
اين نويسنده ومنتقد ادبيات در گفت وگو با خبرنگارفرهنگ وادب مهر، با بيان اين مطلب افزود: دركنارانجمن شعري كه با حمايت وزارت فرهنگ وارشاد اسلامي ( دولت ) ارتزاق مي كند ، ( انجمن شاعران ايران ) انجمني براي داستان نويسي وجود ندارد ، اين نگاه يك سويه بايد تغيير پيدا كند ، درحال حاضرخود ما ( داستان نويسان ) هم يك محل وNGO براي دعوت نداريم ، حتي اگربه صورت سراسري بخواهيم جايي را براي اين محافل درنظر بگيريم ! بايد ديد كه چه كسي متولي است و هزينه اش از كجا تامين مي شود ؟
فتح الله بي نياز تصريح كرد : اين درحالي است كه نهادهاي دولتي ما كه مشخصا با اهل قلم (شاعر - نويسنده) با هر نوع گرايش بايد مرتبط باشند و نگاه عادلانه به انجمن ها و شاخه هاي ادبي ( شعر و داستان ) به وجود بيايد ، اما تا امروزعملكرد اين نهادها بسيار ضعيف بوده ، درصورتي كه درتمام دنيا اين نهادها به صورت قوي حضور دارند .
وي خاطرنشان ساخت : دركشورهاي اروپايي وقتي كنگره هايي با موضوعيت فرهنگ و ادب برگزارمي شود از بيست نويسنده و شاعرمحلي دعوت به عمل مي آيد اما دويست نفراز نويسندگان به عنوان حضار شركت مي كنند درصورتي كه در كشور ما اگر اسم ما در فهرست دعوت شدگان نباشد ، توهين تلقي مي شود و ما ديگر به آن مجلس نمي رويم ! در حالي كه من به عنوان نويسنده بايد حضور داشته باشم ، چون دفعات ديگر نوبت من است.
بي نيازاضافه كرد : به نظر برخي ، شايد اين پارامتر و اين عامل بي اهميت باشد در حالي كه عامل بسيار مهمي در اين زمينه است ، ما بايد همديگر را بپذيريم و در جلسات يكديگر حاضر شويم .
اين نويسنده در پايان گفت وگوبا مهر گفت : بدبختانه چه داستان نويس مذهبي و چه غيرمذهبي اكثرا همديگر را قبول ندارند ، مثلا اگر در يك فرهنگسرا دعوت شوند ما توقع داريم كه به غير از ده نويسنده دعوت شده بيست نويسنده هم فقط براي شركت حضور پيدا كنند كه متاسفانه به اين صورت نيست واصطلاحا مي گويند كه اسم ما در ليست دعوت نبوده است !


نظر شما