سیدحسن حسینی ارسنجانی در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به وضعیت موجود ادبیات داستانی انقلاب و آغاز به کار دیرهنگام جریان ادبی حول و حوش آن اظهار کرد: وقتی انقلاب پیروز شد، نویسندگان صاحب قلمی در کشور وجود داشتند که به طور طبیعی باید عهدهدار مسئولیت داستاننویسی درباره این اتفاق میشدند که متاسفانه از این موضوع شانه خالی کردند و بسیاری از آنها ترجیح دادند به گرایشهای چپ و راست فکری خود بپردازند و کاری به انقلاب نداشته باشند.
وی افزود: جنگ تحمیلی پس از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی، خاطرات انقلاب را تحت شعاع خود قرار داد و در نتیجه پس از جنگ بود که تعدادی از نویسندگان نوپا قدم به وادی خلق ادب انقلاب بگذارند. این عده نویسندهها مشهوری نبودند و تنها لطف خداوند بود که برخی از آثار آنها گُل کرد.
حسینی ارسنجانی افزود: داستان انقلاب با این احتساب اگرچه دیر شروع شده ولی آن طور که خیلیها میگویند و شلوغ میکنند، بیمایه نیست. به نظر من مشکل اصلی این است که نویسندگان صاحب قلم در آن دوران این جریان را همراهی نکردند تا جانی بگیرد و تنها چند سالی است جوانان در حال قلم زدن در آن وادی هستند.
نویسنده رمان «ذغال سرخ» ادامه داد: من بارها شنیدهام که ادبیات انقلاب کلیشهای شده است، اما حس میکنم که نیاز است این نوع ادبیات برخی موضوعات را تکرار کند؛ چون هنوز بسیاری از مخاطان به ویژه مخاطبان جوان ادبیات در کشور از چند و چون این رویداد اطلاعی ندارند.
این نویسنده همچنین گفت: نویسندگان ما هم به طورعمده جوان هستند و یا در آن دوره نبودند و یا سنشان کم بود و همین باعث میشود که نتوانند چندان تصویری از انقلاب برای داستاننویسی داشته باشند. به هر حال ما به عنوان یک نویسنده دایره تجربهمان به اندازه دیدههایمان در منطقه خودمان است و همه اینها دست به دست هم میدهد تا جریان ادبیات انقلاب رشد کافی نداشته باشد.
نویسنده رمان «زندانی کوچک» ادامه داد: به نظر من هنوز به ادبیات انقلاب در ایران به اندازه کافی بها داده نشده است. من به عنوان معلم و پس از چند سال حضور در فضای ادبیات انقلاب هنوز از سوی مخاطبان با این سئوال روبرو میشوم که این دوران بهتر است یا آن دوران. این برای من بسیار خندهدار است، اما از سویی فکر میکنم که چقدر ناراحت کننده است که این سئوال پرسیده میشود. این یعنی مشکلاتی که پیش از انقلاب وجود داشت، هنوز برای مخاطب امروز ادبیات انقلاب تشریح نشده است و درکی از آن ندارد.
حسینی ارسنجانی افزود: من معتقدم موجودی فعلی ادبیات انقلاب حاصل همه بضاعتی بوده که تا الان داشتهایم و نویسندگان جوان حاضر در این عرصه هم بیش از این توانایی نداشتهاند. به هر حال بدون تعارف، جوان و کم تجربه بودهاند و نویسندگی کار اصلی آنها نبوده و بیش از این کاری از دستشان برنمیآید.
وی در پایان در پاسخ به سئوالی درباره لزوم پرداختن به حوادث سالهای اخیر انقلاب اسلامی در داستاننویسی تاکید کرد: حوادث سالهای اخیر چیزهایی است که در هر انقلابی پیش میآید. همه انقلابها، حتی در انقلاب رسول ال له(ص) هم ریزشهایی داشتهایم. ما اعتقاد نداریم که این ریزشها خللی در انقلاب ایجاد کرده چون هر که شانه خالی کرد خود به خود حذف شد. در تاریخ هم امثال طلحه و زبیر زیاد هستند. لذا من معتقدم اتفاق خاصی رخ نداده که بخواهیم با داستان آن را آب و تاب دهیم. البته شاید بشود درباره چهره برخی از افراد بریده از انقلاب قصه نوشت، اما معتقدم باید اصل وحدت را مورد توجه قرار دهیم و از هرچه مانع آن میشود، دوری کنیم؛ حتی اگر این موضوع داستاننویسی باشد.
نظر شما