و گاه این نویسندگان آثارشان را جز عده ای معدود نخوانده اند.
بسیاری از اشعار و داستان های نوشته شده در کتابخانه های شخصی این فعالان خاک می خورند در حالی که ممکن بود این نوشتار ها تحولی ایجاد کند.
بسیار هستند کسانی که به فراموشی سپرده شده اند و بسیارند کسانی که دست روزگار ایشان را از هنرشان دور کرده است.
گاهی منزوی شدن این بزرگان و در بسیاری از موارد عدم تعلق خاطر به شهرت باعث شده است علاقه مندان از ایشان بی بهره بمانند.
این دوری کردن از زندگی های اجتماعی و گمنام ماندن را باید نوعی رفتار خود خواهانه از جانب شاعران و ادیبان تعبیر کرد.
علت خودخواهانه نامیده شدن این رفتار ایشان آن است که هنرمند نباید خود را از مردم کنار بکشد.
هنرمند، هنرش را باید در خدمت به مردم و اجتماع به کار گیرد و در جهت اصلاح آن با هنرش باشد.
هنرمندی که خودخواه نیست باید متعهد باشد یعنی به جامعه خود تعهد داشته باشد و همین تعهد باعث می شود که از جامعه دور نشود.
بزرگان شعر و ادب کرمانشاه شناخته نشده اند
فرشید یوسفی نویسنده کتاب بزرگان کرمانشاه در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: متاسفانه بسیاری از بزرگان کرمانشاه به خصوص بزرگان در زمینه شعر و ادب در کرمانشاه نا شناخته مانده اند.
وی افزود: بسیاری از افراد بوده اند که در شعر وادب فارسی مقام های بسیار بالایی داشته اند اما با گذشت زمان نامی از آن ها باقی نمانده است.
این پژوهشگر شعر و ادب تصریح کرد: این بزرگان به دلیل خاکساری، افتادگی و دور بودن از تظاهر از معرفی شدن به نسل های بعدی و علاقه مندان دور مانده اند.
این شاعر کرمانشاهی تاکید کرد: بسیاری از بزرگان بو ده اند که مقامی داشته اند مانند افرادی چون بیدل کرمانشاهی، سلطانی کرمانشاهی رشید یاسمی کرمانشاهی، شباب کرمانشاهی و ... که به دلیل دور بودن از تظاهر و نهایت افتادگی و خاکساری گمنام مانده اند.
وی افزود: این مسئله به حدی است که به عنوان نمونه خود من در کتابی که با شرح بزرگان کرمانشاه را در آن آورده ام نامی از یکی از استادان خودم بردم و زندگی نامه وی را در این کتاب آوردم اما ایشان به دلیل خاکساری بسیاری که داشت از این کار من ناراحت شد و تا زمانی که در قید حیات بود از من دلخوری داشت.
لزوم همراهی شاعران و ادیبان با مردم
مسئله همراهی بزرگان عرصه شعر و ادب با مردم مسئله ای است که فرشید یوسفی نیز در گفتگو با خبرنگار مهر به آن تاکید کرده است.
یوسفی در این خصوص اظهار داشت: خداوند با اعطای نعمت بهرمندی هنرمند از هنری که دارد باید آن را در جهت خدمت به مردم استفاده کند.
وی تاکید کرد: من با دوری شاعران از اجتماع و مردم مخالفم زیرا به این مسئله معتقد هستم که باید نعمت خداوند را در جهت خدمت به بندگان خداوند استفاده کرد.
وی تصریح کرد: این همراهی با مردم در جهت غرور و خودنمایی نیست زیرا دستور خداوند است.
هنر و هنرمند مردمی ماندگار است
در تاکید این مسئله فرشید یوسفی اظهار داشت: در طول تاریخ افراد زیادی بوده اند که به عنوان جرقه های کوچکی مطرح شده اند اما به دلیل پذیرفته نشدن از جانب مردم پس از مدتی از یاد های آنان محو شده اند.
وی تصریح کرد: این مسئله به دلیل این است هنر باید مردمی باشد و برای مردم قابل پذیرش باشد زیرا هنر هنرمند برای ارائه به مردم است.
گزارش: علی حسینی
نظر شما