خبرگزاری مهر، گروه استانها- مونا محمدقاسمی: معمولاً نمایشگاه‌های خیریه‌ای که در شهر گرگان برگزار می‌شود عواید آن‌ها به خانواده‌های نیازمند، افراد مبتلابه بیماری‌های خاص، کودکان کار و بد سرپرست تعلق می‌گیرد.
اما این بار نمایشگاهی متفاوت برگزار شد. در این نمایشگاه دو مادر دلسوز که دارای فرزند بیمار صعب‌العلاج هستند کمر همت بستند و صنایع‌دستی خود را برای کسب درآمد بیشتر در راستای بهبود فرزندان بیمار خود عرضه کردند.
نمایشگاه «دست‌های کارآفرین» نمایشگاهی از جنس تلاش مادرانی که در برابر بیماری فرزندانشان زانوی غم بغل نمی‌گیرند بلکه مردانه می‌ایستند و هنر خود را برای کسب درآمدی برای بهبود فرزندان بیمار خود به کار می‌گیرند.
از طریق یکی از گروه‌های تلگرامی از وجود این نمایشگاه مطلع شدم. مکان نمایشگاه نگارخانه مجتمع تجاری کاپری بود. نمایشگاه برای یک روز و از ساعت ۱۰ صبح لغایت ۱۰ شب پذیرای مراجعه‌کنندگان است. ساعت ۱۰ و ۳۰ دقیقه است و تازه نمایشگاه شروع به کارکرده است.
نمایشگاهی با پنج غرفه
تعدادی تابلوی معرق‌کاری شده در ورودی راهروی نگارخانه نظرم را جلب می‌کند. پنج غرفه برای عرضه محصولات صنایع‌دستی در سمت راست راهروی نگارخانه چیده شده است. مگنت، جاسوئیچی، کیف پول و ساک دستی، کوسن و دربان صنایعی هستند که در غرفه‌ها برای فروش عرضه می‌شوند.
به دنبال برگزارکننده این نمایشگاه هستم. بانویی که به‌سرعت به این‌سو و آن‌سو می‌رود و سعی در مرتب کردن کارها را دارد رانشانم می‌دهند. پویش هاشمی با رویی گشاده پذیرای من می‌شود اما سؤال‌های متعدد از او مجال صحبت به ما نمی‌دهد و گفتگوی ما بارها و بارها قطع می‌شود.
پویش هاشمی بنیان‌گذار صندوق خیریه مهربانی در رابطه با فعالیت‌های این صندوق می‌گوید: این صندوق درزمینهٔ کمک‌رسانی به زنان بی‌سرپرست و بد سرپرستی که برای گذراندن زندگی تلاش می‌کنند ولی در تهیه ابزار کار و زمینه فروش محصولاتشان مشکل‌دارند فعالیت می‌کند.
کمک به بانوانی که دارای فرزندان بیمار هستند اولویت صندوق مهربانی است
او اولویت کمک را به بانوانی که دارای فرزندان بیمار هستند عنوان می‌کند و می‌گوید: کمک مالی و معنوی به کودکان مبتلابه سرطان و یا بیماری‌های خاص در حد توان صندوق و کمک‌رسانی به بیمارانی که در پرداخت هزینه ترخیص از بیمارستان مشکل‌دارند از دیگر فعالیت‌های این صندوق است؛ این کمک‌ها به شکل نقدی و یا غیر نقدی به افراد نیازمند با توجه به شرایط آنان انجام می‌شود.
از پویش هاشمی در رابطه با نحوه شکل‌گیری صندوق می‌پرسم. او می‌گوید: در تاریخ ۱۷ بهمن سال ۹۴ در تماس تلفنی از بیمارستان حکیم جرجانی مبنی بر اینکه کودکی از توابع افغان به دلیل نداشتن کارت تابعیت، بیمه درمانی نداشته با تشنج شدید به این بیمارستان مراجعه کرده و ازآنجایی‌که ازلحاظ مالی خانواده بسیار ضعیفی بودند برای تأمین هزینه‌های درمانی دچار مشکل هستند.
این فعال اجتماعی در ادامه می‌گوید: این مطلب در فضای مجازی اعلام شد و تلاش برای تأمین کردن هزینه درمان آن کودک آغاز شد و به‌این‌ترتیب هسته اولیه کار شکل گرفت. در ابتدا نامی تحت عنوان صندوق خیریه شهربانو انتخاب شد اما در نهایت به نام صندوق مهربانی ختم شد.
