دعا و ارتباط با خدا مایه آرامش و امید

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - سید احمد میرعمادی*: هیچ انسانی نیست که در زندگی گرفتاری و مشکلات نداشته باشد، همه انسان‌ها دچار اضطراب و افسردگی، اختلالات روحی و روانی هستند، فکر آینده زندگی، ضعف و ناتوانی در برابر حوادث، بلاها، بیماری‌ها، دشمنی‌ها، احساس پوچی و بیهودگی در زندگی، فقر و مشکلات اقتصادی همواره همه انسان‌ها را تهدید می‌کند.

قرآن درمان و راه حل اساسی را روی آوردن به نیایش و ارتباط با خدا می‌داند، ارتباط با خدا دردها را زایل می‌کند، نیازها را برطرف می‌کند و باعث آرامش و امید در زندگی می‌شود برای اینکه دعا، یاری جستن از قدرت بی نهایت خدا و روی آوردن به تکیه گاه و پناهگاه مطمئن است و باعث اطمینان قلب و قدرت روحی می‌شود.

خداوند در قرآن در آیه ۱۸۶ سوره بقره می‌فرماید: «وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ» و هنگامی که بندگانم از تو درباره من درخواست کنند، بگو من نزدیکم، دعای دعا کننده را به هنگامی‌که مرا می‌خواند، پاسخ می‌گویم، پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان بیاورند تا راه یابند.

مرحوم علامه طباطبایی (ره) می‌فرماید: این آیه بهترین اسلوب و لطیف‌ترین و زیباترین معنا را برای دعا دارد، به کارگیری هفت مرتبه ضمیر متکلم (من)، تعبیر «عبادی» به معنای بنده من، یا تعبیر «انی قریبُ» من نزدیک هستم، و یا تعبیر «اجیب» من اجابت می‌کنم و… همه این تعابیر می‌رساند، انسان در هر شرایط، در هر حالی، در هر جا و در هر وقت خدا بخواند خدا پاسخ می‌دهد و دعای هر دعا کننده‌ای را بدون هیچ قید و شرطی اجابت می‌کند، هیچ تضمینی بالاتر از این آیه برای استجابت دعا وجود ندارد دعا به تعبیر الکسیس کارل، محکم‌ترین و بالاترین حلال مشکلات است، تأثیر دعا واقعاً شگفت انگیز است.

دعا موجب رهایی از تنهایی، کاهش ناراحتی‌ها و دردها، عامل امید و نشاط، آرامش و آسایش و بهره‌مندی از لذت‌های معنوی، جلوگیری از بلاها و گرفتاری‌ها است.

امیر مومنان علی (ع) فرمود: «اَلدُّعاء تُرْسَ الْمؤْمِن»، دعا سپر مومن است. (کافی ج ۴ ص ۲۱۴) دعا بهترین و زیباترین راه ارتباط انسان با خداست، با همین دعا، درخت ایمان با نشاط و سرسبز می‌ماند و از طراوت و شادابی آن آرامش و سکینه به دست می‌آید.

انسان با دعا با خدا هم کلام می‌شود و با او درد دل می‌کند، عقده‌هایش را بیرون می‌ریزد و اسرار خود را که در نهان خویش پنهان داشته بر زبان جاری می‌سازد و تنها از خدا راه چاره و گریز را طلب می‌نماید و با آه و ناله تنها از او تقاضای کمک می‌کند خداوند هم به فضل و کرمش به بنده‌اش توجه می‌کند و از خزانه پایان ناپذیر خود به او می‌بخشد و دعایش را اجابت می‌کند چه اینکه فرمود: «اُدْعُونی اَسْتَجیبُ لَکُمْ»، مرا بخوانید تا دعای شما را اجابت کنم (غافر آیه ۶۰)

* استاد حوزه علمیه قم