خبرگزاری مهر، استانها – هادی فتحی: همیشه گفته اند که رهایی از دام اعتیاد کاری بس مشکل است که اراده ای قوی می خواهد. چه بسا خیلی ها مبادرت به ترک مواد مخدر کرده اند اما پس از چندی از ترک، اراده کافی برای ادامه مسیر را نداشته اند.
اما در این بین هستند افرادی که با اراده قوی و عزمی راسخ برای همیشه به مواد نه گفتند و خواستند که زندگی جدیدی را شروع کنند.
حالا این افراد در شیراز همراه خانواده هایشان جمع شدند، آنها از سختی های بعدی از ترک می گویند، از رفتار افراد جامعه با آنها تا شغلی که ندارند و برای به دست آوردنش از هیچ تلاشی هم فروگذار نکرده اند.
تالار سعدی مجموعه فرهنگیان شیراز شاهد حضور خانواده هایی بود که به نوعی می توان آنها را «جان سخت» نامید.
همایش شمیم پاکی، جلسه ای که برای نجات یافتگان از چنگان اعتیاد برگزار شده، برای کسانیکه امروز دست در دست همسر، دختران و پسران خود با لبانی خندان می توانند با سربلندی در جامعه زندگی کنند.
نگاه های جامعه همچنان آزار دهنده است
زن و مرد جوانی دختر ۵ ساله خود را در آغوش گرفته و پدرش با او بازی می کند، مادر جوان به بازی پدر و دختر خیره شده و در پاسخ به سئوال خبرنگار مهر، که درمورد روزگار بعد از ترک همسرش می پرسد، گفت: شکر خدا وضعیت با گذشته بسیار متفاوت است و پس از حدود ۷ سال معنی زندگی و خانواده را می فهمم.
وی ادامه داد: همسر من ۷ سال دچار اعتیاد بود اما امروز یکسال است ترک کرده و ما پس از سختی های فراوان توانستیم مانند یک خانواده در کنار هم قرار داشته باشیم.
اما مرضیه نگرانی خود را در خصوص نگاه های برخی از مردم جامعه همچنان دارد و در این خصوص تاکید کرد: فرد معتاد به زمان احتیاج دارد تا چهره بشاش و عادی داشته باشد به همین دلیل امروز در خیابان و حتی برخی از مراکز برای کار که مراجعه می کنیم به همسر من به گونه ای دیگر نگاه می کنند و حتی او را معتاد خطاب می کنند.
وی یادآور شد: برای گرفتن کار به یک شرکت خصوصی مراجعه کردیم اما بدون رعایت کردن احترام به همسرم گفتند که به فرد معتاد کار نمی دهیم.
این مادر خانواده تاکید کرد: از بیکاری همسرم می ترسم که این مشکلات مجدد او را به طرف مصرف مواد مخدر بکشاند.
سخنرانی برای افراد نجات یافته لازم نیست
اما رضا گفت: فردیکه پس از چندین سال اعتیاد خود را ترک می کند احتیاج به سخنرانی ندارد، من به کار و احترام در جامعه نیازمند هستم.
وی یادآور شد: حدود ۴ ماه است به طور کامل هر روز به دنبال یک کار می گردم اما حتی کارگری هم به من نمی دهند زیرا همچنان چهره من با افراد عادی تفاوت دارد.
این فرد بهبود یافته ادامه داد: مدارک ترک اعتیاد من همراهم است اما همچنان به چشم یک معتاد به من نگاه می شود و شاید اگر یک فرد اعتماد به نفس کمتری داشته باشد بازهم به سمت مواد بازگردد.
اشتغال بهبود یافتگان مشکل اصلی است
در گوشه ای دیگر از این سالن، خانواده ای ۴ نفره در کنار هم نشستند مشغول صحبت هستند که مرد این خانواده خطاب به خبرنگار مهر، گفت: مشکل اصلی ما نداشتن کار است، اینکه امروز و یا روزهای دیگر تعدادی از مسئولین برای ما سخنرانی کنند دلیل ندارد زیرا خود ما توان دادیم و سپس ترک کردیم.
محسن افزود: خانواده های ما معنی درد و رنج را می دانند و مسئولین باید سخنرانی را برای مردم عادی جامعه داشته باشند تا افراد دیگر به این دام گرفتار نشوند.
وی یادآور شد: امثال من که پس از چندین سال بهبود یافتیم نیازمند کار هستیم و اگر مسئولین می خواهند برای ما کاری انجام دهند باید شرایط اشتغال را فراهم کنند.
این بهبود یافته تاکید کرد: حتی برای گرفتن وام هم که به بانک ها مراجعه می کنم نه تنها تحویل نمی گیرند بلکه در برخی مواقع مسخره نیز می کنند.
وی با اشاره به اینکه به دلیل بیکاری و مشکلات به سمت اعتیاد رفتم، گفت: امروز چند ماه است که با یک خودرو اجاره ای مدل پایین در سطح شهر کار می کنم اما اینگونه فعالیت ها چرخ زندگی را نمی چرخاند.
نظر شما