لحظه‌به‌لحظه به تعداد مراجعه‌کنندگان بیشتر می‌شود، از پویش هاشمی تشکر می‌کنم و به سراغ یکی از مادرانی می‌روم که صنایع‌دستی‌اش در حال فروش است.
زهرا سیاهمرگویی از سال ۷۸ به معرق‌کاری مشغول است و در کنار آن به نقاشی، سیاه‌قلم و کارهای چوبی روی آورده است، یک پسر ۹ ساله دارد که از بیماری متابولیک رنج می‌برد.
او بابیان اینکه اولین بار است کارهایش در قالب نمایشگاه عرضه می‌شود، می‌گوید: این نمایشگاه را برای افزایش درآمد و کمک به هزینه‌های درمان پسرم با کمک صندوق مهربانی برپا کرده‌ایم.
سیاهمرگویی در ادامه می‌گوید: وقتی خانم هاشمی برای ملاقات پسرم به منزلمان آمد متوجه هنرمند بودن من شد و پیشنهاد دادند تا چنین نمایشگاهی را برپا کنیم.
وی حضور مردم در ابتدای شروع به کار نمایشگاه را عالی توصیف می‌کند و می‌گوید: انتظار دارم چنین نمایشگاه صنایع‌دستی و یا گردشگری که برپا می‌شود خانواده‌های مانند ما که فرزند بیمار دارند را درک کنند و یک غرفه در اختیار ما بگذارند تا بتوانیم به اقتصاد خانواده کمک کنیم.
بعد از خانم سیاهمرگویی به سراغ بانوی دیگری که بالباس‌های ترکمنی همراه خانواده‌اش در گوشه‌ای ایستاده است و صنایع‌دستی‌اش در غرفه‌ها در حال فروش است می‌روم. او زیاد به زبان فارسی مسلط نیست ولی با همسرش مشغول گفتگو می‌شوم. وکیل کاسب، همسر خانم هنرمندی که آثارش را به نمایش گذاشته از افرادی که بانی این کار شدند تشکر می‌کند و در همین ابتدا بغض گلویش را می‌گیرد. از کسب‌وکارش می‌پرسم، کارگر است و به قول خوش یک روز سرکار است و ۱۰ روز بیکار است.
کمی که حالش بهتر شد ادامه می‌دهد: من و همسرم چهار فرزند داریم و به هم کمک می‌کنیم تا هزینه‌های درمان فرزند سه‌ساله‌مان را که از سندرم داون رنج می‌برد و به‌تازگی دچار بیماری تیروئید شده است تأمین کنیم.
از همسرش که او را در این راه کمک می‌کند تشکر می‌کند. از آقای کاسب و فرزند بیمارش عکسی می‌گیرم و برایشان آرزوی تندرستی می‌کنم. به سراغ مردمی که برای خرید آمده‌اند می‌روم. بیش از ۹۵ درصد آن‌ها خانم هستند.
تلگرام، کمک رسان فعالیت های اجتماعی
خانم قرقی یکی از بازدیدکنندگان می‌گوید: از طریق یکی از گروه‌های تلگرامی از این نمایشگاه مطلع شدم، کیفیت و قیمت محصولات خوب است اما کاش دست‌اندرکاران چاره‌ای می‌اندیشیدند تا ازاین‌دست نمایشگاه‌ها در محله‌هایی مانند سروش و خیابان‌های نهارخوران هم برگزار شود چون پتانسیل آن منطقه بالاست و استقبال بیش‌تری می‌شود.
بانویی دیگر هم می‌گوید: کیفیت محصولات بیشتر از قیمت آن‌هاست و من به دیگر دوستانم هم اطلاع داده‌ام تا به این نمایشگاه بیایند و این دو مادر را برای عزمشان تحسین کرد.
کم نیستند مادرانی که فرزند بیمار دارند، نگرانی‌هایی از جنس تأمین مایحتاج بیماری فرزندانشان، اما در لابه‌لای این نگرانی‌ها هستند افرادی که فرزند بیماری ندارند اما دغدغه این مادران را درک می‌کنند و برای برطرف کردن آن تلاش می کنند.
نظر شما