نشست های علمی یادروز سعدی آغاز شد/نفوذ در میان شاعران سنتی و نو

به گزارش خبرنگار مهر، ظهر چهارشنبه همزمان با یادروز سعدی به ریاست کوروش کمالی سروستانی، کاووس حسن لی و جعفر مهراد نشست های علمی در مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس با حضور سعدی پژوهان و سعدی دوستان برگزار شد که در نشست اول این برنامه که قرار بواد دکتر اصغر دادبه پیرامون زیبایی شناسی آثار سعدی سخنرانی کند اما امکان حضور نیافت، ابتدا کامیار عابدی پیرامون سعدی و شاعران معاصر به سخنرانی پرداخت.

نیما و شاملو ارادتی به سعدی نداشتند

عابدی با بیان اینکه نوگرایانی مانند نیما و شاملو که در تاسیس شعر نو نقش دارند ارادتی به سعدی نداشتند، گفت: آنها از پندآموز بودن شعر سعدی گلایه دارند و احمد شاملو ضمن تعبیری به عنوان «بزرگمرد کوچک» که یکبار درباره سعدی و بار دیگر برای ناتل خانلری بکار برده است، از این شاخصه سعدی گلایه می کند.

وی، ادامه داد: شاملو حافظ را مطیع سخن خود دانست اما سعدی را اینگونه عنوان نکرد. او نگاه حافظ را انسانی و متعهد می دانست.

نویسنده کتاب «جدال با سعدی در عصر تجدد» با بیان اینکه درمیان شاعران نوگرای معاصر اخوان ثالث نیز از سعدی انتقاد کرده، گفت: این انتقاد متوجه غزلی از سعدی است که تعریضی به مولاناست.

وی، ادامه داد: در میان شاعران معاص شاعران متعهدی از سعدی انتقاد کردند اما سهراب سپهری و فروغ را باید استثنا دانست، زیرا سهراب در کتاب آبی ناشنیده شدن سخن سعدی و درنقش پند انتقاد کرده است.

وی با توجه به اینکه تقویم جیبی فروغ در سال ۱۳۳۵ یادداشتی دارد که بیشترین آن مربوط به سعدی است، گفت: کلیات سعدی همواره نزد فروغ بوده و دائما سعدی خوانی می کرده است.

سعدی در میان شاعران سنتی و نوسنتی نفوذ یافت

نویسنده کتاب «برگ هایی از تاریخ بی قراری ما: چهل گفتار در شناخت و تحلیل شعر و ادب معاصر» ادامه داد: در میان شاعران سنتی و نوسنتی سعدی نفوذ زیادی داشته است و میان نوگرایان به جز سهراب و فروغ مابقی انسی با سعدی نداشتند. البته ضیا موحد و اوجی این نظرات را نپذیرفتند. به مرور نیز پذیرفتن سعدی بیش از گدشته است.

وی با بیان اینکه مطابق دهه های ۳۰ و 50 پذیرفتن سعدی گرچه اینگونه نیست، اظهار کرد: با این وجود نوگرایان شعر فارسی معتقدند کهغزل را حافظ و مولانا حراست کردند.

وی در مقدمه سخن خود با بیان اینکه در دوره مشروطه در سال ۱۲۹۶هجری شمسی ملک الشعرا بهارتحلیلی نوشت که حایز اهمیت است، گفت: سعدی در دیگر شعرهای بهار هم تجلی پیداکرده است. افزون بر این، ملک الشعرا بهار بعد از مرگ ایرج میرزا او را به سعدی شبیه دانسته است.

نویسنده کتاب «به یاد میهن»، تاکید کرد: در دوره نوسنتی اشعار شهریار به سعدی نزدیک است اما در دوره دوم آن به حافظ میرسد.

وی به رهی معیری نیز در دوره نوسنتی اشاره کرد و افزود: معیری در مرز سبک عراقی و هندی قرار دارد و در یکی از اشعارش از سعدی نام می برد و خود را سرخوش از شیخ اجل می دارد.

حمیدی شیرازی سبک سعدی را دل فریب می داند

این نویسنده و استاد دانشگاه مرز شعرپسندی مهدی حمیدی شیرازی را سعدی برشمرد و ادامه داد: حمیدی شیرازی سبک سعدی را دل فریب می داند و آرزو دارد سبک خراسانی را  با سبک سعدی تلفیق کند و بیامیزد و انرا سبک نو بنامد.

نویسنده کتاب « منتخبی از ژاپنیات ایرانیان در عصر تجدد» همچنین نادر نادرپور را مورد اشاره قرار داد و گفت: وی در مقاله ای به منتقدان سعدی تاخته است، او از منتقدان سعدی انتقاد می کند و حتی منتقدان هم نمی توانند چیره دستی سعدی در سخن را بشناسند.

عابدی با نام بردن از شاعران مدرنی که سعدی را مورد اشاره قرار می دهند و با اشاره به فرهنگ شرق و غرب و تأکید بر ایکه اینکه بین آگاهی و فرزانگی تفاوت وجود دارد، تصریح کرد: آگاهی آنچه که به دست می آید است، اما فرزانگی عنصری پایدار به شمار می رود. گرچه سعدی به فرزانگی می رسد، اما درعین حال مورد آماج حملات قرار داشته است. البته، جامعه ایرانی به فرزانگی و اعتدال علاقه مند است.