سید محسن طباطبایی مزدآبادی دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری مهر، قرار داده است آورده است:
کودکان برف را دوست دارند، چه برای برف بازی و یا چه برای پتانسیل برف برای ایجاد تعطیلات غیرمنتظره! اما والدین آنها و سایر بزرگترهای شهر باید با پیامدهای برف و توانایی آن برای ایجاد ترافیک و... کنار بیایند. مدیران شهری در اغلب نقاط جهان با یک چالش منحصر به فرد روبرو هستند. از یک سو همه می خواهند سریع و کارآمد برف از خیابان ها حذف شود. از سوی دیگر، آماده سازی مناسب به معنای صرف هزینه است و هیچ کس عملا نمی خواهد برای زیرساخت مدیریت برف که گاهی اوقات روی می دهد هزینه چندانی صورت دهد.
شهرهایی که به طور مرتب بارش برف های فراوان را تجربه می کنند همیشه آماده هستند. فرودگاه هلسینکی (فنلاند) به ندرت به دلیل بارش برف بسته می شود زیرا برف ویژگی عادی زمستان در فنلاند است. در عوض، مردمان نقاطی که به ندرت با برف مواجه شوند با بروز این پدیده دچار آشفتگی می کردند. در سال ۲۰۱۶، اولین بار در ۸۵ سال گذشته در ناحیه بین مکه و مدینه برف بارید که نتیجه آن چیزی جز آشفتگی ترافیکی نبود!
اگرچه هنوز در سراسر جهان معمول ترین راهکار برای زدودن برف از خیابان ها استفاده از نمک است اما رواناب جاده ای نمک منجر به آسیب رساندن به سطح و آب های زیرزمینی، حیات وحش و در نهایت انسان می شود. در سال ۲۰۰۴ کانادا عملا استفاده از نمک را متوقف کرد. پس شهرها در سراسر جهان با برف های خود چه می کنند؟ شایع ترین روش خورد کردن برف ها، کشیدن و انتقال آن به یک مکان مشخص است. به عنوان مثال، در مینیاپولیس (مینه سوتا، ایالات متحده آمریکا)، همه ی برف ها به یک فضای بزرگ دولتی منتقل می شوند. بوستون از تعدادی از "مزارع برف" برای جمع آوری برف استفاده می کند.
برخی از شهرها تنها در مورد پاکسازی خیابان ها برای ترافیک فکر می کنند. با این حال، شهرهای کانادایی مانند مونترال و تورنتو تلاش زیادی را در جهت حفظ پارکینگ خیابان های شهر انجام داده اند. پس از طوفان های بزرگ برف، شهرها ممنوعیت پارکینگ خیابانی را اعلام می کنند و پارکینگ های نزدیک را به صورت رایگان ارائه می دهند. در همین حال، در سئول کره جنوبی، کیت های برفی آزاد در ۱، ۲۵۰ مکان در سراسر شهر قرار گرفته است تا مشارکت بیشتر را تشویق کنند. در بخش هایی از ژاپن، سیستم های جارو برقی، جاده ها را با استفاده از آب گرم تر زیرزمینی پاک می کند. در ایالت متحده آمریکا، میشیگان، راهی برای ساختن خیابان های شهر پیدا کرد که برف را با استفاده از گرمازدایی ذوب می کنند.
پس یکی از اساسی ترین خدماتی که از سوی شهرداری ها در سراسر جهان، ارائه می شود حفظ ارائه خدمات در شرایط متفاوت اقلیمی است. بارندگی های شدید، برف و طوفان ها موسمی از جمله عوارض طبیعی است که غالبا سبب می شود ارائه خدمات شهری دچار چالش گردد. با این حال وقوع این چالش ها از منظر اقتصادی نیز هزینه های سنگینی را بر پیکره شهرها وارد می کند. در اواخر قرن بیستم یک برآورد نشان می دهد ۲ میلیارد دلار سالانه در آمریکای شمالی برای نگهداری زمستانه راه ها در برابر برف و یخ زدگی هزینه شده است. بسیاری از شهرستانها و ایالت ها باید پول را برای صرفه جویی در جاده ها و در زمان برف برای پاشیدن آب نمک صرف کنند. طبق گفته حسابرس شهر نیویورک، این شهر در سال ۲۰۱۴، ۱۳۰.۷ میلیون دلار برای برف روبی هزینه کرده است.
برای مثال در سال ۲۰۱۴، بدی آب و هوا در آمریکا سبب شد ۱۵ درصد از کل خسارات های پرداختی بیمه ناشی از تصادفات حمل و نقلی باشد که تحت تاثیر زمستان قرار گرفتند. همچنین شهرها باید هزینه سنگینی برای برف روبی پرداخت کنند به نحوی که حسابرس شهر نیویورک این مبلغ را در سال ۲۰۱۴ بیش از ۱۳۰ میلیون دلار برآورد کرده است. این رقم برای شهر کوچک پیتسبورگ ۴.۳ میلیون دلار بوده که ۳.۳ میلیون دلار آن مربوط به هزینه های منابع انسانی و ۸۰۰ هزار دلار آن برای تجهیزات صرف شده است. از دیگر هزینه هایی که این عوارض طبیعی بر شرایط اقتصادی شهرها تحمیل می کنند هزینه های مرتبط با تاخیر و یا لغو پروازهاست. این هزینه برای شهرهایی که ماهیت گردشگری دارند و یا قطب تجاری و صنعتی هستند بیش از سایر شهرهاست. بر اساس گزارش مس فلایت هزینه لغو هر پرواز چیزی حدود ۶ هزار دلار است!
بر اساس گزارش مطبوعاتی موسسه اطلاعات بیمه، زیان های ناشی از بلایای مربوط به زمستان در سال ۲۰۱۴ در آمریکا به مبلغ ۳.۷ میلیارد دلار رسیده است! پوشش جامع بیمه می تواند بسیاری از صاحبان را از صرف هزینه های تعمیرات مستثنی کند، اما ۱.۴ میلیارد دلار از تلفات در سال ۲۰۱۴ بیمه نشده است.
نظر شما